۱۰ فیلم ترسناک مورد علاقه کوئنتین تارانتینو_اصفهانیا

نمی توان تکذیب کرد که کوئنتین تارانتینو یکی از مهم ترین فیلمسازان و داستان نویسان زمان ماست. توانایی این کارگردان در تحول مسیر صنعت سینما به سمت یک سبک تجربی در دهه ۹۰ به گفتن مقدمه ای برای فیلم های اراعه شده توسط او در دهه های سپس عمل کرد. با گذشت بیشتر از ۳۰ سال از اولین فیلم بلندش، تارانتینو تا این مدت این قوت را دارد که هر دو سال یک بار سینما را به نظاره دیدگاه خاص خود می نشاند و مورد تحسین عمومی قرار می گیرد.

با وجود این که تارانتینو در دوران حرفه ای نسبتاً مختصر و کم فعالیت خود به چندین ژانر پرداخته است، تا این مدت یک فیلم ترسناک نساخته است. این نوشته نمی تواند به علت عدم آگاهی او در این ژانر باشد، چون از دیرباز همه می دانند که فیلمسازان ژانر ترسناک و فیلم های آنها را به گفتن آثاری اثرگذار خطاب قرار داده و در فیلم های خود به کررات به این ژانر ادای احترام می کند. نزدیکترین مسیر او به ژانر ترسناک به گمان زیادً در فیلم کمتر مورد دقت قرار گرفته اش، Grindhouse’s Death Proof است.

او این چنین به گفتن کارگردانی شناخته می شود که آشکارا می گوید فیلم های کلاسیک را دوست ندارد، اما دوست دارد به آن ها ادای احترام کند. اما نه تنها آنهایی که همیشه با شنیدن کلمه “کلاسیک” به آنها فکر می کنید. کوئنتین در سالن سینمای خود، بورلی تازه (New Beverly)، زشت، شگفت و قشنگ را نیز به نمایش می گذارد.

این چنین، تارانتینو در گفتگوهای همیشگی اش در پادکست‌هایی که با راجر آواری و دختر آواری، گالا، دارد، در هر فرصتی که بدست آورد ژانر وحشت را برجسته می‌کند. به هر حال، این یکی از ژانرهایی است که نقش مهمی در شکل گیری قالب ذهنی و فیلمسازی او داشته است. در یک مقطع، او حرف های می بود که آخرین فیلمش یک فیلم ترسناک خواهد می بود، اما سپس همه چیز تحول کرد و این ایده کنار گذاشته شد. با این وجود، نباید امید خود را از دست بدهیم، چون بازنشستگی او تا این مدت اتفاق نیفتاده است. برای تشکر از عشق این نابغه به شرارت، وحشت و هراس، در اینجا خلاصه ای از فیلم های ترسناکی را تهیه کرده ایم که کوئنتین تارانتینو دائماً در رابطه آن ها سخن بگویید می کند.

۱۰- Jaws (1975)

آرواره های استیون اسپیلبرگ بینندگان را در فصل تابستان به جزیره آمیتی می برد، مقصدی بی نقص برای سواحل شنی و اسایش و راحتی جذابی در یک شهر کوچک. اما مشکل اینجاست که یک هیولا در زیر سطح آب کمین کرده است و از قبل جان چند شخص بی گناه را گرفته است. کلانتر برودی، همراه با اقیانوس‌شناس مت هوپر و یک شکارچی کوسه به نام کوینت، غیرممکن‌ها را امتحان می‌کنند و کوسه سفید بزرگی را که آمیتی را در وحشت فرو برده است، شکار خواهند کرد. اوه، اما آن ها به یک قایق بزرگتر از قایق کوینت نیاز دارند.

تارانتینو در قبل درمورد Jaws زیاد پرحرف بوده است. اتفاقی نیست که او ادعا می کند که بلاک باستر بهترین فیلمی است که تا به حال ساخته شده است، در شرایطی که او به تفاوت فیلم های جدا گانه و فیلم های سرگرم کننده هالیوودی با دقت به مقصد آنها در صنعت سرگرمی اشاره می کند: «تا جایی که به یک فیلم سرگرم کننده مربوط باشد، هیچ فیلمی بهتر از آرواره ها نیست. هیچ “بهتر”ی از آرواره ها وجود ندارد. این بهترین فیلمی است که تا به حال ساخته شده است. و این نشان می دهد که اکثر فیلم هایی که قبل از آرواره ها ساخته شده اند چه مقدار زمان بندی ساخت بدی داشتند».

