تلسکوپ جیمز وب دورترین جفت سیاه‌چاله درحال ادغام را رصد کرد

مشاهدات تازه تلسکوپ فضایی جیمز وب دورترین جفت سیاه‌چاله درحال ادغام را مشخص می کند. این کشف نظریه‌های پیشرو کیهان‌شناسی را زیر سوال می‌برد. درواقع یافته‌های محققان می‌تواند به این سوال بنیادی جواب دهد که چطور سیاه‌چاله‌های پرجرم در زمان زمان کوتاهی بعد از بیگ‌بنگ این چنین سریع رشد کرده‌اند.

تا بحال ستاره‌شناسان سیاه‌چاله‌های پرجرم تعداد بسیاری را یافته‌اند که این سیاه‌چاله‌ها به گمان زیادً تأثیر عمده‌ای بر تکامل کهکشان‌ها داشته‌اند. بااین‌حال، دانشمندان تا این مدت به‌طور کامل فهمیدن نکرده‌اند که چطور این اجرام تا بدین اندازه بزرگ شده‌اند. کشف سیاه‌چاله‌های غول‌پیکر در یک میلیارد سال اول بعد از بیگ‌بنگ مشخص می کند که این چنین رشدی باید زیاد سریع و سریع اتفاق افتاده باشد.

بر پایه گزارش LiveScience و مقاله منتشرشده در Monthly Notices، دورترین جفت سیاه‌چاله‌های درحال ادغام توسط تلسکوپ جیمز وب کشف شدند. این دو هیولای کیهانی که جرم هر کدام ۵۰ میلیون برابر خورشید است، در فاصله بیشتر از ۱۳ میلیارد سال نوری از ما قرار دارند و تنها ۷۴۰ میلیون سال بعد از بیگ‌بنگ راه اندازی شده‌اند.

کشف جفت سیاه‌چاله باستانی درحال ادغام

محققان می‌گویند اگرچه این سیاه‌چاله‌ها بزرگ‌ترین یا قدیمی‌ترین سیاه‌چاله‌هایی نیستند که تابه‌حال شناسایی شده‌اند، اما بااین‌حال هم چنان توانسته‌اند در این چنین زمان کوتاهی به‌نحوه شگفت‌انگیزی بزرگ شوند. این کشف زیاد تر نظریه‌های پیشرو کیهان‌شناسی را زیر سوال می‌برد که نمی توانند توضیح دهند چطور اجرام در دوران خردسالی جهان می‌توانند اینقدر بزرگ شوند و سریع رشد کنند. این چنین یافته تازه محققان مشخص می کند که سیاه‌چاله‌ها نقش اساسی در تکامل ابتدایی کهکشان‌ها داشته‌اند.

پژوهش محققان مشخص می کند که ادغام، فرایند مهمی است که طی آن سیاهچاله‌ها به رشد خود شتاب خواهند داد. این کشف تازه به وسیله ابزار قوی مادون قرمز NIRCam جیمز وب صورت گرفت که می‌تواند نور اجرام باستانی را در فاصله‌های دور کیهانی تشخیص دهد.

مشاهدات تلسکوپ جیمز وب حرکت یک ابر متراکم گاز را در اطراف سیاه‌چاله‌ای فعال نشان داد. این چنین این تلسکوپ مکان تقریبی یک سیاه‌چاله دوم را که در نزدیکی آن قرار دارد، رصد کرد. این دو انگارً در فرایند ادغام با یکدیگر قرار داشته‌اند.

این جفت سیاه‌چاله‌های باستانی این ایده را قوت می‌بخشند که سیاه‌چاله‌ها تأثیر بسیاری بر تکامل کهکشان‌ها در تاریخ ابتدایی کیهان داشته‌اند و سریع تر از آنچه نظریه‌های کیهان‌شناسی جاری می‌توانند توضیح دهند، رشد می‌کنند.