پایتخت کیلویی      » اصفهانیا

اگرچه دیگر سنگ و ترازوها به حاشیه رفته‌اند و بسته‌های ۷۰۰ یا ۸۰۰ گرمی حبوبات را به‌گفتن یک کیلویی می‌فروشند و حتی رقمی مضاعف بر قیمت واقعی آن دریافت می‌کنند تا گوشت، مرغ و آبزیان هم دل خوشی از سنگ و ترازو نداشته باشند و به‌صورت قطعه‌ای و بسته‌بندی ران و سردست و فیله و ماهیچه اراعه شوند؛ اما می باشند تا این مدت اموری تا به صرفشان باشد کیلویی به فروش برسند که در قبل همین اقلام سیری چند بوده‌اند! داغ شدن او گفت و گو‌های مربوط ضمن مذاکرات با عوامل سریال «پایتخت» برای تداوم ساخت این مجموعه نمایشی، برای روشن‌تر شدن ابعاد گوناگون نوشته و این چنین از بین بردن دغدغه مخاطبانی که اخیرا با راه‌اندازی پویشی در «فارس من» به همکاری با رسانه ملی با سازنده این سریال به علت مواضعشان در سال قبل عکس العمل نشان دادند. مجموعه‌ای که فصل ششم آن نوروز ۹۹ روی آنتن رفت و حواشی مربوط به تکه آخر آن و وجود سکانسی که تداعی‌کننده آثار فیلمسازی قبل از انقلاب می بود، با اعتراضات گسترده روبه رو شده به‌طوری که عبدالعلی عسگری رئیس زمان رسانه ملی در دستور اختصاصی‌ای به سید مرتضی میرباقری معاون زمان سینما پافشاری کرد «ملزوم است بازدید بشود که این عمل حاصل نادرست، بی‌توجهی و وادادگی است یا نتیجه عملیات مرموز و فتنه‌انگیز ستون پنجم فرهنگی دشمن؟!)» از سویی سیما فیلم میخ دوپهلو می‌کوبد و طی اطلاعیه‌ای اظهار می‌کند: مذاکره‌ای مستقیم توسط رئیس جاری رسانه ملی با سازنده فصل تازه پایتخت انجام‌ نشده که در ادامه این اطلاعیه اینگونه آمده «شکل‌گیری شایعاتی حوالی ساخت فصل تازه سریال پایتخت در برخی رسانه‌ها مبنی بر ورود شخصی و مذاکره مستقیم رئیس رسانه ملی با یکی از عوامل این سریال صحیح نیست» و اظهار می‌بشود ساخت فصل هفتم سریال مذکور در صورت به نتیجه رسیدن رایزنی مدیران سیما فیلم با تهیه‌کننده و کارگردان این مجموعه نمایشی همانند دیگر آثار سازمان صداوسیما داخل فاز تشکیل خواهد شد. اکنون این محمدتقی فهیم، منتقد سینما و تلویزیون است که می‌گوید: «روال داستان‌پردازی سریال پایتخت هر چه به فصل پایانی آن نزدیک شده، از جذابیت و حلاوت فصل‌های میانی آن خالی شده و مشکلات اساسی فصل آخر پایتخت از بی‌انگیزگی، ضعف فیلمنامه و ضعف متن آن ناشی شده می بود. برای تشکیل فصل تازه باید رغبت تشکیل سریال از سوی گروه سازنده باشد وگرنه اگر خواهش‌های مدیران تلویزیون شرایط کار را فراهم کند، خطایی استراتژیک خواهد می بود فارغ از حواشی ایجادشده؛ در زمان پخش فصل ششم پایتخت این او گفت و گو مهم نقل می بود که سازندگان پایتخت باید فکری دیگر کرده و ایده‌ها و سوژه‌های جدیدی نقل کنند در زیاد از جاها کار سفارشی وجود دارد اما در رویکردهای کمدی، اجتماعی و طنز همه گروه باید دلشان با کار همراه باشد. دو مسئله اساسی درمورد پایتخت وجود دارد، اول این که استانداردهای مربوط به روال پذیرفتن فیلمنامه باید طی بشود، مسئله دوم هم این است که اگر قرار باشد این سریال با همان روندی که در فصل پایانی دیدیم ادامه اشکار کند، به سهولت می‌توان او گفت که این کار همانند پول دور ریختن است، چون نشان دادند چیزی در چنته ندارند. ادامه پایتخت مشروط بر این که همه جوانب یک کار دلنشین مراعات بشود، اشکالی ندارد، چون به‌هرحال مخاطبان از برآیند کار، خاطره خوب و خوشی دارند، اگرچه فصل ششم به ضد‌تبلیغ خودش تبدیل شد ولی برآیند آن در خاطر مردم نشسته است.» برداشت از اینگونه نظرات متفاوت، ورود به‌نوعی روزمرگی را در دامنه تشکیل سریال برای رسانه ملی خبر می‌دهد که آیا فروش و اراعه این فرهنگ در دامنه هنر به‌صورت فله‌ای و کیلویی درآمده است تا هرکس نظر ارزان‌تری داد داخل میدان بشود و یا مقصد احیای فرهنگ و تمدن اسلامی این سرزمین است که نسل‌های نواندیش بتوانند آن را از طریق یقین لمس و فهمیدن کنند. از نظر دیگر مصطفی قاسمیان روزنامه‌نگار فرهنگ و هنر حوالی تشکیل فصل ششم سریال پایتخت اینگونه حرف های است: «در مجموعه‌های چند فصلی در دنیا هم شاهدیم که فصل اول هر سریال کیفیت بهتری دارد. اما فصل پایتخت جزء فصولی است که نزول را توانایی می‌کند. بالاخره مرحوم خشایار الوند یکی از چند رکن مهم سریال بوده و طبیعی است هنگامی یکی از ارکان سریال حذف بشود، در کیفیت نهایی کار تأثیر خواهد گذاشت.» اما ماموریت رسانه ملی به‌گفتن متولی حمایتاز پایداری فرهنگ ایران اسلامی تنها پر کردن اوقات فراغت جامعه از سنین کودکی تا کهنسالی این نیست تا هر ساخته‌ای را روی آنتن ببرند و بر صفحه‌نمایش بنشانند بلکه اگر قرار است بخشی از ماموریت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را هم در دامنه تشکیل فیلم و سریال مسئولیت‌دار شوند خود را باید برای تحمل یک بار سنگین آماده ساخته و اجازه ندهند هر ساخته‌ای در اختیار جامعه با سلایق گوناگون قرار گیرد که فرهنگ‌سازی برتری ماموریت این نظام است. امروز صدها و بلکه هزاران فارغ‌التحصیل هنر هفتم در بستر بازیگر، تهیه‌کننده، فیلمنامه نویس، کارگردان و مستندساز و دیگر امور فنی به علت عدم دقت همین نهاد به‌ظاهر دلسوز به آن‌ها رو به شغل‌های نامربوط با تحصیلاتشان گذاشته‌اند چون میدانی یقین برای عرض‌اندام نمی‌بینند تا با مساعدت مالی به تهیه آثار مورد قیمت بپردازند و آن‌هایی هم که با اندوخته شخصی و میراث پدری ریسک کرده‌اند، ناچارند ساخته خود را به بایگانی خاطرات بسپارند تا خاک غربت بخورد و خود به فراهم معاش از طرق دیگر مشغول شوند اگرچه سریال‌هایشان را هم کیلویی نمی‌خرند!
ادامه دارد