از آبان ۱۴۰۰ تا آبان ۱۴۰۲ اتفاقهای بسیاری در اصفهان با رنگ و بوی مشکلات آبی و زایندهرود افتاد. آبان ۱۴۰۰ تعداد بسیاری از مردم اصفهان همراه با کشاورزان در یک تجمع آرام حقابه اصفهان از زایندهرود را مطالبه کردند.
از آبان ۱۴۰۰ تا آبان ۱۴۰۲ اتفاقهای بسیاری در اصفهان با رنگ و بوی مشکلات آبی و زایندهرود افتاد. آبان ۱۴۰۰ تعداد بسیاری از مردم اصفهان همراه با کشاورزان در یک تجمع آرام حقابه اصفهان از زایندهرود را مطالبه کردند. سپس از آن وزیر نیرو به اصفهان آمد و در جمع مردم و کشاورزان قول داد تا دو سال دیگر مشکلات حوضه آبریز زایندهرود حل خواهد شد و پروژههای آبی استان پیگیری میبشود. اما هفته پیش در روزهایی که مردم اصفهان چشم به راه عملیشدن وعده وزیر بودند سخن بگویید از سفر رئیسجمهور به استان چهارمحالوبختیاری شد. سفری که در آن پروژهای به نام بن – بروجن افتتاح شد. افتتاح این پروژه یعنی بارگذاری تازه بر زایندهرود که موجی از انتقادها به این پروژه غیرقانونی را به همراه داشت. دراینبین کارزاری برای خواست توقف سریع پروژه غیرقانونی بن – بروجن تا تعیین تکلیف احیای زایندهرود شکل گرفت که تا امروز بیشتر از ۳۲ هزار نفر از آن حمایتکردند. کارزاری که توسط رسانههای اصفهان هم پیگیری شد. افتتاح این مطرح جدای از کارزاری که تشکیل کرد عکس العملهای بسیاری هم از سوی مردم، رسانهها، کاربران فضای مجازی و حتی مسئولان و نمایندگان استان به همراه داشت. عکس العملهایی که استاندار اصفهان آن را به پایتخت و هیئت دولت منعکس کرد و از دولت خواست برای آن چارهای اندیشیده بشود و این عمل استانداری اصفهان، وزرای نیرو و سرزمین را در سفری یکروزه به اصفهان کشاند و آنها را پشت میز پاسخگویی در برابر رسانهها، کشاورزان، مسئولان و نمایندگان قرارداد. وزیر نیرو با سبدی از قولهای بهروز شده و تازه به اصفهان آمد و قول داد تا سه ماه دیگر مطرح پمپاژ آب از کوهرنگ ۳ به حوضه زایندهرود عملی بشود و پروژه سد خرسان هم تا آخر سال ۱۴۰۴ اجرایی بشود. او این چنین قول داد پروژههای آبی دیگر استان هم به سرانجام برسد. پروژههایی که سالها است بر زمینمانده و نه در بودجه ردیفی برای پیشرفت آنها دیده میشد و نه خبری از پیشرفت فیزیکی آنها به گوش میرسید و سهم مردم اصفهان از پروژهای که به نامشان خورده تنها وعده می بود و وعید. اما چیزی که در سخن بگوییدهای جلسه دیروز مغفول مانده می بود و احتمالا باید زیاد تر روی آن پافشاری میشد مشکلات زیستمحیطی اصفهان بهخاطر نبوده است زایندهرود و خشکی تالاب گاوخونی است. مشکلاتی که نهتنها برای استان اصفهان و شهرهای آن بلکه برای دیگر استانها هم به وجود اورده است. ریزگردهایی که امروز از سطح تالاب بلند میبشود و تا پایتخت را هم فرامیگیرد. بعد پایتختنشینها نباید گمان کنند هنگامی مردم اصفهان برای جریان زایندهرود فریاد میزنند و مطالبه میکنند تنها برای حقابه کشاورزی یا فرونشست و… است؛ بلکه مشکلاتی فراتر در بین است که گریبان همه شهرهای سرزمین را خواهد گرفت. ما از امروز و مطابق حرف هایهای وزیران نیرو و سرزمین برای این قولها روزشمار میگذاریم تا این قولهای بهروز شده دیگر فراموش نشود و در روز آخر وعده مطالبه خودمان را انجام دهیم. برای مردم اصفهان که الان زمان حکم طلا را دارد و شمارشگر فرونشست در جایجای شهر و استان روی دور تند حرکت میکند حتی یک روز هم برای نجات آن یک روز است. اینجا دیگر جای وعده و شعار نمیماند و باید مسئولان چه در دولت، چه در سطح استان و شهر اصفهان و چه آنهایی که نماینده این مردم می باشند بدانند باید آستین بالا بزنند و کاری بکنند.