نمک‌زدن به غذا ریسک سرطان معده را تا ۴۱ درصد افزایش می‌دهد_اصفهانیا

مطالعات نشان می‌دادند که در جوامع آسیایی ارتباطی بین مصرف نمک و سرطان معده وجود دارد. اکنون یک مطالعه گسترده‌تر نیز آن مطالعات را قبول کرده. فارغ از این که اهل کجا باشید، همیشه نمک‌زدن به غذا سر سفره ریسک ابتلا به سرطان معده را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

از لحاظ تعداد موارد ابتلا، سرطان معده پنجمین سرطان در دنیا است. نرخ ابتلا در آسیای شرقی بالاتر است، اما موارد آن در جمعیت پایین ۵۰ سال در کشورهای دیگر نیز به‌طور هشداردهنده‌ای افزایش می‌یابد. پژوهشگران باور دارند که مصرف نمک زیاد یکی از عوامل افزایش موارد ابتلا به سرطان معده در جوامعِ با ریسک بالا و پایین است.

مصرف نمک با افزایش ریسک زوال عقل، دیابت نوع ۲ و مرگ زودرس نیز ربط دارد. اما چگونگی ربط آن با سرطان معده اشکار نیست. برخی از پژوهش‌ها می‌گویند که نمک علتصدمه به دیواره معده می‌شود و گمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری را افزایش می‌دهد. برخی پژوهش‌ها نشان خواهند داد که ریسک سرطان بدون عفونت این باکتری نیز افزایش می‌یابد.

علی‌رغم این‌ها، مطالعات اندکی درمورد ربط سرطان معده با مصرف نمک انجام شده‌اند، و اکثر آن‌ها روی جوامع آسیای شرقی متمرکز بوده‌اند. در یک پژوهش تازه، پژوهشگران دانشگاه پزشکی وین وجود این ربط را در جمعیت بزرگسالان بریتانیایی بازدید کردند. آن‌ها نتایج مطالعه خود را در ژورنال Gastric Cancer انتشار کرده‌اند.

ربط مصرف نمک با سرطان معده

پژوهشگران از داده‌های ۴۷۱٬۱۴۴ بزرگسال بریتانیایی با میانگین سنی ۵۶ سال منفعت گیری کردند. آن‌ها روی این سوال متمرکز بودند که آیا شرکت‌کنندگان به غذای خود نمک اضافه می‌کنند یا نه (بدون احتساب نمکی که زمان پخت‌وپز منفعت گیری می‌شود). آن‌ها این چنین داده‌های مربوط به سرطان معده، عفونت هلیکوباکتر پیلوری و دیگر بیماری‌های شرکت‌کنندگان را نیز جمع‌آوری کردند.

در طول ۱۱ سال برسی شرکت‌کنندگان، ۶۴۰ نفر به سرطان معده دچار شدند. با درنظر گرفتن عوامل مربوط به جمعیت، اقتصاد اجتماعی، سبک زندگی و بیماری‌های همزمان، شرکت‌کنندگانی که سر سفره به غذا نمک اضافه می‌کردند، ۴۱ درصد ریسک بالاتری برای گسترش سرطان داشتند، نسبت به آن‌هایی که اصلاً به غذا نمک اضافه نمی‌کردند یا به ندرت این کار را می‌کردند.

این نتایج قبول می‌کنند که ربط بین نمک‌زدن و سرطان معده تنها به کشورهای شرق آسیا منحصر نمی‌شود. پزشکان طبق معمولً از بیماران می‌پرسند که سر سفره به غذا نمک اضافه می‌کنند یا نه، چون این سوال ساده مشخص می کند که فرد به‌طور کلی چه مقدار نمک مصرف می‌کند.

این پژوهش محدویت‌هایی داشت. با این که جمعیت مورد مطالعه زیاد بزرگ می بود، هم چنان برای برسی عوامل احتمالی همانند سن، جنسیت، قومیت، عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف دخانیات کافی نبوده است. عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بین شرکت‌کنندگان ۰٫۳ درصد می بود؛ در حالی که مطابق تخمین‌ها، ۳۵٫۵ درصد از بریتانیایی‌ها به این باکتری مبتلا می باشند. بعد این جمعیت برای مطالعه تاثییر این عفونت کافی نبوده است.

یک محدودیت دیگر این می بود که پژوهشگران اطلاعات دقیقی از رژیم غذایی افراد و مقدار نمک غذای آن‌ها نداشتند. علی‌رغم محدودیت‌ها، این مطالعه می‌تواند مطلب‌هایی سودمند و سازنده درمورد مصرف نمک در جوامع غیرآسیایی داشته باشد.