قدیمی‌ترین پوست فسیل شده جهان کشف شد_اصفهانیا

دانشمندان قدیمی‌ترین فسیل پوست شناخته‌شده را کشف کرده‌اند که قدمت آن به زمان‌ها قبل از دایناسورها می‌رسد. این نمونه یافت‌شده در غاری در اوکلاهامای ایالات‌متحده، مشخص می کند که فلس‌های خزندگان در ۲۸۶ میلیون سال قبل تحول چندانی نکرده است.

به‌گزارش نیواطلس، اکثر فسیل‌هایی که در موزه‌ها می‌بینیم اسکلت می باشند و علت آن زیاد ساده است: استخوان‌ها زیاد سریع تجزیه نمی‌شوند، به این علت زمان بیشتری برای فسیل‌شدن دارند. بافت‌های نرم همانند پوست، ماهیچه‌ها و اندام‌ها طبق معمولً زیاد سریع بعد از مرگ، تجزیه خواهد شد یا توسط جانوران خورده خواهد شد، به این علت ما زیاد تر این موارد را نمی‌یابیم.

اما در شرایط مناسب، امکان پذیر پوست، ماهیچه‌ها و اندام‌ها نسبتاً سالم باقی بمانند. در همین جهت، اخیراً دانشمندان دانشگاه تورنتو، قدیمی‌ترین پوست فسیل‌شده را یافتند که حداقل ۲۱ میلیون سال قدیمی‌تر از رکورد قبلی بوده است. قدمت این نمونه ۲۸۶ تا ۲۸۹ میلیون سال تخمین زده می‌شود، یعنی قدمت آن حداقل ۴۰ میلیون سال قبل از دایناسورهای اولیه است.

این تیم می‌گوید که این پوست، متعلق به نوعی خزنده اولیه است و دلنشین آنکه همانند به پوست یک تمساح اولیه یا مار است؛ این پوست سطح سنگریزه‌ای و این چنین مناطق لؤلایی بین فلس‌ها دارد که دانشمندان آن را به پوست مار همانند می‌دانند.

زیاد تر چیزهایی که در رابطه پوست حیوانات باستانی می‌دانیم، این است که رد فسیل این پوست‌ها بر روی سنگ‌ها باقی می‌ماند و اینگونه دانشمندان به وجود آن‌ها پی می‌برند؛ بااین‌حال درمورد این فسیل خاص، خود پوست در یک سری قطعات کوچک و سه‌بعدی، ازجمله لایه بیرونی سخت اپیدرم و لایه نادرتر درم داخلی نگه داری، و در تاثییر گذر زمان سفت و به سنگ تبدیل شده است.

عوامل محافظت‌کننده از این پوست فسیلی

این فسیل‌ها در «ریچاردز اسپور»، یک غار سنگ آهکی در اوکلاهاما، توسط شکارچیان فسیل کشف شدند. وجود هوای خنک و محیط آهکی این غار، به گمان زیادً از دلایل مهم سالم‌ماندن این پوست برای زمان طویل بوده است.

«اتان مونی»، از پژوهشگران مهم این مطالعه می‌گوید:

«بدن حیوانات در اغاز دوره پرمین، به‌صورت اتفاقی داخل این چنین محیطی قرار می‌گرفت و در رسوبات رسی زیاد ریز دفن می‌شد. به این علت فرایند فروپاشی بدن آن‌ها به‌تأخیر می‌افتاد. مسئله مهم این است که این غار در طول دوره پرمین یک محل فعال برای نفوذ نفت بوده است و فعل و انفعالات بین هیدروکربن‌های نفت و قیر به گمان زیادً علتشده است که این پوست سالم بماند.»

این نمونه در موزه سلطنتی انتاریو نگهداری می‌شود؛ جایی که مطالعه زیاد تر آن می‌تواند بینش بیشتری را در رابطه پوست حیوانات باستانی نشان دهد. نتایج اولیه این مطالعه در ژورنال Current Biology انتشار شده است.