کتک می خوریم؛ بعد هستیم!     » اصفهانیا

ما ایرانی ها، زیاد پوست کلفت شده ایم؛ اگر چند سال پیش برای گرفتن یک قرص نان خارج از صف نانوایی عمل می کردیم چه بسا که از شهروندان داخل صف کتک می خوردیم ؛ این نوع کتک ها از جنس حقوق شهروندی می بود و احتمالا کتک خورده اعتراض نمی کرد چون باور داشت خارج از عرف؛ اخلاق و قانون عمل کرده است . احتمالا خواندن این گزاره ها اثبات کند کتک خوردن شهروندان معمولی و خاص جزو فرهنگ شهروندی ایران است. یعنی گویی فرهنگ مان به گونه ای است که اساسا کتک جایگاهی اختصاصی ای در سیاست گذاری ها و ساختارهای اجتماعی و سیاسی و بوروکراسی سرزمین دارد. هنگامی به این نمونه ها دقت می کنیم برای شگفت نخواهد می بود که کم کم پیشرفت، گسترش و رفاه برایمان امری ناممکن می بشود. به این گزاره دقت کنید:

۱- فرزندانمان را برای دانش افزایی با عرق جبین به مدرسه می فرستیم ؛ جگر گوشه های ما کتک می خورند اما اعتراض نمی کنیم و اگرجزو والدین سنتی باشیم به مدیر یا معلم با افتخار می گوییم گوشتش مال شما؛ استخوان هاش مال ما. بعد نوشته روشن شد کتک خوردن دانش آموز وکتک زدن اصحاب آموزشی؛ اولین قدم آموزش در مدرسه است.

۲- وزیرآموزش و پرورش طی گفتاری معلمان را مکلف می کند در فضای ولنگار مجازی ورود اشکار نکنند وگرنه مطابق پروتکل مصوب با آنها برخورد می بشود. فارغ ازدرستی یا نادرستی کارکرد وزارت آموزش درکنترل افکار و عقاید متولیان آموزشی خارج از فضای کار و حرفه؛ هم اینک به یک قاعده مدون تبدیل شده و چه بسا برخی معلمان در چارچوب همین قاعده کیفر می بینند ؛ همان طور که ۲۰ هزار مدیران مدارس دراوایل سال آموزشی برکنار و جابه جا شدند. بعد قدم دوم فرهنگ و آموزش حقوق شهروندی درجامعه؛ اعمال قواعد نامتعارف اصول شرعی وقانون اساسی است. یعنی در این مرحله معلمان در معرض فرهنگ کتک خوری می باشند.

۳-وزیر سرزمین خطاب به استانداران کشورمی گوید: به نیروهایی که در ادارات حجاب را مراعات نکردند تذکر بدهید؛گوش نکردند باید تحول کنند. فارغ از اطلاق بی حجابی مستفاد ازماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی ؛ هر کس علنا درانظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴)‌ ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی بشود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی‌باشد ولی عفت عمومی را جریحه‌دار نماید فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد. اما مطابق نظریه اداره کل حقوقی قوه قضائیه؛ به شماره ۷/۱۴۰۲/۲۸۷ مورخ ۱۴۰۲/۰۶/۱۰ درمورد ظاهر شدن بدون حجاب شرعی در اماکن؛ظاهر شدن بدون حجاب شرعی درمعابر و انظار عمومی نوشته تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) حکم خاصی است که ارتکاب آن ملازمه با جرم تظاهر به عمل حرام نوشته ماده ۶۳۸ ندارد و مرتکب این چنین جرمی را نمی توان به استناد ماده پیش حرف های مجازات کرد؛ مگر آنکه علاوه بر ظاهر شدن بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی نحوه ارتکاب اعمال و رفتارهای مرتکب به کیفیتی باشد که مصداق تظاهر به عمل حرام نیز باشد . لذا بنا به مفهوم آن ؛ برخورد غلط برخی از ضابطان قضایی و آمران نهی از منکر؛ در ملاعام با افراد بی حجاب و بدحجاب ؛ منطبق با عرف؛ شرع و قانون نیست. قدم سوم آموزش فرهنگ و حقوق شهروندی؛ آنچه که در قانون نوشته بشود درمرحله عمل؛ اجرا نمی بشود! به عبارت دیگر فرهنگ اجرای قانون در با اهمیت ترین وزارتخانه سرزمین این گونه است.

۴-با اخراج گسترده دانشجویان و اساتید ازمراکز علمی سرزمین و انتقادات فعالان سیاسی و دانشگاهی؛ به جای وزارت علوم؛ وزارت سرزمین از این حرکت انقلابی؛ حمایتمی کند هرچند جای وزارت علوم در حمایتاز صنف دانشجو و استاد دانشگاهی خالی است بدیهی است عنان اختیار برخی از وزارت خانه ها در اختیار ورزا نیست ایرادی هم ندارد چون اصلا ورزا مسئولیت حمایتمعنوی از شهروندان ایرانی را برعهده ندارند چون قانون اساسی این قاعده عرفی ؛ شرعی و قانونی را بر ذمه رئیس جمهور گذارده؛ همان جا که در روبه رو نمایندگان مجلس ، به قرآن سوگند یادمی کند :” من به گفتن رئیس‌جمهور در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران به خداوند قادر متعال سوگند یاد می‌کنم که پاسدار مذهب رسمی و نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی سرزمین باشم و همه استعدادها و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیت‌هایی که برعهده گرفته‌ام به کار گیرم و خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای سرزمین، ترویج دین و اخلاق، حمایتاز حق و گسترش عدل سازم و از هرگونه خودکامگی بپرهیزم …..

