اردوهای تربیتی در قالب لاکچری!  » اصفهانیا

تعداد بسیاری از جامعه شناسان و کارشناسان آموزش و پرورش نه‌تنها امروز بلکه در قبل هم بر این باور بوده و می باشند که قضیه پرورش در دامنه آموزش و پرورش زیاد بااهمیت‌تر از علم‌آموزی مطلق است و باید برای لایه آموزش توانایی‌های اجتماعی و قوی کردن دانش آموزان به‌منظور حل مسائل و چالش‌های زندگی روزمره اهمیت بیشتری قائل شد. این جوابی از مصحف توانایی است که می‌گوید: اگر فرزندان ما در محیطی متفاوت‌تر از کلاس‌های درس و نیمکت‌های مدرسه فارغ از قوانین حاکم و به‌طوری مستبدانه بر کلاس و مدرسه قرار بگیرند، آن زمان است که می‌توانند ابعاد اخلاقی، اجتماعی، علمی و مهارتی خود را به منصه ظهور برسانند و در این برهه از زمان است تا آموزشی که به آن‌ها القاء می‌بشود تاثییر بسزایی داشته باشد و قطعا اردو یکی از بارزترین این محیط‌های خارج از میز و نیمکت است دانش آموزان بتوانند از پروبال فعال نوجوانی در دامنه ورود به جوانی منفعت‌مند شوند به شرطی که همه‌چیز در این محیط متفاوت باشد و مقصد و مربی متخصص همراه با نوع و اراعه آموزش به‌درستی انتخاب شوند. اصغر باقرزاده، معاون پرورشی، فرهنگی وزارت آموزش‌وپرورش در اولین هفته از دومین ماه اغاز سال تحصیلی تازه اینگونه حرف های است که امسال پنج مقصد مهم یعنی ایمان، امید، نشاط، خردورزی و هویت را محور پایه اهداف پرورشی خود انتخاب کرده‌ایم و «این اهداف پایه هرکدام شامل تعدادی بسیاری از اهداف تربیتی و پرورش خواهد شد، اما ما با دقت به امکانات کم مدارس و برای بهتر بودن سنجش کار تعداد محدودی از آن را انتخاب کردیم؛ برای مثالً برای مقصد «امید»، اردو یا سفر‌های تربیتی برای دانش‌آموزان در نظر گرفتیم، به‌طوری‌که هر دانش‌آموز حداقل در طول سال تحصیلی دو روز سفر تربیتی نظیر اردو راهیان نور و راهیان پیشرفت برود. به این علت سی و دو میلیون نفر روز اردو خواهیم داشت. ما اکنون امکان برگزاری اردو یک‌روزه صبح تا ظهر را نیز فراهم کرده‌ایم.» مردادماه امسال معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش‌وپرورش اینگونه اظهار کرده می بود که «کل بودجه معاونت پرورشی برای شانزده میلیون دانش‌آموز زیر ۹۰۰ میلیارد تومان که اگر این رقم را تقسیم‌بر شانزده میلیون دانش‌آموز کنیم، سالی تقریبا پنجاه و چهار هزار تومان یا روزی ۱۶۵ تک تومانی می‌بشود.» به این علت این سوال پیش می‌آید که اردوهای دانش‌آموزی با چه بودجه‌ای مدیریت و برگزار خواهند شد؟ آیا قرار است به بهانه برگزاری اردو یک هزینه دیگر به‌گفتن تحصیل دانش آموزان بر دوش خانواده‌ها گذاشته بشود؟ حمید محمدعلی زاده، عضو هیئت‌مدیره موسسه پرورش اردویی مهارتی اردیبهشت، دراین‌باره حرف های است که «اردو یک اتفاقات مربی محور و دارای فرایند برسی شرکت‌کنندگان در چند مؤلفه شخصی- عملکردی است که این فرایند برسی اغاز سلسله اتفاقات‌های بعدی یعنی تداوم ربط است. ازآنجایی‌که مدارس با مشکلات بودجه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بهتر است که اجرای این چنین برنامه‌هایی توسط یکی از تشکل‌ها اجرا بشود تا از کیفیت مناسبی برخوردار باشد. اجرای یک اردوی یک‌روزه، نزدیک به سیصد هزار تومان هزینه دارد که