ناهید آتش گرفت؛ ققنوس شد » اصفهانیا

به گزارش اتفاقات ایران و به نقل از خبرآنلاین؛ بعضی اوقات جاده صاف به نظر می‌آید اما نمی‌دانی چند کیلومتر آن‌طرف‌تر چه چیزی انتظارت را می‌کشد. درست همانند ناهید کیانی که اتفاقات و حواشی قبل از المپیک توکیو مسیر شیاپ‌چانگ المپیک را برای او مارپیچ کرد.

در گزارش ایران ورزشی آمده است: ناهید که همیشه در تیم ملی زیر سایه و نام کیمیا علیزاده ستاره اسبق تیم ملی قرار داشت اکنون باید در یک تقابل جدی که حواشی قبل از المپیک آن را ناجوانمردانه کرده می بود، خودش را ثابت می‌کرد تا جایی که علتشده می بود او در المپیک توکیو نه با یک دست لباس، یک کلاه و یک هوگو که با باری اضافی که حواشی بر دوشش گذاشته می بود، مبارزه کند.
المپیک توکیو وضوح تلفیق ورزش و مسائل غیر ورزشی را به رخ همگان کشید، جایی که از ناهید کیانی یک قربانی ساخت.
این بار حواشی دست روی دختری گذاشته می بود که فقط و فقط به جستوجو ساختن رؤیاهایش می بود. نگاه‌های مضطرب ناهید قبل و میانه بازی و چهره مغمومش سپس از آخر مسابقه و باخت روبه رو هم‌تیمی قدیمی و این چنین چهره از اینجا رانده و از آنجا مانده علیزاده کافی می بود تا طعم گس سیاست زیر زبان هر فردی که آن مسابقه را دید مزه بشود.
آن مسابقه با همه اتفاقات خوب و بدش همه شد؛ ناهید با سری پایین برگشت، علیزاده هم به نان و نوایی نرسید و با حذف در مرحله های بالاتر دستش از مدال مختصر ماند. اکنون ۳ سال از آن تله فیلم مختصر تراژیک می‌گذرد. هیچ‌کس نمی‌داند در بعد آن روزهای تلخ چه شب‌هایی برای ناهید صبح شد و ستاره جاری تیم ملی چند بار در خود سوخت تا اکنون ققنوس بشود.
هیچ‌فردی در دل شب‌های سیاه زندگی ناهید نبوده است و گذر ناهید از این غم رازی است که فقط ناهید می‌داند و خدایش. چیزی که اشکار است این است که او خودش را در موج‌های طویل غم رها نکرد و برای رسالتی که داشت مجدد ایستاد.

هیچ‌کس به ما نگفته می بود که فرمول گذر از این زندگی سر تا پایش مبارزه است، هیچ‌فردی روز اول با یک زره آهنین کنارمان نایستاده می بود تا تا این مدت پای‌مان را در این دنیا نگذاشته آن را به ما بدهد و گوشزد کند که باید بپوشیمش تا تاب بیاوریم اما ناهید انگار این فرمول را از بر می بود. ناکامی در المپیک ۲۰۲۰ نه تنها او را غرق نکرد که علتشد سپس از روزهای سیاه توکیو زرهش را بپوشد و یک تنه همه چیز را کنار بزند تا مجدد نور را لمس کند.
نقره‌اش در گرندپری رم و طلای مسابقات جهانی کمتر از یک هفته، گواهی این نور می بود که دستانش سپس از روزهایی سرد آن را یافته می بود.
اکنون همه چیز فرق می‌کند، ناهیدی که در المپیک پاریس پا روی شیاپ‌چانگ خواهد گذاشت فارغ از هر نتیجه‌ای قطعاً با ناهیدی که در توکیو پا در شیاپ‌چانگ می‌گذارد فرق خواهد کرد، گرم و سرد زندگی در این ۳ سال اکنون از او ناهید جدیدی ساخته است.
سکوی هر المپیک قصه‌های بسیاری در دل خود دارد، این سکو پای قهرمانانی را لمس کرده که قطعاً هر کدام برای رسیدن به آن به اندازه افسانه‌های هزار و یک شب در دل خود قصه دارند.
پای ناهید به سکوی المپیک برسد یا نه قطعاً داستان الهام‌بخشی او بخشی از این جهان خواهد می بود، داستان اویی که جنگید تا زندگی را از بین تاریک‌ترین روزها معنی کند.