در رؤیای چه فردی زندگی می‌کنیم؟

دکتر جواد راستی، عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان داستان مردی که به جستجوی تکه‌ای گمشده از هویت خود به اصفهان آمده با داستان خلیل و مادر پیرش گره می‌خورد؛ شگفتا که این گره قرار است در باغ زرشک باز شود! جایی که چند دهه پیش صدای ماشین‌آلات ریسندگی و بافندگی و بوق کارخانه‌ها، اصفهان را از یک هویت فرهنگی و هنری به رؤیای تبدیل شدن به قطب صنعت پارچه در ایران می‌کشاند و … و به راستی ما امروز در رؤیای چه فردی زندگی می‌کنیم؟

به گزارش اصفهان‌امروز، نمایش «باغ زرشک» را نمی‌توان در ادامه تاثییر قبلی نویسنده و کارگردان توانا و دانشمندش محمدرضا رهبری دانست؛ در نمایش گلگشت که پیشتر در حمام علی‌قلی‌آقا اجرا شد، تلاش به جلب دقت مسئولان و مردم شهر به نابودی هویت تاریخی اصفهان و حمام‌های آن معطوف شده می بود. اما باغ زرشک تلاش می‌کند تا غبار از نادانسته‌های تاریخی نشسته بر چهره اصفهان بزداید و یقیناً نه با نگاهی نوستالژیک و کور که نقادانه به آن بنگرد. خلیل که دستش را در نوجوانی در لابلای چرخ بی‌رحم دستگاه‌های کارخانه بافندگی و مادری که عمرش و پیرمردی که نفسش را آنجا جا گذاشته، رویه‌ای دیگر از بخشی فراموش‌شده از تاریخ اصفهان را به عکس می‌کشند؛ بخشی از هویت این شهر که به رغم تشکیل شغل برای صدها نفر در طی سالیان و تبدیل کردن اصفهان به منچستر ایران، نگاهی را مشخص می کند که از دیرباز بر دیاری سایه افکنده که «شهر گنبدهای فیروزه‌ای»ش می‌خواندند و با بی‌مهری به ماهیت تاریخی و فرهنگی و هنری اصفهان، آن را به سمت صنعتی شدن سوق داده است. احتمالا مردم اصفهان که اکنون در کشاکش خشکی زاینده‌رود و هوای آلوده و پل‌های ترک‌خورده و زمین‌های فرونشسته با حیرت و حسرت نظاره‌گر شهری می باشند که می‌توانست قطب گردشگری ایران باشد و اکنون در محاصره کارخانه‌های ریز و درشت است، بیشتر از هرکس با این تاثییر ربط برقرار کنند. کارگردان به رغم اجرای تقریباً محیطی نمایش، توانسته با فضاسازی مناسب به پشتیبانی نورپردازی و نمایش تصاویر قدیمی و اجرای گروه فرم، ذهن مخاطب را دچار کند. بازی بیژن نمکی‌زاده در نقش عکاسی که به جستجوی هویت خود آمده، احمد خوانساری در نقش پیرمردی که واسطه روایت داستان شده و محمد ترابی که نقش خلیل را ایفا می‌کند، هنرمندانه و اثرگذار است. سوده امیرخانی در نقش پیرزنی که جوانی و حافظه‌اش را کارخانه جا گذاشته و تا این مدت صدای بوق کارخانه را در ذهنش می‌شنود، بازی شگفت‌انگیزی را اراعه می‌کند که در یادها خواهد ماند. احمدرضا سلیمانی در نقش مهندس کرمانشاهی پایه‌گذار کارخانه بافندگی (که یقیناً معادل تاریخی ندارد و برای روایت داستان خلق شده) و سارا اشتیاقی در نقش شهربانو همسر او نیز مسلط و باورکردنی ایفای نقش می‌کنند. احتمالا تنها نقطه‌ای که به نظر می‌رسد می‌توانست این تاثییر را در ذهن مخاطب ماندگارتر کند، موسیقی آن است. به رغم کوششهایی که برای انتخاب موسیقی‌های نوستالژیک به کار گرفته شده که به‌صورت پلی‌بک پخش می‌شود، اجرای موسیقی زنده می‌توانست به فضاسازی بهتر نمایش که برای اجرا در فضای باز با چالش ذاتی روبه رو است، پشتیبانی شایانی کند. باغ زرشک تا هفتم تیرماه در محل اسبق کارخانه‌های ریسندگی و بافندگی اصفهان (کنار ایستگاه غربی متروی سی و سه پل) اجرا دارد و بلیت آن از طریق سایت گیشه ۸ قابل تهیه است.