فارغ‌التحصیلان صنایع‌دستی دچار گرداب غفلت و بی‌توجهی » اصفهانیا

صنایع‌دستی عبارت غریبی که باوجود قدمت زیاد در سرزمین به‌اختصاصی شهر اصفهان تا این مدت اشکار نیست که جز صنایع حساب می‌شود یا رشته هنری؟ و همین بلاتکلیفی علتشده که این حوزه علاوه بر مشکلات ارزی و بالا رفتن هزینه‌های تشکیل، در کسادی کامل به سر برد و بنا به او گفت‌وگویی که مجدالدین تاج، رئیس اتحادیه صنایع‌دستی استان اصفهان با روزنامه اصفهان امروز انجام داد، گفتن کند«اصفهان در او گفت و گو فروش صنایع‌دستی مشکل دارد و اگر این مشکل فروش رفع نشود تعداد بسیاری از صنایع‌دستی آن منسوخ خواهد شد، ما با کوچ زیاد بسیاری از هنرمندان صنایع‌دستی مواجه هستیم ما با این حقیقت مواجه هستیم که هنرهای دستی ما به سرقت می‌رود و کشورهای اطراف این هنرهای صنایع‌دستی را به نام خود، به ثبت جهانی می‌رسانند. از طرفی جای تأسف دارد که گفتن کنم به علت مشکلاتی که در حوزه صنایع‌دستی وجود دارد و کم رونقی فروش و صادرات آن، اتحادیه صنایع‌دستی استان اصفهان ۴۰۰ پروانه کسب صنایع‌دستی را ابطال کرد و هم‌اکنون تعداد بسیاری از فعالین و هنرمندان صنایع‌دستی در شغل‌های دیگر همچون تاکسی اینترنتی فعالیت دارند. هنرمندی صنایع‌دستی که احتمالا مسئولی افتخار می‌کرد که کنار او ایستاده و عکس بگیرد، هم‌اکنون دغدغه نان شب دارد.» اما حال این سوال اساسی به وجودمی آید نقش دانشگاهی که در آن رشته صنایع‌دستی تدریس می‌شود در کنترل این کساد نیست و با چه مشکلاتی در حوزه آموزش صنایع‌دستی مواجه می باشند.دانشگاه هنر اصفهان یکی از دانشگاه‌های پیش رو در حوزه آموزش صنایع‌دستی در سرزمین است که بیشترین رشته آموزشی صنایع‌دستی را به خود تعلق داده است اما مهدی دوازده‌امامی، مدیر گروه صنایع‌دستی دانشگاه هنر اصفهان نسبت از مشکلات آموزش در این حوزه و فارغ‌التحصیلان این رشته در او مباحثه با اصفهان امروز می‌گوید.

سردرگمی دولت در حوزه صنایع‌دستی

او اظهار می‌گوید:  معضلی که در دولت دوازدهم با آن روبه رو بودیم ومتاسفانه در دولت سیزدهم هم با آن روبه رو هستیم، منفعت گیری از افعال مجهول است، افعالی که باید انجام بدهند، این سوال نقل است که چه فردی باید انجام بدهد؟ اقداماتی در حوزه صنایع‌دستی صورت گرفته است اما به‌طورقطع این عمل های تا وقتی که به‌صورت گزارش به مرتبطین ابلاغ نشود، اشکار نیست.

دوازده‌امامی بابیان این که در حوزه صنایع‌دستی نیازمند اندوخته‌گذاری در دو قسمت هستیم، می‌افزاید: یک قسمت زیرساخت‌ها که مربوط به موزه‌ها، جشنواره‌ها و فعالیت‌های مستمر می‌شود.قسمت دوم حوزه جوانان و آموزش آنان است.نمی‌توان از فردی که بیشتر از ۲۰ سال در حوزه صنایع‌دستی به‌صورت سنتی فعالیت می‌کرده، انتظار خلاقیت داشت اما می‌توان از جوانانی که در این حوزه ورود پیداکرده است، انتظار خلاقیت داشت. خلاقیت نیروی تازه می‌خواهد، نیروی تازه همان جوان آموزش‌دیده است.

