جرم مهم صادق بوقی چیست » اصفهانیا

به یاد دارید رقص آن پیر مرد افغانستانی را که در فضای مجازی دست به دست می شد؟ یادتان هست چه تحسین ها را برانگیخت و چه قدر ما را که از آمدن طالبان به وحشت افتاده بودیم امیدوار کرد که نخیر! زیبایی و آزادی به این راحتی ها از بین رفتنی نیستند. و باز برای دارید که هنگامی خبر دستگیری پیرمرد رسید چه قدر اندوهگین شدیم و چه قدر از طالبان نفرتمان زیاد تر شد. و این فقط حس ما نبوده است. در آن نشاط نخستین و اندوهگین شدن سپس از آن زیاد ها با ما شریک بودند. زیاد از ساکنان دهکده جهانی. اکنون فکر کن در این سو و آن سوی دنیا عده ای خبر برخورد با یک پیرمرد ایرانی را بشنوند. آن هم به جرم دست افشانی و پایکوبی وسط بازار ماهی فروش ها. چه حالی می شوند؟ واقعا باید زیاد تر از این توضیح بدهم؟ خُب، چه افرادی علتشدند این چنین تصویری از جامعه ایرانی و نظام مستقر در ایران به جهان مخابره بشود؟ چرا هیچ کس یقه آن ها را نمی گیرد؟ چطور روزنامه نگار بخت برگشته ای برای انعکاس یک خبر که همگان به درست بودنش وقوف دارند محاکمه می بشود که چرا تصویری سیاه و مخوف از کشورت اراعه دادی و خواسته یا ناخواسته خوراکی برای رسانه های معاند فراهم کردی اما هیچ کس به این افرادی که چوب حراج به آبروی این سرزمین زده اند کاری ندارد؟

این که عده ای به نام دفاع از نظام،جمهوری اسلامی را معادل طالبان به دنیا معارفه کنند هیچ ایرادی ندارد؟ یادتان هست سالیان سال با بهترین و شریف ترین فیلم سازانمان به بهانه سیاه نمایی چه کردید؟ یادتان هست با رخشان بنی مطمعن که صادقانه و دردمندانه معضلات اجتماعی را به عکس می کشید چه حرکت سخیفی داشتید؟ انصافا تلخ ترین فیلم های جشنواره ای هم این چنین عکس تیره و تاری از وضع حاضر به نمایش نگذاشتند. همین حوادث یکی دو سال تازه از گشت ارشاد تا تعطیلی کافه ها و برخورد با صادق بوقی را بگذارید یک طرف و همه به قول خودتان سیاه نمایی سینماگران و روزنامه نگاران و روشنفکران را بگذارید طرف دیگر. کدامش روی دست مملکت این همه هزینه گذاشت؟ کدامش تبدیل آشوب و بلوا شد؟ کدامش مردم را به لجبازی واداشت؟ کدامش اعتراض همه جناح های دلسوز سیاسی را برانگیخت؟ کدامش جهت شد تا آبرو و حیثیت این سرزمین در معرض بی آبرویی قرار بگیرد؟

و تازه این وسط تکلیف مردم چه می بشود؟ چه فردی جواب سوال های بی آخر آن ها را خواهد داد؟چرا باید با این چنین برخوردهایی مردم شما را و خودشان را در یک جبهه ببینند؟آیا دست زدن و خواندن و پایکوبی هم خودی و ناخودی دارد؟ یعنی اگر صادق بوقی به نیروهای خودارزشی پندار متصل می بود بازهم این چنین گرفتاری هایی برایش پیش می آمد؟ این ها را دیگر همه حفظند و همین چند روزه چندین دفعه و چندین دفعه حرف های اند که رقص نماینده رسمی جمهوری اسلامی در کنار برادران عربستانی هیچ ایرادی ندارد اما شادمانی مردی از کوچه و بازار که حقیقتا می تواند نماینده کثیری از مردم ایران باشد این همه گرفت و گیر به بار می آورد؟ این تناقض ها ریشه مطمعن و همبستگی را می سوزاند. می خشکاند. نمی بشود از یک طرف شعار همدلی و اتحاد سر دهیم و برای این چنین مفاهیمی کلیپ و ترانه تشکیل کنیم اما عملکردمان در کف خیابان به گونه فرد دیگر باشد. نمی بشود خودمان در صف مقدم دوقطبی سازی های کاذب باشیم و امروز تتلو را معیار حق و باطل بدانیم و فردا با ساسی مانکن به گفتن سمبل ابتذال برخورد کنیم. همین الان در آگهی های مورد تایید نهادهای رسمی چیزهایی می شنویم درست همانند همان چیزهایی که ساسی می خواند. ابتذال فقط سخن گفتن از آلکسیس تگزاس نیست. این ترانه های سطحی،‌این موسیقی های پیش پا افتاده، این ادا و اصول های جلف که همه و همه یادآور ساسی مانکن و بدتر از ساسی مانکن اند چه چیزی را دارند ترویج می دهند؟

سال ها است که هرچه آدم حسابی را از عرصه فرهنگ و هنر تارانده ایم و فضا را فقط در اختیار مشتی آدم بی هنر و چاپلوس و مبتذل قرار داده ایم و آن زمان توقع داریم اوضاع بهبود اشکار کند. اصلا تا همین الانش هم خود مردم بوده اند که به ابتذال چندان میدان نداده اند و با حمایتاز صادق بوقی بازار ساسی مانکن را کساد کرده اند. آن زمان در این بازار مکاره یک جریان بدنام ورشکسته همیشه طلبکار سیاسی تلاش دارد رونق ریخته را نذر ابوالفضل کند و برای عوض کردن جای شاکی و متهم تیتر بزند که: صادق بوقی ساسی مانکن را ناکامی داد. حقیقتا که: صعب روزی، بوالعجب کاری، پریشان عالمی.