چاره نداشتم،باید سرمربی تیم ملی می‌شدم! » اصفهانیا

به گزارش اتفاقات ایران و به نقل از خبرآنلاین؛ مربی که دوران قهرمانی زیاد فوق الاده نداشت اما در عرصه مربیگری یکی از بهترین و پرافتخارترین مربیان تاریخ است.

در گزارش ایران ورزشی آمده است: او در عرصه مربیگری از ۹۵ میلادی در عرصه ملی فعالیت خود را اغاز کرد و هر زمان عضو کادر فنی تیم ملی نبوده است در باشگاه میزبان تعداد بسیاری از ملی‌پوشان می بود. در قهرمانی تیم ملی کشتی آزاد در سال ۲۰۰۲ کنار تیم ملی می بود و در تحول نسل کشتی ایران و اغاز یک دوره درخشان در کشتی حدفاصل سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ هم کنار تیم ملی کشتی آزاد می بود اما در اغاز المپیک و با آمدن رسول خادم از تیم ملی کنار رفت. اکنون در حساس‌ترین روزهای کشتی او سرمربی تیم ملی کشتی آزاد شده و قرار است که در المپیک ۲۰۲۴ پاریس هدایت کشتی یران را برعهده داشته باشد. دوره‌ای که کشتی ایران احتمالا یکی از بهترین دوران خود را دارد؛ هر چند که محسن کاوه باور دارد بهترین تیم تاریخ ایران حدفاصل سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ پدید آمده می بود.

‌گفتن قدیمی‌ترین و باسابقه‌ترین مربی کشتی ایران در رده ملی، احتمالا فقط مناسب شما باشد.
از اواسط سال ۹۵ میلادی مربیگری را در تیم ملی اغاز کردم اما در سال ۹۳ هم تیم منتخبی را به گفتن مربی به مسابقات بلغارستان و ترکیه بردم.

‌انگار جوهر مربیگری در وجود شما بوده. حتی موقعی که مربی تیم ملی نبودید، در باشگاه کار کردید.
هر جا به گفتن مربی کار کردم به پایگاه تمرینی زیاد خوب تبدیل شد. در کارگران هم کارم را اغاز کردم و مدتی را هم با اکبرفلاح بودیم که همه دوست داشتند در باشگاه ما تمرین کنند. احتمالا دلنشین باشد که این را هم تعریف کنم که در محله خودمان یک تیم فوتبال محلی را راه اندازی دادیم که هم کاپیتان تیم بودم و هم سرمربی.
‌

فوتبالیست معروفی هم در تیم شما می بود؟
علی لطیفی بعدها فوتبالیست مطرحی شد.

‌اسم اکبر فلاح به بین آمد تا این مدت هم سپس از سال‌ها شما رابطه خوبی با هم ندارید.
من هیچ مشکلی با اکبر فلاح ندارم. نه آن موقع و نه الان اما احتمالا آدم‌ها در زندگی خود یک وقتی به بلوغی می‌رسند که مسیر زندگی خود را تحول خواهند داد.

‌شما بر خلاف دوران مربیگری که پیروزی‌های بسیاری را کسب کردید، نتوانستید در دوران قهرمانی بدرخشید.
وقتی‌ که کشتی می‌گرفتم در هر سه رده سنی ملی‌پوش شدم. هم نوجوانان، هم جوانان و هم بزرگسالان اما موفقیتی به دست نیاوردم. احتمالا توانایی نداشتم و احتمالا هم افتامکانات و مشکلات در آن زمان علتشد که به پیروزی ملزوم نرسم. من هم متعلق به نسل سوخته ورزش ایران هستم. دوره ما خورد به انقلاب و سپس هم اغاز جنگ و همین علتشد تا زیاد از اعزام‌ها انجام نشود. مسابقات جهانی و المپیک به کنار، تورنمنت‌ها را هم نرفتیم. طبیعی می بود که نتوانیم بدرخشیم. زیاد سریع هم از کشتی خداحافظی کردم. ۲۵ و یا ۲۶ ساله بودم که کشتی را کنار گذاشتم.

‌با خداحافظی از دنیای قهرمانی داخل عرصه مربیگری شدید اما اینجا هم زیاد دیر به سرمربیگری تیم ملی رسیدید.
اهل شو و نمایش نبودم. مربیگری را در کشتی زیاد دوست داشتم. از وجود در لیگ برتر و باشگاه مربیگری اغاز کردم و اگر در تیم ملی بودم که هیچ اما هنگامی نبودم در باشگاه مشغول می‌شدم.

‌چرا دیر سرمربی تیم ملی شدید؟
چهار بار نظر سرمربی تیم ملی را رد کردم.

