به گزارش خبرآنلاین، سازمان خصوصیسازی از ابتدای دولت سیزدهم،به این نوشته ورود کرد و هماکنون اخبار حاکی از عزم دولت نسبت به واگذاری باشگاه پرسپولیس به سازمان تامین اجتماعی است.
دنیای اقتصاد نوشت:با تحقق این نوشته، از یک سو آرزوی خصوصیسازی باشگاههای دولتی محقق میشود و از نظر دیگر بخشی از بدهیهای دولت به سازمان تامین اجتماعی تسویه خواهد شد. اما باید بازدید کرد که این اتفاق، برای طرف دیگر ماجرا، یعنی سازمان تامین اجتماعی، بهگفتن بزرگترین صندوق بیمهای سرزمین، چه تبعاتی خواهد داشت.
اتحادیه بینالمللی تامین اجتماعی (ISSA)، در سال ۲۰۱۳ راهنمای مدیریت اندوختهگذاری در صندوقهای بازنشستگی را انتشار کرده است. در چهارچوب این دستورالعمل، مدیریت عالی صندوق مسوولیت دارد از تحقق چهار اصل اولیه و اساسی یعنی سودآوری، امنیت، نقدشوندگی و تنوع مطمعن حاصل کند. هماکنون عمده اندوختهگذاریهای سازمان تامین اجتماعی در قالب شرکت اندوختهگذاری سازمان تامین اجتماعی (شستا) اداره میشود و این هلدینگ خود شامل نُه شرکت زیرمجموعه (هلدینگ نفت، گاز و پتروشیمی، سیمان تامین، کشتیرانی جمهوری اسلامی، صباتامین، خدمات ارتباطی رایتل، مدیریت گسترش انرژی تامین، صدر تامین، دارویی تامین و صنایع عمومی تامین) است. بازدید حالت اندوختهگذاریهای جاری سازمان تامین اجتماعی مشخص می کند تحقق چهار اصل اولیه اندوختهگذاری در مجموعه شستا، با چالشهای بسیاری روبه رو است.
بر پایه گزارش آماری شاخصهای کلیدی مالی و عملکردی منتشرشده از سوی سازمان تامین اجتماعی، نرخ بازده واقعی اندوختهگذاریهای سازمان تامین اجتماعی در سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰، منهای ۵.۵ بوده که نشان از حالت نامناسب بازدهی این اندوختهگذاریها دارد. این چنین اگرچه اندوختهگذاریهای زیرمجموعه سازمان تا نزدیک به بسیاری متنوع است، اما از لحاظ امنیت و نقدشوندگی بههیچوجه قابلدفاع نیست. از نظر دیگر بازدید صورت مالی حسابرسیشده شرکت فرهنگی ورزشی پرسپولیس در آخر خردادماه ۱۴۰۲، نشاندهنده وجود ایرادات متعدد حسابرسی (۴۵ بند) و مشکلات مالی ریز و درشت در این شرکت است. مطابق با این صورتهای مالی، این شرکت اکنون دارای ۲۵۰میلیارد تومان زیان خالص و ۱۹۳میلیارد تومان بدهی پرداختنشده به کادر فنی و بازیکنان و این چنین شرکتها و اشخاص است.
اگرچه با دقت به ظرفیت بالقوه این باشگاه ورزشی، مقدار زیان انباشته و بدهیهای آن معتنابه نیست اما بر پایه اصول اندوختهگذاری اتحادیه ایسا و توانایی بنگاهداری در صندوقهای بازنشستگی ایران، سودآوری این باشگاه بعد از واگذاری به سازمان تامین اجتماعی با اماواگرهای بسیاری روبهروست. از نظر دیگر با دقت به نوع فعالیت این شرکت (مسابقات ورزشی) و احتمالات متعدد در کسب عناوین قهرمانی داخلی و خارجی، اندوختهگذاری سازمان در این نوشته از منظر امنیت نیز محل تامل جدی بوده و خرید یک باشگاه زیانده با منفعت گیری از اموال بیننسلی بیمهپردازان و بازنشستگان را نمیتوان توجیه کرد.
سازمان تامین اجتماعی اگرچه سالها در عرصه بنگاهداری توانایی دارد، بااینحال نتوانسته در این عرصه سودآوری ملزوم را داشته باشد؛ حال در عرصه باشگاهداری با این همه حاشیه، چه خواهد کرد؟! بیشک ورود مدیران وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به عرصه باشگاهداری، آنها را دچار بازی جلب رضایت هواداران خواهد کرد و درنهایت هیچ فرصتی برای پرداختن به ماموریت های مهم وزارت، برای آنها باقی نخواهد گذاشت. علاوه بر این درحالیکه مجلس و دولت با توافق در برنامه هفتم گسترش، صندوقهای بازنشستگی سرزمین را ملزم به خروج از بنگاهداری در طی پنج سال آتی کردهاند، سوال این است که این واگذاری با این حد از تعارض با برنامه هفتم گسترش، چطور قابلتوضیح خواهد می بود؟ آیا انتقال یک شرکت، از یک وزارتخانه به وزارتخانه دیگر به معنی خصوصیسازی است؟
با دقت به نکات ذکرشده از جمله زیانده بودن باشگاه پرسپولیس، آیندهای مبهم در صورت انتقال آن به وزارت رفاه، عدم امنیت اندوختهگذاری در سهام باشگاههای ورزشی به علت وجود ریسکهای متعدد در این حوزه و عدم وجود توانایی باشگاهداری در این وزارتخانه حتی برای یک روز، پیشنهاد میشود از این واگذاری جلوگیری شود و نوشته خصوصیسازی این باشگاهها از دیگر راه حلها جستوجو شود.
۲۳۳۰۲