به گزارش «مبلغ»- روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز (چهارشنبه) نوشته است:
نامه آمد که خبرنگار بفرستید از «جشنواره ملی فرهنگی هنری معروف» گزارش تهیه کند برای چاپ در روزنامه. این جشنواره را ستاد امر بمعروف و نهی از منکر برگزار میکرد و نامه دعوتش پر می بود از اسامی افرادی که قرار می بود در جشنواره وجود داشته باشند و احکام اعضاء شورای سیاستگذاری ستاد را بدهند و دریافت کنند…
در اصل این که امر بمعروف و نهی از منکر در یک جامعه اسلامی ملزوم است، تردیدی نداریم. قرآن کریم در آیات متعدد بر این فریضه اصرار کرده و روایات بسیاری نیز از معصومین علیهمالسلام داریم که هشدار خواهند داد اگر امر بمعروف و نهی از منکر را ترک کنید اشرار بر شما مسلط خواهند شد. اگر همه شرایط وقتی، مکانی، موضوعی، اهلیت آمران و ناهیان، چگونگی انجام و مراتب و مرحله های گوناگون آن با احتیاط همه جوانب مراعات شوند، قطعاً انجام فریضه امر بمعروف و نهی از منکر یکی از بهترین راهها برای اصلاح جامعه است.
این شرایط اگر بطور کامل مراعات شوند، نیازی به ستاد، رئیس، دبیر، اعضاء شورای سیاستگذاری، احکام، پوستر، تبلیغات، بودجه و دفتر و دستک و کارمند و حقوقبگیر نخواهد می بود. وجود اینها نتیجهای غیر از معطلی، تشریفات، اتلاف بودجه و امکانات و اسیر امور تشریفاتی شدن ندارد. مهمتر این که اینها دست و پا و زبانها را برای انجام مهمترین، با اهمیت ترین و موثرترین قسمت امر بمعروف و نهی از منکر میبندند و کار از همان ابتدا لنگ میبشود.
مهم ترین قسمت امر بمعروف و نهی از منکر، به مسئولین و حاکمان و کارگزاران نظام سیاسی مربوط میبشود. امر بمعروف و نهی از منکر، دو طرف دارد؛ مردم و حکمرانان. این فریضه در قسمت مردم فقط وقتی موثر و نتیجهقسمت است که حکمرانان به ماموریت های خود عمل کرده باشند و در اجرای قانون و ماموریت های و تکالیف شرعی و اخلاقی و پایبندی به ضوابط اجتماعی دچار کوتاهی و نارسائی نباشند. در چنان جامعهای هنگامی به مردم بگوئید فلان معروف را انجام بدهید و از فلان منکر پرهیز کنید، حتماً قبول میکنند و به آن پایبندی نشان خواهند داد. برای همین است که پیشوایان معصوم به مردم میفرمودند کژیها را تذکر بدهید و امر بمعروف و نهی از منکر را درمورد همه اجرا کنید و در این عرصه استثنا قائل نشوید.
مسئله مهمی که در این کار وجود دارد اینست که مردم مدام زمامداران را الگو قرار خواهند داد و اگر آنها درستکار باشند گمان به اشتباه متمایل شدن مردم زیاد کم خواهد می بود. این، واقعیتی توانایی شده است کما این که عکس آن نیز در جوامعی که زمامدارانشان اهل صداقت و درستکاری نیستند قابل مشاهده میباشد.
اکنون به راحتی میتوانیم به این سوال جواب بدهیم که در جامعه امروز ما آیا شرایط برای اجرای امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردم فراهم است یا نه؟
جواب اینست که اگر مسئولان و حکمرانان به ماموریت های خود در اجرای عدل عمل میکنند و در جامعه ما بیعدالتی وجود ندارد، انجام امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت عامه مردم جواب میدهد.
اگر در ایران که یک سرزمین ثروتمند است، مردم در رفاه زندگی میکنند و فقر و محرومیت وجود ندارد، اجرای امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردمی جامعه با هیچ مشکلی روبه رو نخواهد شد.
اگر در گفتار و حرکت حکمرانان ما صداقت سخن اول را میزند و آنها به قولهایشان عمل میکنند، اجرای امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردمی قابل انجام است.
اگر در انتصابها با لیاقت سالاری حاکم است و در انتخابات به قانون عمل میبشود بطوری که حق هیچکس ضایع نمیبشود، شرایط برای اجرای امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردم فراهم است.
اگر آزادیهای مشروع برای عموم مردم تامین است و حق هیچکس در هیچ عرصهای ضایع نمیبشود و مسئولان با مفاسد برخورد جدی میکنند و اجازه نمیدهند جامعه دچار فساد بشود، امکان انجام امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردمی وجود دارد.
احتمالا افرادی که میخواهند تحت عناوینی از قبیل مصلحت اندیشی بر حقیقتها سرپوش بگذارند، درمورد همه این موارد نظر مثبتی داشته باشند و بگویند در جامعه ما امروز عدل برقرار است، تبعیض و فقر و محرومیت وجود ندارند، صداقت سخن اول را میزند، با لیاقت سالاری و حاکمیت قانون در انتصابات و انتخابات مراعات خواهد شد، آزادی وجود دارد، حق هیچکس ضایع نمیبشود و از فساد هم خبری نیست. همین نیز خود یکی از مصادیق عدم صداقت است که جهت میبشود مردم حتی از احکام شرعی هم گریزان شوند و امر بمعروف و نهی از منکر در قسمت مردمی بیتاثییر بشود. راه درست اینست که امر بمعروف و نهی از منکر در بین حکمرانان به اجرا درآید. اصلاح جامعه باید از مسئولین اغاز بشود. اگر حکمرانان اصلاح شوند، امر بمعروف و نهی از منکر بدون ستاد و دبیر و رئیس و شورای سیاستگذاری و بودجه و پوستر و دفتر و دستک توسط خود مردم اجرا خواهد شد و نتیجه هم خواهد داد.