تزریق سرنگ عفونی  به رگ حیات اصفهان » اصفهانیا

در روز قبل تصاویری از دشت سجزی انتشار شد که زخم عفونت زده ده‌ساله آن را مجدد باز کرد. در یک دهه تازه زباله‌های عفونی و بیمارستانی در نبوده است یک واحد زباله‌سوز به یکی از چالش‌های شهر اصفهان و چند شهر بزرگ استان تبدیل شده است. زباله‌هایی که چند سالی به کشمکش بین مراکز درمانی و بیمارستانی و شهرداری منجر شده می بود و هر یک فرد دیگر را مسئول حمل و دفن آن می‌دانست. قضیه‌ای که هر بار بازدید می‌شود و صدایی از رسانه‌ای بلند می‌شود توجیه‌های مختلفی گفتن می‌شود و قولهایی می‌شنویم که هیچ یک راه به جایی نمی‌برد. به قانون مراجعه می‌کنیم؛ بر پایه ماده هفت قانون مدیریت پسماند، مدیریت اجرایی پسماندهای صنعتی و اختصاصی (از جمله پسماندهای پزشکی) به مسئولیت تولیدکننده است و در صورت تبدیل آن به پسماند عادی به مسئولیت شهرداری‌ها، دهیاری‌ها و بخشداری‌ها خواهد می بود. این چنین بر پایه ماده ۶۴ ضوابط و راه حلهای مدیریت اجرایی پسماندهای پزشکی و وابسته، بی‌خطرسازی پسماندهای عفونی و تیز و برنده توسط مراکز عمده تولیدکننده پسماند پزشکی اختصاصی (همانند بیمارستان‌ها) و در شهرهای متوسط و بزرگ باید در محل تشکیل انجام شود.

 با یک بازدید هم می‌توان فهمید شد که در اصفهان زیاد تر بیمارستان‌ها تجهیزبه دستگاه بی‌خطرسازی و امحای زباله‌های عفونی می باشند که بعد از آن توسط شهرداری به دشت سجزی حمل و دفن می‌شود؛ اما برخی مطب‌ها و درمانگاه‌های خصوصی به دستگاه اتوکلاو تجهیزنیستند و پسماندهای عفونی در این مراکز بی‌خطرسازی نمی‌شوند. پسماندهای عفونی که بعضی اوقات توسط یک شرکت خصوصی طرف قرارداد مرکز بهداشت، جمع‌آوری و در محلی اشکار دفن خواهد شد و بعضی اوقات به‌خاطر هزینه‌های بالای آن توسط برخی از کلینیک‌ها و درمانگاه‌ها در معابر رهاسازی می‌شود. زباله‌هایی که بدون تفکیک و همراه با دیگر زباله‌ها رها خواهد شد و سلامت شهروندان را به خطر می‌اندازد.
 تصاویر روز قبل هم حکایت فرد دیگر داشت. تصاویری گویا از عدم بی‌خطرسازی برخی زباله‌های بیمارستانی و عفونی و حتی رهاسازی این زباله‌ها بدون مراعات اصول دفن بهداشتی آنها.
 تصاویر به‌وضوح مشخص می کند برخی از این پسماندها اتوکلاو نشده‌اند و فقط در این منطقه رها یا دفن خواهد شد، منطقه‌ای که ردپای سگ‌های ولگرد در آن قابل‌مشاهده است که مدام از آنجا به شهر تردد دارند. ازطرف دیگر با هجوم حشرات و پرنده‌ها در این محل مواجه هستیم. برخی کارشناسان و محلی‌ها می‌گویند این شیرابه‌ها جذب خاک می‌شود و آن را آلوده می‌کند؛ ضمن این که آب‌های زیرزمینی نیز به‌واسطه نفوذ این شیرابه‌ها آلوده می‌شود، درحالی‌که کشاورزان از این آب منفعت گیری می‌کنند.
  دشت سجزی که سال‌ها است به‌خاطر خشکسالی و بریده شدن درختان گز منطقه توسط سودجویان به یکی از منشأهای ریزگردها و آلودگی‌های محیط زیستی اصفهان تبدیل شده اکنون با خطر نفوذ شیرابه‌های عفونی به سفره‌های زیرزمینی و مزارع کشاورزی آن روبه رو شده است. خطری که اگر با بی‌تدبیری به آن نگاه شود به منشأ بیماری‌های عفونی و سرطانی برای مردم منطقه و دیگر شهرهای اصفهان منجر خواهد شد.
این که چند سال است مسئولان وعده افتتاح واحد زباله‌سوز را خواهند داد و هر بار از آخر دفن زباله‌های عفونی در این منطقه سخن بگویید می‌کنند تنها قولهای توخالی بوده که در این ده‌ساله راهی به جایی نبرده است.
 دو سال پیش می بود که با اظهار تکمیل ظرفیت سایت سجزی برای دفن زباله قرار شد که این کار توسط یک شرکت خصوصی انجام شود و زباله‌ها جمع‌آوری و سوزانده شود؛ اما این کار هم بی‌نتیجه ماند و حرف های شد یک سایت زباله‌سوز در اصفهان افتتاح می‌کنیم.
باز مهرماه پارسال می بود که برخی از مسئولان چه در علوم پزشکی، چه در شهرداری و محیط‌زیست از آخر دفن زباله‌های عفونی و اغاز واحد زباله‌سوز در منطقه سجزی و توسط قسمت خصوصی خبر دادند؛ اما الان که یک ماه از سال تازه می‌گذرد باز خبری از آن نیست و هم چنان این پسماندهای عفونی در دشت سجزی رها می‌شود.
مسئولان باید به این قضیه دقت اختصاصی داشته باشند تا سرنگ بی‌تدبیری‌های قبل عفونت را به رگ حیات مردم اصفهان تزریق نکند. راه حلهای دفن این پسماندها اکنون سنتی است و باید زباله سوزی جانشین آن شود. مدیران استان باید برای به‌کاربستن فنّاوری‌های نوین و سیستم زباله‌سوز و پلاسما همت بیشتری کنند و هر چه سریعتر به قولهای بر زمین‌مانده در این مورد عمل کنند و سایت زباله‌سوز اصفهان را راه‌اندازی کنند.