همه چیز به وسعت روایت باز می گردد، چیزی که تارانتینو در قبل با روایت و تکنیکی که او را به یکی از سینمادوستان مهم امروزی تبدیل کرده است به آن دست یافته است، سینمادوستی که جرات ساخت فیلم را اشکار کرد.

۹- Piranha (1978)

فیلم کلاسیک ترسناک کمتر دیده شده پیرانا تاثییر جو دانته داستان زندگی ساکنان شهری کوچک را روایت می‌کند که برای ناپدید شدن نوجوانان و پیراناهای جهش‌یافته در وحشت فرو رفته است، ماهی هایی که به افراد از همه جا بی خبری که جرأت شیرجه رفتن در دریاچه «لست ریور» را داشته‌اند، دعوا می کنند. آن طور که اشکار می شود، جهش ماهی‌های گوشت‌خوار ناشی از یک پروژه نظامی بوده است که در آن دولت پیراناها را اصلاح ژنتیکی کرده تا آنها را در ویتنام رها کند و بدین ترتیب ویت کنگ‌ها را از بین ببرد.

پیرانا امکان پذیر متهم به شباهت بیشتر از حد به آرواره ها شود، و مطمئناً به علت فضای داستانی اش همانند فیلم مشهور اسپیلبرگ است، اما دانته در واقع مطمعن حاصل می کند که فیلم خود را از زاویه فرد دیگر به عکس بکشد. پیرانا زیاد خشونت بارتر است و با بودجه اندک خود از بعدِ آن چه که می خواهد بر می آید. نمود های کاربردی به نحوه وحشتناکی موثر می باشند و با دقت به شراکت راجر کورمن به گفتن تهیه کننده اجرایی، باید فهمید شده باشید که با برخی از قوانین فیلم های درجه دوم مطابقت دارد.

نظرات تارانتینو در رابطه پیرانا در پادکست Video Archives شما را به فکر کردن به تماشای این فیلم متمایل می کند. حتماً فهمید تدوین بی نقص این فیلم ترسناک خواهید شد، چیزی که تارانتینو به آن اشاره می کند.

۸- Audition (1999)

در فیلم آزمون بازیگری ساخته تاکاشی میکه، مردی بیوه به نام شیگهارو آئویاما برای یافتن عشق تازه خود دست به یک حرکت زیاد مخاطره آمیز می زند. با دوستی که تهیه کننده فیلم است، یک تست بازیگری ساختگی را راه می اندازد که به شیگهارو پشتیبانی می کند تا با زنان جدیدی آشنا شود. او شیفته آسامی یامازاکی می شود. هنگامی این دو اغاز به بیرون رفتن با هم می کنند، در ابتدا همه چیز ایده آل است. اما ماهیت واقعی آسامی در نقطه‌ای آشکار می‌شود و به اندازه‌ای وحشتناک است که شیگهارو را قانع می کند که نقشه اش برای اشکار کردن عشق تازه اصلاً ایده خوبی نبوده است.

این فیلم دقیقاً یک فیلم ترسناک ژاپنی نیست چون با برخی از قوانین این جنبش سینمایی مطابقت ندارد. اما صرف نظر از این نوشته، آزمون بازیگری یکی از مهم ترین فیلم های ترسناک دهه ۹۰ است. Audition به شکلی بی نقص تم رمانتیک خود را با یک نتیجه وحشتناک ترکیب می کند که علتمی شود در حالی که تلاش می کنید بفهمید میکه با این چنین تحول مسیری چه کاری می خواست انجام دهد، شما را به هم می ریزد.

تارانتینو در رابطه تکان‌دهنده‌ترین صحنه فیلم زیاد آشکار سخن بگویید کرده است: «مهم است که فیلم را در اتاقی پر از غریبه تماشا کنید، چون می‌توانید دیوانه‌تر و دیوانه‌تر شدن آنها را حس کنید». او این چنین ادعا می کند که این فیلم یک شاهکار مدرن است، اما این یکی از آنه فیلم هایی است که امکان پذیر برای افرادی که آمادگی تماشایش را ندارند زیاد تکان دهنده باشد.

