اجاره‌نشین‌های خوش‌نشین!   » اصفهانیا

این تیتر یکی از ضرب‌المثل‌های رایج و قدیمی است که امروز اگرچه در مبحث مسکن قابل‌منفعت گیری نیست؛ چون قیمت‌ها آن‌قدر نجومی شده تا مستأجر اجازه انتخاب حوالی خوش‌نشینی نداشته باشد و ملاک انتخاب مسکن برای او سقف بالای سر و چهاردیواری هرچند محدود و کوچک اما قابل اقامت باشد و دیگر مکان آن‌هم فرقی ندارد که در یک اتاق فرسوده ساختمان‌های قدیمی باشد و چه در کانتینری کنار انبارها و پارکینگ‌های اسقاطی قبل چون حداقل می‌توان اجاره این‌گونه اماکن را با صرفه‌جویی در غذا و پوشاک و تفریحات فراهم کرد؛ اما دراین‌بین هزینه‌هایی چون درمان آن‌هم از نوع بیماری‌های خاص و عمل‌های جراحی ناگزیر را نمی‌توان کنار گذاشت. اکنون اگر قرار باشد به علت کوتاهی مدیران و بخصوص وزرایی که در طول سه دهه قبل کارمند دولت را به‌گفتن اجاره‌نشین‌های خوش‌نشین قلمداد می‌کردند که تا هنگامی رضایت داشته باشند در آن بمانند و پیمانه که پر شد بار سفر ببندند! اکنون براثر این بی‌تفاوتی در خدمت به جامعه هر اتفاقی که در آینده بیفتد برایشان اهمیت نداشته باشد! در فقدان ساختار قوی برای توزیع عادلانه پزشک در نقاط گوناگون سرزمین و ضمانت ماندگاری آن‌ها با فراهم زیرساخت‌ها و درآمد و تشکیل رضایت از یک‌سو و اجرایی‌نشدن نظام ارجاع و پزشک خانواده طی این سال‌ها و از نظر دیگر صف‌های شلوغ در مطب‌ها و بیمارستان‌های کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ که بیماران شهرستانی را به امید دارو و درمان ناچار می‌کند تا رنج غربت و هزینه‌های اقامت را به جان بخرند. یکی از پیامدهای همین اجاره‌نشین‌های خوش‌نشین از مسند وزارت بهداشت و آموزش پزشکی است؛ چون هریک از این وزرا نفسشان از جای گرم بلند می‌شد تا سیر از گرسنه خبر نداشته باشد و سواره از پیاده! همین سال قبل می بود که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از اجرای برنامه پزشک خانواده برای شهرهای بالای ۲۰ هزار نفر جمعیت از اردیبهشت امسال خبر داد. طرحی که اکنون با تحول نام به «سلامت خانواده» و یقیناً تفاوت‌هایی در رویکرد آن به شکل جسته‌وگریخته اجرا می‌بشود؛ اما تا این مدت به‌صورت سراسری درنیامده و فاصله معناداری با اهداف آن اشکار کرده است و بازهم این وزیر بهداشت است که معتقد است فقط با تزریق پول و منبع های، این نقصان ترمیم و پر می‌بشود، درحالی‌که برخی از صاحب‌نظران اعتقاد دارند اشکال کار فقط در منبع های نیست و اینجا بازهم پای تعارض منافع در بین است! وزیر بهداشت دولت سازندگی در این باره معتقد می بود: «مشکل اجرانشدن این مطرح در بودجه‌اش نبوده است، بلکه بدنه خود برنامه با نظام سلامت سرزمین، همخوانی ندارد.» نزدیک به ۲۰ سال از نخستین باری که پزشک خانواده و نظام ارجاع داخل ادبیات سلامت سرزمین شد، می‌گذرد. نسخه‌ای که در تعداد بسیاری از کشورها اجرایی شده و یکی از مثالهای موفق نظام سلامت سرزمین انگلیس است که راهکار برای مدیریت منبع های سلامت و مدیریت نظام محسوب می‌بشود درحالی‌که مدیران سرزمین ما انگار تا این مدت هم اجرای این مطرح را باور ندارند و احتمالا تا حدودی می‌دانند تعارض منافع هم چنان پایدار است. اجرای این برنامه ابتدا در روستاها اغاز شد و. سال ۹۱ هم اجرای پایلوت شهری آن در استان‌های فارس و مازندران کلید خورد اما مجددا با سدی به نام مناسب نبودن زیرساخت‌ها و اشکار نبودن منبع های و مواردی دیگر برخورد کرد و به نتیجه نرسید و در ادامه دولت یازدهم با عینک مطرح تحول سلامت به آن نگاه کرد که به‌هیچ‌وجه موفق نبوده است تا این نظام هم بدهکار بشود و دولت دوازدهم ناچار به توقف آن گردید و پزشک خانواده هم چنان مغفول بماند که اکنون نوبت دولت سیزدهم است تا زیرساخت‌هایی چون پرونده الکترونیک را برای آن انتخاب کند درحالی‌که تا این مدت هم چادرهای مسافرتی در کنار بیمارستان‌های دولتی کلان‌شهرها و بخصوص پایتخت برقرار است تا خانواده‌های بیماران در آن‌ها به امید معالجه اقامت نمایند و روزها را سرگردان به شب برسانند چون فکر می‌کنند در این شهرها می‌توانند از خدمات بهتری برای درمان و فراهم دارو برخوردار باشند که حاصل توزیع ناعادلانه پزشک و خدمات پاراکلینیکی و دارویی است. رئیس سازمان نظام پزشکی سرزمین می‌گوید: «۴۲ درصد پزشکان متخصص سرزمین در پنج کلان‌شهر تهران، اصفهان، مشهد، تبریز و شیراز اقامت دارند.» که این یعنی کمتر از ۶۰ درصد پزشکان سرزمین در ۴۳۴ شهر دیگر وجود دارند و در برخی شهرهای محروم هم اصلا پزشکی وجود ندارد. رئیس سازمان نظام پزشکی سرزمین هم چنان معتقد است «راه‌حل این مشکل برقراری (نظام ارجاع) است و با دقت به گسترش خدمات درمانی در عرصه کشوری، نظام ارجاع می‌تواند زیاد پشتیبانی‌کننده باشد تا بیماران گرفتاری‌های ایاب‌وذهاب و مشکلات استقرار و اقامت همراهان را نداشته باشند  درحالی‌که برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع برنامه سال‌ها است به‌گفتن راهکاری برای مدیریت منبع های در نظام سلامت در بیشتر از ۷۰ سرزمین دنیا در حال اجراست. » اما مدیریت‌های کلان بالادستی ازجمله برخی اعضای کابینه‌ها طی این سه دهه بستر دولت را ملکی موقت می‌دانند تا طی مدتی مختصر در آن اجاره‌نشین‌های خوش‌نشین باشند!
                             ادامه دارد