‌یعنی نظر داشتید و قبول نکردید؟
بله. در سال ۲۰۰۵ طالقانی نظر داد که سرمربی تیم ملی شوم اما خودم رفتم جستوجو عسگری محمدیان و امیر توکلیان که همراه شوند و با هم کار کنیم. سال ۲۰۰۹ هم محمدرضا یزدانی خرم به من نظر داد که باز هم ترجیح دادم تا مربی باشم. بهروز نعمتی هنگامی سرپرست فدراسیون شد هم نظر داد که باز هم قبول نکردم. علیرضا دبیر هم نظر داد اما ترجیح داده بودم که دور از تیم ملی باشم.

‌اما این‌ بار قبول کردید.

چاره‌ای جز این که قبول کنم، نداشتم. تیم در شرایطی می بود که فاصله وقتی بسیاری تا المپیک نداشت و باید می‌پذیرفتم که به تیم پشتیبانی کنم.

‌اما ریسک بالایی دارد؛ تیم سه سال با فردی دیگر کار کرده و اکنون شما باید در یک سال به تیم پشتیبانی کنید که در المپیک بدرخشد.
تیم را می‌شناسم و خوشبختانه بچه‌ها هم در سال‌های قبل چندین دفعه با من در اردو بودند و به همین علت مقبولیتی وجود دارد. توانمندی تیم را هم می‌شناسم و امید دارم که بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم.

‌ولی زیاد توقع از تیم وجود دارد.

باید به اندازه این توقع تلاش کنیم. یقیناً مردم هم باید بدانند که واقعاً المپیک متفاوت است و کسب مدال به این سادگی نیست اما ما همه کوششمان را می‌کنیم. یقیناً من زیاد اهل تبلیغ و نمایش نیستم؛ تمرین می‌کنیم اما جار و جنجال به راه نمی‌اندازیم. هر چند که مشکلات بسیاری را هم داریم. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کشتی در المپیک‌ها همیشه این بوده که بار ورزش را به دوش کشیده و همین کار کسب مدال را با سختی‌های بسیاری مواجه می‌کند. امیدوارم که این‌ بار نهادهای بیرونی مقداری از این سختی را کم کنند.

‌یکی از موضوعاتی که سپس از انتخاب شما نقل شد، درمورد رفاقت شما با دبیر و رابطه آن با انتخاب شدن به گفتن سرمربی تیم ملی بوده.
یکسری سخن‌ها در فضای مجازی نقل شد، برخی طوری نوشته‌اند انگار یک مربی تازه‌کارم در حالی که هر فردی رئیس فدراسیون شد، سراغ من آمد، اما من هیچ زمان لابی نکردم. هیچ زمان اهل لابی کردن نبودم و احتمالا هم به همین علت زیاد سخت سرمربیگری را به من دادند. یک‌ سری فکر می‌کنند که کشتی ایران همیشه چند هزار گزینه برای سرمربیگری داشته اما حقیقت این است که تعداد گزینه‌های مربیگری در تیم ملی همیشه کم بودند.

همین الان فکر می‌کنید چند نفر می‌توانستند به گفتن سرمربی انتخاب شوند؟
‌یک فیلمی هم از شما انتشار شد که در آن حرف های بودید من بهترین مربی هستم و بهتر از خودم فردی را سراغ ندارم.
این فیلم که از سر و تهش زدند و با مقصد مشخصی به آن شکل انتشار شده است اما همین الان هم این سخن را می‌زنم هرکسی در هر کاری اگر می‌خواهد موفق شود باید بگوید که بهترین است. اگر کشتی‌گیری خودش را در حد قهرمانی المپیک نبیند که موفق نمی‌شود اصلاً نباید هم داخل کشتی شود. مربی هم همین است؛ اگر مربی خودش را بهترین نداند و به کار او باور نداشته باشد که نمی‌تواند موفق شود.
‌

شما آرزویی داشتید که به آن نرسیده باشید؟
طبیعتاً رسیدن به طلای قهرمانی جهان و المپیک بهترین و با اهمیت ترین آرزوی من می بود که به آن نرسیدم.
‌

در عرصه مربیگری چطور؟ دوره‌ای می بود که دوست داشتید سرمربی تیم ملی شوید و هدایت آن تیم را برعهده بگیرید؟
بله .این آرزوی شخصی من بوده و حتماً دوره‌ای بوده که بخواهم سرمربی تیم ملی شوم. دهه ۹۰ میلادی بهترین دوره کشتی ایران بوده و سرمربی آن موقع تیم ملی حسابی خوش به حالش می بود. همیشه باور داشتم که از سال ۹۳ تا ۲۰۰۳ بهترین نسل کشتی ایران بوده و طبیعی است که دوست داشتم سرمربی آن تیم باشم.

۲۵۱ ۲۵۱