۷- Deep Red (1975)

فیلم Deep Red یا قرمز جیغ ساخته داریو آرجنتو، که با گفتن Profondo Rosso نیز شناخته می شود، یک معمای قتل زیاد دست کم گرفته شده است که همیشه از دیگر فیلم ترسناک فراطبیعی آرجنتو و معروف ترین فیلم او عقب می ماند. دیپ رد داستان مارکوس و جیانا، یک موسیقی‌دان و یک روزنامه‌نگار را روایت می‌کند که برای اشکار کردن قاتل پشت جنایت وحشتناکی که جان یک پیشگوی برجسته را گرفته، با هم متحد خواهد شد. مشکل این است که هیولایی که دستکش های چرمی مشکی پوشیده است در واقع از آنچه مارکوس در ابتدا فکر می کند به او نزدیک تر است.

تارانتینو در کودکی از حقیقت وحشت داشت. رسانه‌های خبری و عکس‌های گرفته شده از مجرمین علتمی شود که او نتواند بخوابد. با این حال، وقتی که تارانتینو در سال ۱۹۷۵ جرات دیدن Deep Red از آرجنتو را اشکار کرد، همه چیز تحول کرد. در پادکستی با الی راث درمورد سریال History of Horror تاثییر راث، تارانتینو در رابطه تأثیر فیلم آرجنتو زیاد آشکار سخن بگویید کرد.

مشکلات زبانی (دیپ رد یک فیلم ایتالیایی است) از عکس العمل او به خشونت روی پرده و سادیسم خاصل شخصیت نقاب دار این فیلم فراتر می رفت. او این فیلم را توانایی ای شوق انگیز با بلندترین موسیقی متنی که شنیده می بود (اولین توانایی ککاری آرجنتو با گوبلین) نامید.

۶- The Thing (1982)

در فیلم The Thing تاثییر جان کارپنتر، محققان آمریکایی در قطب جنوب به موجودی از دنیایی دیگر برخورد می کنند که توانایی دیوانه کننده ای برای تبدیل شدن به هر حاضر زنده‌ای دارد. این حاضر هیچ شکلی ندارد و می‌تواند از انسان‌های دیگر پیروی کند، که شناسایی آنها را زیاد دشوار و یقیناً ناخوشایند می سازد چون هر یک از آنها می‌توانند این حاضر باشند. این فیلم حول محور شخصیت نترس آر جی مک ریدی، خلبان هلیکوپتری است که قبل از تبدیل شدن همه به جسد، این ماموریت را به مسئولیت می‌گیرد که بفهمد چه فردی این حاضر فرازمینی انگل را پشت چهره خود نهان کرده است.

یک کلاسیک جاودانه، حاضر یکی از آن فیلم‌هایی است که زمان فهرست کردن فیلم‌هایی که ژانر علمی تخیلی ترسناک را تعریف می‌کنند، فوراً به آن فکر می‌کنید. و قطعاً این جایگاه تنها برای نمود های کاربردی فوق العاده عالی و تاثیرگذارش نیست. تارانتینو تصریح می‌کند که تاثیرگذاری این فیلم به علت منفعت گیری هوشمندانه از پارانویا به گفتن عنصری روان‌شناختی است که بازماندگان را به سمت ناامیدی سوق می‌دهد: «پارانویا از چهار دیوار منعکس می شود، تا جایی که جز رفتن به سمت دیوار چهارم به سمت مخاطب جایی باقی نمی ماند. رفته رفته دقیقاً همان چیزی که آن ها حس می کردند را حس می کردم».

۵- The Texas Chain Saw Massacre (1974)

در قتل عام با اره برقی در تگزاس، فیلم ترسناک مشهور ساخته توبی هوپر در سال ۱۹۷۴، گروهی از هیپی ها در حال سفری جاده ای در تگزاس می باشند، در منطقه ای که قبرها مورد صدمه قرار گرفته اند و اجساد تازه بیرون آورده شده اند. هنگامی که آنها ناچار می شوند بعد از برخورد شگفت و غریب با یک مسافر بین راهی توقف کنند، گروه طعمه خانواده ای از آدمخواران می شود که عضو برجسته آنها، صورت چرمی، ماسکی از پوست انسان بر صورت زده و اره برقی را همانند هیچ کس فرد دیگر به دست می گیرد.

