بنا بر دستوری که دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۲ به وزیر جهاد کشاورزی، سازمان منبع های طبیعی و آبخیزداری و سازمان محیطزیست داد مقرر شد برنامه ملی کاشت یک میلیارد درخت پیریزی شده و ظرف ۴ سال یک میلیارد درخت کاشته شود.
مینا عباسپور| در سایه همین مطرح اخیرا اظهار شد که طی یک سال قبل استان اصفهان در مطرح یادشده ۲/۵ میلیون اصله نهال تشکیل و ۲/۸ اصله نیز از قبل داشت که با همکاری قسمت خصوصی آن را اجرا کرد.
این چنین باید اشاره داشت که تا بحال ۶ هزار هکتار از اراضی استان اصفهان با همکاری قسمت خصوصی به طور بذرکاری و نهالکاری مطرح کاشت یک میلیارد نهال را اجرا کرده است درحالیکه بنا می بود در سال اول این مطرح در سطح ۱۵ هزار هکتار اجرا میشد.
علاوه بر این توسط شهرداری اصفهان نیز به مناسبت روز درختکاری کاشت ۱۱۰ هزار درخت تازه در عرصههای شهری صورت گرفت؛ اما مسئله مهم در این عرصه غرس نهال و تحقق مطرح ملی کاشت یک میلیارد نهال نیست، بلکه مهمتر از آن دقت به قرار داشتن ایران در بحران آب و عملیاتی شدن این مطرح است.
در واقع باید در کنار اهمیت پرداختن به این نوشته مهم و نیاز سرزمین به گسترش فضای سبز و افزایش تعداد درختانی که پیش از این به دلایل گوناگون از دست رفتهاند، نوشته نیاز آبی این درختان را نیز در نظر گرفت که فقط در شهر اصفهان گسترده فضای سبز با نیمی از نیاز آبی خود و قسمت اعظم آن از طریق پساب فراهم میشود؛ این نوشته علتشده است ساختار کاشت درختان و گونههای گیاهی تحول و به سمت منفعت گیری از گونههای مقاوم و کم آب بر حرکت کند.
فضای سبز ۶ هزار هکتاری شهر اصفهان سالانه نزدیک به ۶۰ میلیون مترمکعب آب نیاز دارد در نگاهی کلانتر۳۰درصد از مساحت ۱۰ میلیون هکتاری استان اصفهان، اراضی بیابانی است. بر این مبنا بدیهی است که استان اصفهان در اشکال گوناگون نیاز مبرمی به گسترش جنگلکاری و فضای سبز دارد منتها این تنها یکطرف معادله است و تا مادامیکه نظر دیگر آن یعنی آب حل و فراهم نشود نمیتوان امیدی به پایداری این عمل های داشت مگر این که دلمان را فقط به کاشتن خوش کرده و برنامهای برای نگهداری آن نداشته باشیم.
اکنـون صحبـت از نیـاز آبـی شـد و همـه بـه روشـنی میدانیـم خواسـته قدیمـی و همیشـگی مـردم اصفهان یعنـی بـاز شـدن زایندهرود بـه میـان میآید کـه از ریز تا درشـت مسـئولان، درون و بیرون از این اسـتان آن را مطـرح و از متولیـان کشـوری آن را درخواسـت کردهاند. بااینوجود تا این مدت شـاهد اتفاق درسـت و درمانـی نبودهایم کـه به برقـراری دائمی جریـان این رودخانه منجر شـود و ایـن کلاف همچنـان سـردرگم باقیمانده اسـت.
مختصرسخن اینکـه اگـر در هـر عرصهای نسـبت بـه بازگشـایی زایندهرود و پرداخـت حقابـه اصفهـان بـه مردمـش، ایـن واکنـش و انتقـاد وجـود دارد کـه توقعی بالا و بیجاسـت؛ امـا در ایـن عرصه که حـرف از طرحی ملـی و کاشـت یکمیلیاردی نهـال مطـرح میشود، قطعـا موفقیـت آن به زایندهرود و جـاری بودن دائمیاش گرهخورده اسـت، پـس بایـد ایـن معادلـه عادلانه حل شود.