حوضه آبریز زایندهرود همانند فردی ورشکسته است که بارشهای قابلدقت، نقش وام و کمکی مختصرزمان را دارد، ورشکسته با وام و پشتیبانیهای مقطعی احتمالا بخشی از بحران را مدیریت کند اما قسمت قابلتوجهی از مشکلاتش حل نشده باقی میماند.
هفته قبل بارش قاب دقت برفوباران قسمت بسیاری از استان اصفهان را فراگرفت. بارشها علاوه بر فراهم سفرههای آب زیرزمینی (آبخوانها)، هوای پاک و عاری از آلودگی را برای اصفهان و دیگر شهرهای استان به ارمغان آورد. بارش برفوباران در سرچشمههای زایندهرود نیز قابلدقت می بود. اما بعد از آخر موج بارشها، هوای اصفهان مجددا به تنظیمات قبلی برگشت و حالت جوی ناسالم، جانشین هوای سالم و پاک روزهای قبل شد، ولی از بازگشایی زایندهرودی که قرار می بود ۴ اسفند جاری شود، خبری نیست و خشکسالی با بارشهای هر چند مؤثر مقطعی از بین بردن نشده است و هم چنان زمین، زیر پای مردم اصفهان فرونشست میکند.
حوضه آبریز زایندهرود همانند فردی ورشکسته است که بارشهای قابلدقت، نقش وام و کمکی مختصرزمان را دارد، ورشکسته با وام و پشتیبانیهای مقطعی احتمالا بخشی از بحران را مدیریت کند اما قسمت قابلتوجهی از مشکلاتش حل نشده باقی میماند. زایندهرود همان گونه که بارهاوبارها اشاره شده میزبان برداشتهای غیرمجاز و غیرقانونی تعداد بسیاری است، حقابه صنعت و کشاورزی بر محیطزیست مقدم است و رودی که جریانش حیات یک اکوسیستم و چندین شهر و استان را فراهم میکند همانند مردهای است که بعضی اوقات با شوک به حیات نباتی بازمی گردد. زایندهرود قضیه مهم اصفهان و ایران است و تا عزمی برای نجات این رود وجود نداشته باشد، وقتی میرسد که هیچ راهکاری چارهساز این ورشکسته نخواهد می بود و بحران، گریبان اصفهان و همه ایران را خواهد گرفت. با این تفاسیر میتوان به بارشهای امیدوارکننده دل بست و دلخوش می بود یا این که فکری به حال این حالت کرد و برای نجات اصفهان از خشکسالی، فرونشست و آلودگی چارهای اساسی اندیشید چارهای که در یک جمله خلاصه میشود: «جریان دائمی زایندهرود از سرچشمه تا تالاب.»