این کلاسیک ترسناک دهه ۷۰ از زمان اکرانش مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفته است و تعداد بسیاری آن را فیلمی می دانند که مبنا این ژانر را تحول داده است. کوئنتین تارانتینو با صدای بلند از ابراز علاقه‌اش به این فیلم حرف های است: «یک فیلم بی‌نقص که تلاقی همه جنبه های زیبایی‌شناختی است. امکان پذیر به سادگی نوشیدن یک فنجان چای نباشد، اما چیزی نمی‌توانید بگویید که قیمت آن را پایین بیاورد». هنگامی سخن بگویید از فیلم‌های پر از خشونت مدرنی می‌شود که تلاش می‌کنند زیبایی‌شناسی پیشگام در دهه ۷۰ را پیروی کنند، هیچ چیز الهام‌قسمت‌تر از فیلم اورجینال قتل عام با اره برقی در تگزاس نیست. اگرچه تارانتینو یک فیلم ترسناک خالص نساخته است، اما اگر این چنین کند، گمان بسیاری وجود دارد که نتیجه همانند شاهکار هوپر شود.

۴- Crawl (2019)

فیلم Crawl ساخته الکساندر آجا در رابطه یک حاضر ترسناک بر پایه یک فرضیه بنیادین است. دیو و هیلی، پدر و دختر، در جریان سیلی در فلوریدا مجدد با هم روبرو می شوند. هیلی این کار را ماموریت خود می داند که پدرش را قانع کند که باید فوراً خانه اش را ترک کنند، اما هنگامی او را در فضای زیر خانه اشکار می کند، تمساح های بزرگی را می بیند که تصمیم شکارشان را دارند. احتمالا فکر کنید همه چیز در رابطه ترک کردن فضای زیر خانه است، اما توانایی ترسناک آجا طوری طراحی شده است که ماجرای هیلی و دیو را به توانایی ای زیاد بدشانسانه تبدیل می کند.

تارانتینو هر از چند بعضی اوقات ماهیت و ذوق واقعی خود را برای سینما نشان می دهد. نادرست نگیرید اما او دوست دارد جایزه بگیرد، اما با هر فیلمی که می سازد، اسکار دورتر از همیشه به او به نظر می رسد و صادقانه بگویم، برای او و مخاطبانی که وفادارانه او را در همه جا جستوجو می کنند، اهمیت کمتری اشکار می کند. اظهارات او در سال ۲۰۱۹ درمورد یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌اش در سال زیاد آشکار است و نشان‌دهنده عشق تارانتینو به فیلم‌های با ژانر مبهم‌ است که لزوماً جایزه نمی‌گیرند. او تحت تاثییر سبک این فیلم و تکنیک های فیلم سازی که برای تبدیل آن به یک ماجراجویی پر از هراس صورت گرفته می بود قرار گرفته است.

۳- The Exorcist (1973)

جن گیر ساخته ویلیام فریدکین بینندگان را به جورج تاون، واشنگتن دی سی می برد، جایی که یک ستاره سینما به تازگی با دخترش به آنجا نقل مکان کرده است، چون او در حال پایان آخرین فیلمش است. کریس یک جنگ طلاق و حضانت طاقت فرسا را ​​پشت سر گذاشته است، اما توانایی مراقبت از ریگان را دارد. این دختر ۱۲ ساله یک کودک کنجکاو پیش از دوره نوجوانی است که یک قدم از حد و اندازه خود فراتر می رود و شیطانی را احضار می کند که به آرامی اغاز به تسخیر او می کند. پزشکان نمی توانند روی یک راه حل برای درمان وخامت حال ریگان توافق کنند، به این علت به کریس پیشنهاد می کنند که از یک کشیش پشتیبانی بگیرد. هنگامی پدر کاراس به خانه مک نیل ها می‌رسد، فهمید می‌شود که شیطان این کودک را تحت کنترل هیولایی خود دارد و باید از جن گیر باتجربه تری پشتیبانی بگیرد.

