سمفونی وحشتناک از جنایتی تاریخی » اصفهانیا

اوسیج، قبیله‌ای سرخپوست در آمریکا می بود که با کشف نفت یا طلای سیاه در زمین های خود به ثروت هنگفتی می رسند و یقیناً که همان ثروت زیاد بلای جانشان می بشود و اتفاقاتی تلخ و وحشتناک را برای این قبیله سرخپوستی رقم می زند.

ثروتی که قرار است برای آنها رفاه و آسایش را به همراه آورد اما در سرنوشتی هولناک ذره ذره جان آنها را می گیرد و یکی یکی به فرجامی دچار می شوند که چیزی جز مرگ میزبان آنها نیست حال با زهر باشد یا شلیک گلوله و یا انفجاری مهیب.

قاتلین ماه کامل فیلمی پیچیده و چند وجهی است، هم مدرن است و هم به قصه گویی سینمای کلاسیک وفادار است، درامی تاریخی با پیشینه ای واقعی که وحشت و شقاوت دنیای مدرن را هم با خود به همراه دارد و بحران دقیقا از وقتی اغاز می بشود که قبیله ای که تا دیروز دچار یک زندگی بدوی در کنار مزرعه و حیوانات خود بودند، امروز به جایی رسیده که راننده شخصی داشته و تفریحاتش بدون عبور از دوره گذار مدرن شده است، اکنون به جای کار بر سر زمین ها، این پول نفت است که برای آنها نقش بازی می کند نه خود آنها.

آنچه مسلم است اسکورسیزی در قاتلین ماه کامل شکل کارگردانی اش هم بر گرفته از همین محتوای تاثییر است و بی آنکه هیچ عجله ای برای روایت قصه خود داشته باشد در آن می توان هم از جنس سکانس های لانگ شاتی به سبک وسترن های جان فورد از طبیعت زیبای اوسیج دید و هم سکانس هایی از جنس مدرنیته خاص فیلم های اسکورسیزی.

فیلم پر است از لحظات نابی که خاص میزانسن های دیدنی سینمای اسکورسیزی است به اختصاصی در فضاهایی که دوربین و سوژه هر دو در حال حرکت می باشند و تردد حجم زیاد بازیگران با حزئیات کامل نشان از تسلط کارگردان بر تاثییر دارد.

احتمالا آنچه زمان آخرین ساخته فیلمساز را به بالای ۳ ساعت می رساند همین دقت به جزئیات در فیلم است که اسکورسیزی به راحتی از کنار آنها نگذشته است و هم در طرحی صحنه، هم در طراحی لباس و هم در جنس بازی بازیگران به آن دقت اختصاصی داشته است، که این رویکرد اگرچه برای علاقه مندان به هنر هفتم احتمالا دلنشین به نظر آید به همان اندازه هم می تواند برای مخاطب معمولی سینما خسته کننده نمود کند.

در کنار جذابیت های بصری و محتوایی قاتلین ماه کامل احتمالا آنچه برای مخاطب نیز قابل دقت است وجود بازیگران بزرگی چون رابرت دنیرو و لئوناردو دیکاپریو در کنار یکدیگر است.

رابرت دنیرو همچون بازی در دیگر آثار فیلمساز در این فیلم نیز استادانه توانسته است در خلق کاراکتری ریاکار و با لایه هایی پیچیده زیاد موفق عمل کند و با ظاهری ارام و منجی گرانه در اوسیج که راه و مدرسه و بیمارستان را به آنجا آورده است عمق چهره پلید و نفرت انگیز خود که طراحی قتل های زنجیره ای را بر مسئولیت دارد نهان کند.

اگرچه لایه های چهره پلید او در همان یک سوم آغازین فیلم برای مخاطب بر ملا می بشود اما به هیچ‌ وجه بازی ریاکارانه او در این نقش غیر قابل باور نمی بشود و متانت او در طراحی توطئه و قتل ها به شدت تاثییر گذار است، چیزی که درسی زیاد بزرگ برای علاقه مندان بازیگری است که کاراکترهای بدمن و منفی تاثییر، لزوما اکت ها، کنش ها و عکس العمل هایشان اگزجره، گل درشت و از قبل رو شده نیست به اختصاصی آنکه هویت کاراکتر در همان ابتدای فیلم برای مخاطب روشن شده باشد.

لئوناردو دی‌کاپریو نیز به گفتن کاراکتر محوری و مهم فیلم به خوبی توانسته است شخصیت مردی مستاصل و دچار در بین عشق به خانواده یا پول را بازی کند.

آنچه احتمالا در آخرین ساخته اسکورسیزی کمتر مورد دقت قرار گرفته است پرداختن به کاراکترها و شخصیت های خود سرخپوستان قبیله اوسیج می باشد آن چنان که دقت فیلمساز به پرداخت کاراکترهای سفید پوستانی است که زندگی مردم این قبیله را دستخوش حوادثی وحشتناک قرار می دهند، تا اندازه ای از شخصیت پردازی خود مردمان قبیله اوسیج غافل مانده است و قطعا برقرای این توازن در فیلمنامه می توانست به همذات پنداری زیاد تر مخاطب با قبیله سرخپوستان که در حقیقت اصل ماجرا برای آنها رقم می خورد، پشتیبانی کند.

از دیگر نکات زیاد قابل دقت در آخرین ساخته اسکورسیزی می توان به آخر خلاقانه فیلم اشاره کرد که فیلمساز با رویکردی به شدت مبتکرانه سمفونی قاتلین ماه کامل را به آخر می رساند و لذت تماشای این سکانس پایانی با بازی خود اسکورسیزی بماند برای تماشای این فیلم.

قاتلین ماه کامل اگرچه اثری طویل و با تایم بالا از کار درآمده است اما درامی تاثییر گذار است که دیدن آن را به علاقه مندان سینما پیشنهاد می کنم.

۲۲۰