ایران از نظر شکاف جنسیتی رتبه ۱۴۳ بین ۱۴۶ دارد / ایران بدون از بین بردن تبعیض از زنان گسترش در ایران ممکن نیست » اصفهانیا

فروزان آصف نخعی: آذر منصوری رئیس جبهه اصلاحات ایران، در نخستین همایش «احزاب، زنان و نسل‌های حقوق بشر: ظرفیت‌ها و چالش‌ها» به آخرین گزارش انتشار شده از سوی مجمع جهان اقتصادی اشاره کرد که بر مبنای آن «رتبه شکاف جنسیتی ایران، در ۱۴۶ سرزمین جهان، ۱۴۳ است» و بر این مبنا تا تبعیض ها علیه زنان ایران از بین بردن نشود، اساسا ایران رنگ گسترش را نخواهند دید.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، منصوری با مطرح این سوال که «چرا و چطور می توان حقوق بشر زنان را می توان ارج نهاد، و ناظر بهبود این حقوق می بود؟» او گفت: « یکی از اهداف مهم راه اندازی نهادهایی که با مقصد دفاع از حقوق بشر در جوامع و در سازمان های بین المللی راه اندازی می شوند، بهبود اوضاع حقوق بشر است، و به طریق اولی، نهادهایی که در این حوزه تلاش می کنند، در تلاشند حالت حقوق بشر زنان را بهبود ببخشند. هرچند متاسفانه باید او گفت که با این نسل کشی که اسراییل در غزه به آن دست زده، ناظر بودیم که از دست نهادهای بین المللی حقوق بشر نیز، برای توقف این جنایت ها و نسل کشی، کاری ساخته نیست. و اتفاقا همین نشان می دهد که حقوق بشر تا چه حد به یک امر سیاسی تبدیل شده است.»

او در ادامه با ذکر این که «محور و کانون این تعاریف» حقوق بشر «حقوق انسان است و تلاش نهادهای حقوق بشری هم باید جلوگیری و توقف نقض این حقوق باشد» او گفت: «بنابر توانایی بشری، اساسا این زیست انسانی است که با تبعیض و بی عدالتی و تحریم وجنگ و در یک کلام نقض حقوق اولیه انسان ها به مخاطره افتاده است.» و « زنان به گفتن نیمی از جمعیت جهان نه تنها در این منازعات رنج مضاعف می بینند، و اگر در نقطه ای از این کره خاکی، حقوقشان نقض بشود، و در تبعیض و رنج باشند، اساسا این چنین جوامعی رنگ گسترش نخواهند دید.»

او در ادامه با اصرار بر این که «شاخص گسترش یافتگی و شاخص عدل جنسیتی دو شاخص به شدت در هم تنیده می باشند و از این منظر دقت به حقوق بشر زنان اهمیت دوچندان اشکار می کند» او گفت: «به همین علت نزدیک به دو دهه است که مجمع جهانی اقتصاد شاخص شکاف جنسیتی کشورها را مورد برسی قرار می دهد و گزارش آن را انتشار می کند…مطابق آخرین گزارش انتشار شده، رتبه شکاف جنسیتی ایران، در ۱۴۶ سرزمین جهان، ۱۴۳ است که نشان از وخامت اوضاع حقوق بشر زنان در ایران دارد، و مکرر حرف های شده است که تا این تبعیض ها علیه زنان ایران از بین بردن نشود، مناقشه بر سر مطالباتی همانند حجاب اجباری نیز، ابعاد پیچیده تری به خود خواهد گرفت. و امروز اگر قسمت مهمی از زنان ایران، مطالبه حق انتخاب و تلاش دارند، علت مهم آن نادیده گرفتن حقوق بنیادین آن ها است. به همین علت بهبود حقوق بشر زنان، تاثییر مستقیم در بهبود شاخص شکاف جنسیتی خواهد داشت. و بهبود این شاخص یعنی ، سرزمین یکی از مولفه های حرکت در مسیر گسترش پایدار و متوازن را مراعات کرده است.»

رئیس جبهه اصلاحات با اصرار بر این که «گسترش پایدار با پیشرفت تفاوت ماهوی دارد، و تبعا رئیس مجلس یازدهم نمی تواند راسا نام گسترش را از برنامه هفتم حذف و واژه پیشرفت را جانشین آن کند» در جواب به سوال «چگونگی دستیابی به حقوق بشر زنان» او گفت: « باید دید الگوهای موفق دنیا چه مسیری را طی کرده اند تا ما نیز بتوانیم با بومی سازی این مدل ها از ظرفیت های ممکن و مقدور کشورمان برای دستیابی به این اهداف منفعت گیری کنیم. آنچه که به گفتن توانایی مشترک همه جوامع موفق پیش روی ماست این است که مدام این خود زنان بوده اند که حاملان مهم تحول به سود بهبود این شاخص ها بوده اند، و با ایستادگی در دفاع از حقوق خود، در دو سطح نوشته دستیابی به حقوق انسانی خود، تلاش کرده اند: سطح اول در ساختار قوت رسمی کشورها، سطح دوم در عرصه عمومی و جامعه مدنی».

او گفت: «این دو یقیناً در تلازم با یکدیگرند، اما لازمه مهم این تحول وجود قوی زنان در عرصه عمومی است. چرا که توانایی ثابت کرده است که سیاستگزاری های عمومی، به سود تامین حقوق زنان، اگر پشتوانه عرصه عمومی را نداشته باشد، دوام و بقایی نخواهد داشت و با آمدن و رفتن دولت ها چه بسا عملکردها در تعارض با یکدیگر قرار می گیرد. این درست است که برای از بین بردن تبعیض های جنسیتی، وجود در ساختار قوت، از اهمیت بالایی برخوردار است، اما باید به این مسئله دقت داشت، که تا وقتی که اراده از بین بردن تبعیض به قوت متشکل و سازمان یافته تبدیل نشود، ارامش روندهای ضد تبعیض نیز پایدار نخواهد می بود.»

منصوری در ادامه با اصرار کرد که «در هر دو سطح نقش احزاب، اهمیت بالایی اشکار می کند و این جاست که نمی توان او گفت حقوق بشر یک امر غیر سیاسی است. چه مقصد احزاب دمکراتیزه کردن ساختار قوت، و راه اندازی دولت توانا باشد، و چه قوی کردن جامعه، در هر دو صورت باید قادر باشند، که حساسیت ملزوم را نسبت به حقوق بشر داشته باشند. و نسبت به موارد نقض آن کنش فعال و موثر داشته باشند.»

او اصرار کرد:«وجود زنان در مقدرات اساسی سرزمین اگر ملزم به خرده جنبش های از بین بردن تبعیض نباشد، و پشتوانه جنبشی نداشته باشد، تغییرات پایداری به سود زنان شکل نخواهد گرفت. هرچند با تشدید روندهای استصوابی حاضر، این در به روی زنان ایران ، زنانی که ناموافق تبعیض می باشند بیشتر از پیش بسته است. یک جریان و نیروی دمکراسی خواه، و دفاع کننده حقوق بشر، به طور قاطق نمی تواند نسبت به موارد نقض حقوق بشر بی تفاوت باشد. این بخشی از همان رویکرد جامعه محوری نیروهای دمکراسی خواه، در ایران امروز است. از این منظر وجود احزاب زنان در سرزمین باید به گفتن قسمت مهمی از ارکان جریان ساز تشکیل زمان های برابر و حساس نسبت به حقوق بشر برای نیمی از جمعیت سرزمین باشد.»

۲۱۶۲۱۶