ناقوس گوش‌خراش خطر به صدا درآمد » اصفهانیا

عرفان حاج بابایی؛ به گمان زیاد هر کس که بازدید دقیقی از سه بازی قبل ایران و سوریه انجام داده می بود، می توانست پیشبینی کند که این بازی، اصلا جدال آسانی برای تیم ملی نخواهد می بود. تیم ملی ای که همه نقطه قوتش در خط دعوا اش جمع شده، باید به مصاف تیمی می رفت که در دفاع زیاد منظم و مستحکم می بود. از همین روی این بازی می توانست به محکی جدی برای تیم قلعه نویی تبدیل بشود که از قضا این اتفاق هم رقم خورد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر شب سختی که فوتبال ایران سپری کرد.

چرا بازی گره خورد؟

به گمان زیاد عمده ترین علت گره خوردن بازی برای ایران، هدر دادن موقعیت پرشمار گلزنی در نیمه اول می بود. خط دعوا سریع و تکنیکی ایران با دو مهاجم در جلو(طارمی و آزمون) و دو بال در کناره ها(جهانبخش و قایدی)، سوار بر بازی می بود و چندین دفعه و چندین دفعه توانست به محوطه جریمه سوریه نزدیک بشود. اما به جز یک مورد که طارمی پنالتی گرفت و خودش آن را به گل تبدیل کرد، دیگر موقعیت ها با بی دقتی و عجله، از دست رفت تا ایران نتواند اختلاف را زیاد تر و خیال خود را راحت کند. اختلاف یک گل هم همیشه شکننده است و دیدیم که در نیمه دوم چه اتفاقاتی افتاد.

خط دفاعی؛ هم چنان پاشنه آشیل

می توان پذیرفت که ایران دو مهره مهم اش در قلب دفاع را در اختیار نداشت اما از همان سو می توان او گفت که سوریه هم نباید تیمی می می بود که اینگونه بتواند قلب دفاع ایران را آزار دهد. تیمی که در سه بازی دور گروهی خود فقط یک گل زده می بود، چندین دفعه دفاع ایران را آزار داد. کارت زرد گرفتن زودهنگام شجاع خلیل زاده، آفسایدگیری نادرست روزبه چشمی و پنالتی دادن علیرضا بیرانوند احتمالا دیشب درنهایت به خیر گذشت اما این چنین اشتباهاتی در روبه رو ژاپن در مرحله یک چهارم نهایی، دیگر شانسی را برای ایران باقی نخواهد گذاشت.

معاوضه هایی پر از علامت سوال

مهدی قایدی بی تردید یکی از بهترین بازیکنان ایران در نیمه اول می بود. او که در سمت چپ به خوبی با طارمی و حاج صفی هماهنگ می بود، به خوبی توانست چندین دفعه دفاع سوریه را بهم بریزد و موقعیت سازی کند. معاوضه قایدی درست چند ثانیه قبل از پنالتی سوریه، علامت سوال بزرگی می بود که کادرفنی تیم ملی باید به آن جواب بدهد. محبی بر خلاف قایدی تورنمنت خوبی را پشت سر نگذاشته و اشکار نیست بر چه اساسی در شرایطی که قایدی داشت فوتبال خوبی از خود به نمایش می گذاشت، جای خود را به محبی داد که پشتیبانی بسیاری موفق نشد به تیم بکند. قطعا اگر قایدی در زمین می ماند، حملات ایران حتی بعد از گل مساوی سوریه زهر زیاد تر می داشت و چه بسا در همان ۹۰ دقیقه به گل هم تبدیل می شد.

مخاطب انتقادهای قلعه نویی کیست؟

امیر قلعه نویی طی ماه های تازه همیشه با لحنی انتقادی به کارکرد تیم خود نگریسته است. او همیشه بعد از نمایش های نامطمئن تیمش، ایرادها را می پذیرفت و قول اصلاح می داد. اتفاقی که از همان بازی اول روبه رو فلسطین در جام ملت ها اشکار شد چندان نیفتاده است چون ایران نقاط ضعف بسیاری از خود ابراز داد. قلعه نویی بعد از آخر بازی با سوریه هم علت این نمایش ضعیف را بزرگترهایی در تیم دانست که بزرگتری نکردند! قلعه نویی به گمان زیاد با تیزهوشی تلاش می کند شرایط را به گونه ای نمود دهد که انگار او در این تیم نقشی ندارد و کاره ای نیست. در حالی که اگر انتقادی هم وجود دارد، او به گفتن راس کادرفنی، اولین نفری است که باید مسئولیت بپذیرد و پاسخگو باشد نه این که مشکلات تیم را به گردن دیگران بیندازد.

۲۵۴ ۲۵۱