ساختمان‌های بی‌هویت تهدیدکننده هویت شهری اصفهان

می‌توان او گفت فضاهای شهری و معماری به‌گفتن اتفاق‌های انسان‌ساخت در فضای جغرافیایی در قالب بسته‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، جغرافیایی معنی اشکار می‌کنند. شهر در قالب هویت‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی یک سازمان پویا و یک رهیافت چندوجهی است. یکی از با اهمیت ترین علل تغییرات فضایی را می‌توان تأثیر تغییرات اجتماعی بر آن دانست. تحول در برنامه‌ریزی و سیاست‌های مدیریت شهری نه فقط محیط فیزیکی و ساختار اقتصادی شهرها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ بلکه جهت تحول قیمت‌های سنتی، فرهنگی و اجتماعی محیط نیز می‌شود. حال اگر این تغییرات به‌صورت اصولی مدیریت و برنامه‌ریزی نشوند، تبدیل ازدست‌رفتن هویت شهری می‌شود. مسئله مهم و حائز دقت این است که هویت هر شهر جدا از هویت شهروندان آن نیز نیستند. سازوکارهایی از جمله افزایش سطح شراکت، تحکیم تعامل های اجتماعی و گسترش همه‌جانبه علتبسط حس امنیت و ترقی حس هویت و تعلق اجتماعی در جامعه می‌شود. 

عوامل اجتماعی همانند پیوندهای اجتماعی، مطمعن اجتماعی، شراکت اجتماعی، همبستگی و… بر ترقی حس هویت و تعلق اجتماعی مؤثرند. در این تعامل های مردم رابطه نیرومندتری با محیط و جامعه خود برقرار می‌کنند و حس تعلق خاطر و هویت جمعی در آن‌ها تحکیم می‌شود و این کار با محصوریت فضاهای و افزایش حس شراکت اجتماعی همراه است. کارشناسان باور دارند باید به جستوجو تشکیل هویت شهری و سروسامان دادن به سیمای شهر در مسیر گسترش پایدار شهری باشیم، چرا که دقت به زیست‌بوم شهر جهت می‌شود، محیط و سیمای شهری پویا، ربط‌پذیر، خلاق و نوآور باشد و حس تعلق‌پذیری، تازگی و نشاط شهری را به شهروندان هدیه کند. نمود‌ها و زیست‌بوم شهری در مسیر پایداری شهر و اراعه نظم بصری جهت می‌شود، سیما و منظر شهری از آشفتگی و درهم‌تنیدگی به‌دور باشد تا اسایش شهروندی فراهم شود. اما اکنون اگر ناظر هستیم که هر گوشه از شهر دارای شکل و شمایلی غیرمتعارف و گاها ارتفاع‌های نامشخص است ناخودآگاه ذهن هر شهروندی به سمت مدیریت شهری می‌رود و این که چطور مدیریت شهری فارغ از شناخت اصولی از هویت شهر اجازه سر به فلک کشیدن این بناها را داده است. در کل باید دانست مقوله هویت در شهرسازی یکی از مفاهیم مهم و پر رنگی است که در سال‌های تازه معماران دقت اختصاصی‌ای به آن داشته‌اند و ازآن‌جهت نوشته مهمی برداشت می‌شود که با القای هویت به شهر می‌توان حس تعلق و به‌نوعی حس هویت شهروندی را در بین شهروندان تحکیم کرد و در نتیجه آن حس مسئولیت‌پذیری را نیز بسط و گسترش داد که این قضیه می‌تواند شروعی برای رشد و تحکیم فرهنگی شهروندی باشد.