عشق تارانتینو به جن گیر علتشده است که به عمل های افراطی دست بزند. در سینمایThe New Beverly، او فقط فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری را نمایش می‌دهد و فریدکین فقط اجازه نمایش نسخه‌های DCP (بسته سینمای دیجیتال) از فیلم‌ها را می‌داد. با این حال، تارانتینو او را قانع کرد که اجازه دهد سالن سینمای او یک نسخه کپی را نمایش دهد و نتیجه شگفت‌انگیز می بود. تارانتینو در قبل درمورد با اهمیت ترین فیلم ترسناک تاریخ که در سال قبل میلادی ۵۰ ساله شد آشکارا سخن بگویید کرده است. او می‌گوید: «اگر همه زمان دنیا را داشتم، دوست داشتم یک فیلم ترسناک واقعاً ترسناک بسازم همانند جن گیر».

۲- Battle Royale (2000)

بتل رویال یا نبرد سلطنتی فیلمی است که ژاپن را بعد از یک دوره فاجعه بار به عکس می کشد که سرزمین را در حالت ویران شده ای از فقر و هرج و مرج قرار داده است. دولت هیچ ایده ای برای استقرار دکترین تمامیت خواه خود ندارد، اما بهترین گزینه جانشین را اراعه می دهد. آنها با رفتن به سراغ ریشه مشکل، راهی برای مبارزه با جرم و جنایت اشکار کرده اند. آنها اعتقاد دارند همه چیز از سنین پایین اغاز می شود. بعد از یک حادثه خشونت آمیز در مدرسه، گروهی از دانش آموزان به جزیره ای دورافتاده در مکانی نامعلوم برده می شوند. آنها اکنون بخشی از یک بازی به نام Battle Royale می باشند که در آن باید راهی برای زنده ماندن اشکار کنند. آنها باید بجنگند و یکدیگر را بکشند تا وقتی که فقط یک بازمانده باقی بماند که برنده است.

اگر این کار را نکنند، یقه های فلزی دور گردنشان منفجر می شود. آشنا بنظر می رسد؟ همه چیز از اینجا اغاز شد. عشق تارانتینو به بتل رویال به اندازه ای بوده است که سخنان او تقریباً در هر DVD انتشار شده از فیلم دیده شود. در سال ۲۰۰۹، تارانتینو این فیلم را فیلم مورد علاقه‌اش از زمان ورود به عرصه فیلمسازی نامید و به راحتی می‌توان تأثیر آن را بر فیلم وسترن/کونگ‌فوی تارانتینو، بیل را بکش، دید. اخیراً، تارانتینو آشکارا حرف های است که دوست داشت بتل رویال را کارگردانی کند. این سخن بگویید ها در حالی است که او فیلم بازی های گرسنگی (The Hunger Games) را متهم کرده که تقلیدی مطلق از این فیلم اکشن ترسناک ژاپنی است.

۱- Carrie (1976)

فیلم کری ساخته برایان دی پالما یکی از مهم ترین فیلم های ترسناک دهه ۱۹۷۰ است و داستان کری وایت بیچاره را روایت می کند، نوجوانی که هر روز از زندگی اش در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرد و این تنها مشکل او نیست. مادرش که یک متعصب مذهبی است، او را در معرض شکنجه قرار می دهد و وقتی که کری داخل دوران زنانگی می شود، او را فقطً یک گناهکار می نامد. هنگامی فردی راهی برای نشان دادن مقداری مهربانی به کری اشکار می کند، شخص فرد دیگر او را دست می اندازد.

کری به گفتن ملکه رقص مدرسه در مراسمی شرکت می کند اما در ادامه گالن‌های خون خوک روی او می‌ریزند و او به مایه خنده تماشاگران تبدیل می‌شود. این اتفاق به رهایی قطعی کری از ماهیت واقعی خود منجر می شود. او قوت دورجنبانی دارد و قدرتش دقیقاً محدود به خم کردن فلزات نیست. بدین ترتیب است که او جهنم را در با اهمیت ترین شب زندگی خود بر روی زمین برقرار می کند. مطابق فهرست دست‌نویسی که مجله Empire انتشار کرد، کری نه تنها اقتباس مورد علاقه تارانتینو از آثار استفن کینگ، بلکه یکی از فیلم‌های مورد علاقه او نیز هست. این فیلم ترسناک مذهبی در بین بهترین فیلم های کل دوران حرفه ای دی پالما قرار دارد و تارانتینو شیفته توانایی کارگردان در به عکس کشیدن خشونت و هنری ساختن آن در بین جنبه های ترسناک داستان است. در پادکست Video Archives می توانید زیاد تر از سخنان محبت آمیز تارانتینو نسبت به فیلم کری و دی پالما بشنوید.