شامل غذا و ایاب‌وذهاب هم می‌بشود، فارغ از این که دانش‌آموز این پول را دارد یا نه، دو هزینه مهم «ایاب‌وذهاب» و «غذا» باید مورد نظر قرار بگیرد. علاوه بر آن نیاز به مربی متخصص است که هیچ سرانه‌ای برای آن وجود ندارد. به این علت باید او گفت که «یک روستای آباد به از صد شهر خراب» و اگر آموزش‌وپرورش یک کار باکیفیت انجام دهد، زیاد مؤثرتر از آن خواهد می بود که حجم کارهایش را بالا ببرد.» آنچه حرف های شد بر پایه اظهارنظرهای متفاوت افرادی می بود که به نحوی متولیان برگزاری اردوی دانش‌آموزی یعنی یکی از با اهمیت ترین مرحله های پرورش برای افرادی می باشند که تا آن تاریخ در زندگی فردی دست به سیاه‌وسفید نزده‌اند چون پدر مسئول فراهم معاش خانواده بوده و مادر فضا را برای استراحت و خوراک فراهم می‌کرده حال‌آنکه درگذشته نه‌چندان دور آموزش و پرورش این تمثیل‌ها را نمی‌پذیرفت چون برگزاری اردوهای یک یا چندروزه به مسئولیت سازمان پیشاهنگی دانش آموزان می بود تا همه مسئولیت‌ها را در محیط اردوگاه به‌گفتن خانه دو بر مسئولیت شرکت‌کنندگان بگذارند. آن‌ها قبل از برگزاری این تجمع تربیتی نفرات اردو را به جوخه‌های هشت‌نفری تقسیم می‌کردند که هرکدام از افراد وظایفی ازجمله شهردار، آشپز، نگهبان و غیره را مسئولیت‌دار بودند و اگر ایام اردو ادامه می‌یافت. مسئولیت‌ها هم تحول اشکار می‌کرد تا آنکه امروز سرجوخه است فردا آشپز و روز دیگر شهردار باشد. تامین محل برگزاری اینگونه اجتماعات فرهنگی تربیتی به مسئولیت آموزش‌وپرورش گذاشته می‌شد تا با سازمان غیردولتی پیشاهنگی مساعدت و همیاری کند اما هر جوخه هشت‌نفره مواد خشک غذایی ثابتی که برای پخت ناهار و شام کل اردو پیش‌بینی ‌شده می بود را به سهم خود به همراه می‌آورد و اردوگاه ابزار پخت‌وپز را که آنروزها چراغ‌های سه‌فتیله نفتی می بود در اختیارشان می‌گذاشت تا آنکه ماموریت آشپزی را به مسئولیت دارد برای جوخه هشت نفر پخت‌وپز کند و مربیان پیشاهنگی ضمن سرکشی به چادرهایشان امتیاز بدهند که ناهار آنروز همه حاضران در اردو، برای مثال اگر چلوخورشت قیمه یا عدس‌پلو می بود هریک از کادر اردو نیز میهمان یکی از جوخه‌ها باشند؛ اما امروز اردوگاه‌ها همانند رستوران تنوع غذایی و پذیرایی را خودشان مسئولیت‌دار خواهد شد تا تنبلی در شرکت‌کننده و سختی اقتصادی برای خانواده‌ها باشد و بالطبع از این کار راضی نباشند که فرزندشان عازم اردوگاهی شوند که چلو جوجه‌کباب را پرسی ۱۴۰هزار تومان اراعه می‌کند درحالی‌که رستورانی در جوار همین محل این رقم را با کیفیتی بهتر ۸۵ هزار تومان در نظر می‌گیرد، اگرچه این ماموریت زیرمجموعه‌های معاونت پرورشی و فرهنگی آموزش‌وپرورش است تا تسهیلات را بر پایه جیب آحاد جامعه فراهم کند و برای یک روز هم که شده دارا و ندار آنچه می‌گیرند مساوی باشد که اینگونه می‌توان فارغ از قالب لاکچری بودن، افکار نسل آینده اداره‌کننده سرزمین را به هم نزدیک‌تر کرد. باور داشته باشیم همه معضلات اداره یک جامعه افتاعتبار و بودجه نیست چون سنین پایین آن قبل از هر چیز خواهان یک تحول روحی اجتماعی می باشند که این ماموریت مهم و حساس به مسئولیت وزارت آموزش‌وپرورش در قسمت پرورشی چابک آن است.                       ادامه دارد