برنامه‌های گفتگو محور سال‌ها است که جای خود را در دل خانواده‌های ایرانی بازکرده و توانسته با اقبال مخاطب نیز روبرو باشد. این برنامه‌ها حجم بسیاری از استقبالی که از آنها می‌بشود را مدیون وجود مهمانان شناخته شده و یقیناً مهم‌تر از آن مجری می باشند که بتواند آن‌گونه که بایدوشاید با مخاطب ربط برقرار کند.
برنامه‌های گفتگو محور سال‌ها است که جای خود را در دل خانواده‌های ایرانی بازکرده و توانسته با اقبال مخاطب نیز روبرو باشد. این برنامه‌ها حجم بسیاری از استقبالی که از آنها می‌بشود را مدیون وجود مهمانان شناخته شده و یقیناً مهم‌تر از آن مجری می باشند که بتواند آن‌گونه که بایدوشاید با مخاطب ربط برقرار کند. برنامه‌های گفتگو محور در قدم نخست جذابیت‌های خاص خود را داشتند. باگذشت زمان و فقدان خلاقیت و سناریوهای تکراری و کپی‌برداری‌های غیراصولی در این برنامه‌ها، عمر آنها کمتر و کمتر کرد. این روال ادامه داشت تا این که عمر برنامه‌های گفتگو محور به‌شدت وابسته به مجری آن و یقیناً زمان اجرای آن شد. تا یکی دو سال پیش کانال‌های تلویزیونی را که مرور می‌کردید در هر ساعت شبانه‌روز می‌توانستید رد و نشانی از این برنامه‌های بعضاً پرمخاطب را ببینید دراین‌بین دقت مراکز استان‌ها به این مهم نیز زیاد دلنشین می بود و پیشتازتر از دیگر استان‌ها اصفهان می بود که با زنده رودی که اکنون ۱۷ یا ۱۸ سالی از عمر آن می‌گذرد مخاطبان خود را از دیگر شبکه ملی و فراملی پای کانالی استانی می‌کشاند.
احتمالا دور از اغراق نباشد اگر بگوییم حجم بسیاری از این پیروزی مدیون اجراهای بی‌نقص و پرنشاطی می بود که در سال‌های نخست این برنامه وجود داشتند. اما زنده رود هم همانند تعداد بسیاری از برنامه‌های دیگر تلویزیونی فراز و نشیب بسیاری را پشت سر گذاشت و بالاخره مدیران استانی و زیاد تر عوامل برنامه بعد از سال‌ها به این نتیجه رسیدند که اجرای این برنامه استانی که اکنون مخاطبان فرااستانی را جذب خودکرده می بود را به دستان پرتوان مجریان بومی بسپارند و تا حدودی نیز دراین‌بین موفق هم بودند. چهره‌های متفاوت و تنوعی که وجود داشت هم چنان زنده رود را با آیتم‌های جذابش برای مخاطب زنده نگه داشته می بود. اما در این روزها ناظر وجود مجریان غیربومی و بعضی اوقات ناشناخته در این برنامه جنگ گونه هستیم که به مذاق مخاطب هم چندان خوش نیامده است. در فضای مجازی که سری بزنیم این نوشته را به‌وضوح با اظهارنظرهای گوناگون توسط مخاطب در شبکه‌های اجتماعی ناظر هستیم. منفعت گیری از ظرفیت بومی می‌تواند اثرگذاری در حوزه انتقال فرهنگ هم داشته باشد. اما منفعت گیری از اجرای مجریان غیربومی درجه چندم به‌جای مجریان بومی درجه یک استان احتمالا به‌نوعی دهن‌کجی به مخاطبی است که این برنامه را با مجریان برتر کشوری تماشا کرده است. باید بپذیریم ادامه روال منفعت گیری به نیروهای غیربومی آن هم ترازپایین تر از نیروهای بومی در نهایت نتیجه‌ای جز افت تعداد مخاطب و افت سطح توقع را در پی دارد و کنترلی که به دست آنهاست و بی‌درنگ کانال را به سمت شبکه‌های دیگر می‌چرخاند.
آخرین مطالب
About Author
