فضاپیمای وویجر ۱ دچار اختلال شد؛ ارسال مطلب‌های نامفهوم از بین ستارگان

وویجر ۱، اولین فضاپیمایی که هلیوسفر منظومه شمسی را ترک کرد، اکنون سپس از ۴۶ سال دچار مشکلات جدی در کارکرد خود شده است. به حرف های ناسا، یک نقص در سیستم داده‌های پرواز این فضاپیما علتشده وویجر ۱ به‌جای داده‌های علمی و مهندسی، یک الگوی نامفهوم و تکراری از صفر و یک‌ها را ارسال کند. مهندسان ناسا اکنون مشغول از بین بردن این مشکل می باشند، اما مسافت ۲۴ میلیارد کیلومتری و فناوری قدیمی این فضاپیما اصلاح آن را زمان‌بر می‌کند.

بر پایه گزارش ناسا، مهندسان مشغول حل مشکل یکی از سه کامپیوتر وویجر ۱ به نام سیستم داده پرواز (FDS) می باشند. این فضاپیما نیز درحال دریافت و اجرای دستورات ارسال‌شده از زمین است. بااین‌حال، FDS آن به‌درستی با یکی از زیرسیستم‌های کاوشگر به نام واحد مدولاسیون تله‌متری (TMU) ربط برقرار نمی‌کند. در نتیجه، هیچ داده علمی یا مهندسی به زمین ارسال نمی‌بشود.

اختلال در وویجر ۱؛ اولین فضاپیمایی که منظومه شمشی را ترک کرد

وویجر ۱ در سپتامبر ۱۹۷۷ (شهریور ۱۳۵۶) به فضا پرتاب شد. این کاوشگر با پیشی‌گرفتن از برادر خود وویجر ۲ که درواقع قبل از وویجر ۱ پرتاب شد، اولین فضاپیمایی می بود که از هلیوسفر منظومه شمسی خارج شد و اولین فرستاده بشریت در بین ستارگان نام گرفت.

وویجر ۱ اکنون ۲۴ میلیارد کیلومتر با زمین فاصله دارد و تقریباً ۲۲ ساعت طول می‌کشد تا فرمان‌ها از زمین به این فضاپیما برسد. این بدان معناست که تیم مهندسی باید ۴۵ ساعت چشم به راه بمانند تا پاسخی از وویجر ۱ دریافت و تعیین کند که آیا یک فرمان نتیجه مورد نظر را داشته است یا خیر.

ناسا توضیح می‌دهد که یافتن راه‌حل برای مسائلی که کاوشگرهای وویجر با آن‌ها روبه رو خواهد شد، زیاد تر الزام بازدید اسناد مهم و قدیمی است که توسط مهندسانی نوشته شده‌اند که این این چنین مسائلی را پیش‌بینی نکرده‌ بودند. در نتیجه، برای جلوگیری از عواقب ناخواسته، زمان می‌برد تا مهندسان بفهمند یک فرمان تازه چطور بر عملیات فضاپیما تأثیر می‌گذارد.