قدم چهارم ترویج فرهنگ حقوق شهروندی حکایت از این دارد که قسم خوردن در برابر مردم و قرآن؛ ساده تر از عمل کردن به تعهدات اخلاقی ؛ شرعی و قانونی است . بگذریم احتمالا رئیس جمهورفعلی حواسش به حیات و آینده سیاسی است چون تا به حال هیچ یک از روسای جمهور قبلی مجدد همای سعادت نصیبشان نشده یا صلاحیت آنها بر پایه نظر محترم شورای نگهبان رد شده و یا مسئولان امنیت سرزمین صلاح ندیدند مجدد افراد تکراری بر اریکه قوت تکیه بزنند. بر پایه قدم چهارم حقوق شهروندی ؛ دلیلی ندارد رئیس جمهور اسبق یا رئیس مجلس اسبق تایید صلاحیت شوند و داخل حوزه قوت ریاست جمهوری، مجلس و خبرگان شوند ؟!

۵- – انتقاد از حاکمیت، اصلاح امور حکمرانی، انتقاد از رویه سیاسی؛ اقتصادی و اجتماعی یک امر مسلم در فرهنگ قانون اساسی است هرچند مدتی می بود این نکات فراموش شده می بود اما به یمن اعتراض های مردمی طی سنوات قبل کم کم ازحیطه محاق درآمده و به طور آشکاردر بیانیه ها، انتقادات مکتوب رسانه ها و شبکه های اجتماعی انعکاس یافته و صدالبته برخی منتقدان سیاسی تلاش دارند آب رفته حاکمیت را به سرجای اول خود برگردانند. هرچند کارناشدنی است ولی تلاش مستمرخود را می کنند تا گوش شنوایی اشکار کنند و اتفاقا به گفتن منادی آزادی خواهی و اصلاح طلبی در جامعه شهره می باشند.

احتمالا برای تشنگان قوت؛ هر گونه کنشگری سیاسی و اجتماعی و فرهنگی امری مذموم شناخته بشود و صد یقیناً برای تخریب وجهه این گروه ازفعالان سیاسی فرهنگ مارک زنی به نحوه عجیبی در بورس است، تندروی در هر شکلش مذموم و پسندیده نیست. اخیرا برخی کنشگران عمل گرا ، برای تنگنا شکنی در حالت جاری سرزمین، دست به قلم شدند و به گفتن گشایش روزنه امید در حاکمیت و جامعه بیانیه ای صادر کردند که مورد نکوهش برخی منتقدان سیاسی قرار گرفت. فارغ از درستی یا نادرستی نگره آنان، موتور فرهنگ تخریب، و به جای نقادی، فحش ناسزا، روانه روزنه گشایان شد. این روش فرهنگی مذموم هرچند توسط اصول گرایان تندرو ، رویه ای مرسوم بوده و اگر آنها نحله های فکری ناموافق خودرا تحقیر و تخریب نکنند چه باید بکنند؟

اما شگفت آور این که منادیان آزادی و منتقدان هم صنف این گروه نیز، هجمه رسانه ای را اغاز کرده و همه هم ندارد. بعد درگام پنجم مشاهده می کنیم فرهنگ حقوق شهروندی چطور در چرخه باطل کتک زدن در صف نانوایی، تهدید معلمان در نحوه منفعت گیری از اینترنت، اخراج دانشجوان و دانشگاهیان، و شیوه تشکیل حجاب در ادارات، و در نهایت نحوه روبه رو احزاب اصلاح طلب با دیگر اصلاح طلبانی که روش های دیگر را اتخاذ کرده اند، چطور به تنور روش های متعدد در نقض فرهنگ و حقوق شهروندی می دمد. مورد آخر نیز حکایت از حکایت از آن دارد باید به مشی و اسلوب منتقدان حاکمیت و آزادی خواهان مدعی شک نمود چون معلوم نیست هنگامی بر مردم حاکم شوند چه بسا آنان رویه حکمرانی اصول گرایان تندرو را پیش گیرند و گوش شنوایی برای آزادی اندیشه، حاکمیت منصفانه نداشته باشند.

بعد بی جهت نیست ما ایرانی ها سال به سال پوست کلفت تر می شویم ؛ چون این روزها سخن گفتن از حقوق شهروندی و تحقق فرهنگ آن؛ قانون اساسی، عرف، اخلاق، دین و شرعیات حکم کیمیا را اشکار کرده و بعضی اوقات بین مردم به شوخی از آن یادمی کنند. با این توصیفِ فرهنگ و حقوق شهروندی ، کم کم این نگره در بین مردم شکل گرفته که «چون کتک می خوریم بعد هستیم !»
به قول حافظ شیرین سخن : من از بیگانگان دیگر ننالم
که با من هر چه کرد آن آشنا

۲۱۶۲۱۶