به‌روز نشدن سرفصل‌های دروس صنایع‌دستی

او با اشاره به مشکلات آموزش تحصیلات آکادمیک در حوزه صنایع‌دستی اظهار می‌کند: شرح درس رشته صنایع‌دستی در دانشگاه‌ها از سال ۶۶ تا سال قبل تحول نکرده می بود، سال قبل با فشاری که دانشگاه هنر اصفهان به وزارت علوم آورد، شرح درس در دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از نو تدوین شد و هم‌اکنون چشم به راه ابلاغ وزارت علوم هستیم اکثر آموزه‌های قبلی در رشته دانشگاهی صنایع‌دستی بر پایه آموزش استادکاری صورت می‌گرفت، یعنی ۷۰ درصد معلمین ما از بازار اصفهان بودند و حتی برخی از آن‌ها سواد خواندن و نوشتن نداشتند، بی‌سوادی ملاک قیمت‌گذاری در حوزه صنایع‌دستی نیست اما در حوزه آکادمیک پارامترها و فاکتورها فرق می‌کند.

مدیر گروه صنایع‌دستی دانشگاه هنر اصفهان ادامه می‌دهد: با پیگیری‌هایی که دانشگاه هنر اصفهان با وزارت علوم برای تحول سرفصل‌های آموزش صنایع‌دستی، توانست مباحث مهم بازاریابی، فروش برندینگ را در سرفصل‌های رشته صنایع‌دستی اضافه کند.دانشجوی صنایع‌دستی هنگامی به یک نتیجه مطلوب در این حوزه دست اشکار می‌کند، جایی برای اراعه ندارد و به همین جهت کتابخانه‌ها دانشکده صنایع‌دستی با انباشتی از مطرح‌ها و نتیجه‌های مطلوب مواجه است که امکان اراعه آن وجود ندارد چون اگر دانشجو اگر بخواهد این توانایی مطلوب را در بازار اراعه کند در وهله اول توسط بازاریان سرکوب می‌شود و سپس آن مطرح دانشجو را به‌نوعی به نام خود می‌کنند به همین جهت دانشجوی صنایع‌دستی این ازمایش ها و مطرح‌های موفق را اراعه نمی‌کند.

او بابیان این که نگاه صرف به این که دولت متولی همه مسائل باشد، نادرست است، می‌گوید: دولت به‌تنهایی نمی‌تواند راهگشا باشد و از آن‌طرف اگر بخواهیم قضیه را تقلیل بدهیم به این که خود هنرمند ماموریت دارد که برای رشد و رونق‌بخشی فعالیتش به‌تنهایی عمل کند و نگاه دولتی نداشته باشد، نادرست است چون برخی مسائل در حوزه اختیارات هنرمندان نیست، حوزه روابط به‌شدت تعیین‌کننده سیاسی بین کشورها و اثرگذاری در حوزه صنایع‌دستی در اختیار هنرمندان نیست.

هنرمند و دولت در رونق و تعالی بخشی صنایع‌دستی نقش ندارند

دوازده‌امامی  ادامه می‌دهد: حقیقت این است هم هنرمند هم حکومت در رونق و تعالی بخشی صنایع‌دستی نقش ندارند اگر هنرمند برای گسترش هنر خود به شراکت و حمایتحاکمیت احتیاج نداشت، بعد حاکمیت چه نقشی در گسترش هنر دارد؟ درواقع دولت باید به‌جای مداخله نقش تسهیلگری و از بین بردن مانع ها داشته باشد.

او پافشاری می‌کند: هرچند ازلحاظ ریالی برای ما حوزه اقتصاد هنر تعیین‌کننده است، اما این اقتصاد برای استمرار نسل‌های بعدی به این حلقه ذائقه هنری و اجتماعی نوجوانان و جوانان نیاز دارد. به وجود آمدن این ذائقه هنری و اجتماعی در نوجوانان و جوانان بر پایه نسبتی صورت می‌گیرد بخشی از آن به او گفت و گو استادکار و شاگرد برمی‌گردد و قسمت دیگر آن رسانه‌ها است یعنی همه مردم شاگرد استادکار نیستند بلکه ذائقه هنری مردم را رسانه‌ها شکل خواهند داد.