کارنامه ضعیف وزارت نیرو در پروژه‌های آبی اصفهان

شهروندان اصفهان روزهای سختی را می‌گذرانند. گرمای هوا و تحمل آن از یک طرف، قطعی آب و برق از نظر دیگر تاب و توانشان را بریده است. در این سال‌ها مردم فقط وعده شنیدند و تا این مدت در این واپسین روزهای کار وزیر نیروی دولت سیزدهم نه آب شربشان به سرانجام رسیده و نه برنامه‌هایی که برای احیای زاینده‌رود در قرارگاه آب تهیه و ضمانت شد نتیجه‌ای داشت که روزگار اصفهان و زاینده‌رود را به اینجا کشانده که تا این مدت با بحران تنش آبی دست‌وپنجه نرم می‌کند.۳۶۰ روستای استان به علت خشکی چاه‌ها، امکان فراهم آب پایدار ندارند و از طریق تانکر سیار آب‌رسانی خواهد شد. زاینده‌رود هم که تنها منبع فراهم منبع های آبی استان است. سامانه آب‌رسانی اصفهان نیز در حالت زیاد شکننده قرار گرفته، به‌طوری‌که در این شرایط بحرانی با افتمنابع آبی در استان روبه رو شده‌ایم. با وجود این گرمای شدید و خشکسالی مفرط با تنش آب شرب و افتسه مترمکعب در اصفهان مواجهیم. دیگر حتی چشمه‌ها و چاه‌های روستاها هم آبی ندارند اگر هم مقدار آبی ذخیره دارند کیفیت آنچنانی ندارد.

اما سوال اینجاست چرا در این سال‌ها که هر بار وزیر نیرو پا به اصفهان گذاشت و وعده داد که دیگر نه مشکل آب شرب خواهید داشت و نه دلواپس آب کشاورزی، صنعت و… باشید و زاینده‌رودتان را هم احیا می‌کنیم امروز هیچ یک از اینها محقق نشد و باید مردم هم چنان رنج نبوده است آب برای شرب خود و خانواده‌شان را هم به دوش بکشند.

نمی‌دانیم امروز سخن بگویید از احیای زاینده‌رود کنیم یا مطالبه آب شرب مردم اصفهان را داشته باشیم؟ آن‌قدر حالت بد است که در روزهای قبل از خط انتقال آب زاینده‌رود به یزد برای فراهم آب شرب اصفهان منفعت گیری شد. 

باید از وزیر نیرو این را سوال کرد که سامانه دوم آبرسانی که قرار می بود به‌گفتن یک سامانه مکمل و در شرایط بحران به پشتیبانی اصفهان و ۱۴ شهرستان استان بیاید و آب شرب جمعیت 

۵/۵ میلیون‌نفری را پوشش دهد چه شد؟ چرا این مطرح که فازهای نخستش با منبع های استان تکمیل شد در فاز تکمیلی آن که بر مسئولیت وزارت نیرو می بود باز در گل ماند؟ چرا هر پروژه آبی اصفهان که بر مسئولیت وزارت نیرو بوده در این سال‌ها پیشرفت چندانی نداشته و به ثمر ننشسته است؟

هنگامی پرس‌وجو می‌کنیم به این نتیجه می رسیم همه آنچه هم که تا اینجا محقق شده به خواست استان و همت مسئولان و با همان فراهم اعتبار از منبع های استان انجام شده و با این که تاکیدهای بسیاری روی پروژه‌های فراهم آب اصفهان توسط شخص رئیس جمهور شهید می بود اما بدنه وزارت نیرو انچه که باید و احتمالا پای کار نیامد و این روزهای بحرانی را برای استان رقم زده که باید یک خانواده از کوچک و بزرگ ظرف به دست به جستوجو آب و تانکر آب باشند. 

اینها در حالی است که وزارت نیرو در ابتدای امسال چندین دفعه حرف های می بود مشکلی در قسمت آب و قطعی آن نخواهیم داشت؛ اما چه شد که با این حد از ناترازی بخصوص در استان و شهر اصفهان روبه رو شدیم که حتی در زیرزمین خانه‌ها هم آبی در لوله‌ها نیست. متأسفانه، کارنامه وزارت نیروی محرابیان در روبه رو پروژه‌های آبی اصفهان ضعیف می بود که باید امید داشت در دولت چهاردهم تحول اساسی در این قسمت صورت گیرد. احتمالا وزارت نیروی علی‌آبادی بتواند با قراردادن اعتبار این پروژه‌ها در ردیف ملی و ایستادن پای آن، هم زاینده‌رود را احیا سازد و هم آب شرب مردم اصفهان را فراهم کند.

این که اعتبار تعداد بسیاری از پروژه‌های آبی در سرزمین و این چنین احیای دریاچه‌ای همانند ارومیه در سطح ملی دیده شود؛ اما نوبت به اصفهان و زاینده‌رود که می‌رسد باید از منبع های داخل استان یا از طریق مولدسازی هزینه شود و کمتر از بودجه‌های ملی منفعت گیری می‌شود، زمان به ثمر نشستن آن را هم کند می‌کند و در مسیر آن وقفه تشکیل خواهد شد.

هر سال جمعیت استان زیاد تر می‌شود و شرایط اقلیمی و خشکسالی هم به این نوشته دامن می‌زند و هر چه بگذرد شرایط وخیم‌تر خواهد شد و نیاز به این سامانه نیز بیش‌ازپیش حس می‌شود. وزارت نیرو باید هر چه سریعتر به تعهدات خودش برای فراهم اعتبار و تکمیل پروژه‌های آبی اصفهان نیز با منفعت گیری از ظرفیت‌های گوناگون عمل کند.

دیگر نه تصفیه‌خانه «باباشیخعلی» و نه چاه‌های آب استان قادر به فراهم  آب شرب در تابستان برای این جمعیت اصفهان نیستند. چاه‌های فلمن هم که به‌خاطر خشکسالی و عدم جریان زاینده‌رود از بین رفته‌اند در نتیجه برای از بین بردن افتآب، سامانه دوم باید سریع تر به منفعت‌برداری برسد.