ایستگاه بین راهی قهرمانان

لابلای صفحات کتاب ها جستوجو قهرمان ها می گردیم تا حالمان را خوب کنند. این بهترین و مفیدترین منفعت کتاب ها به خصوص کتاب های روایی می باشند. آنها از لابلای صفحات کتاب ها بیرون می آیند و در عالم ما قرار می گیرند با آنها همراه می شویم بعضی اوقات یکی از نزدیک ترین افراد زندگی ما می شوند می آیند و جای دوست، فرزند، همسر و …می نشینند و نقش بازی می کنند. بعضی اوقات هم ما را به داخل کتاب می کشانند و ما می رویم و همین نسبت را با قهرمان اشکار می کنیم حتی بالاتر از این سخن ها و خودمان می شویم همان قهرمان. در تاریخ سفر می کنیم، به جغرافیای فرد دیگر سرک می کشیم، احتمالا تحول جنسیت بدهیم و در کنار نفش یک آدم مهربان امکان پذیر چهره ای خشن و زشت را به خودمان بگیریم. کتاب خواندن و همراه شدن با قهرمانان از این حیث که بین ما و اتفاقات جامعه حتی برای زمان مختصر می تواند فاصله تشکیل کند، هم خوب است و هم بد! تا اکنون فردی از بدی کتابخوانی نگفته بودم ولی من اجازه می خواهم به گفتن یک دوستار کتاب، از این زاویه سراغ آن بروم. یقیناً این فاصله انداختن می تواند به بزرگ ترین زمان مطالعه هم تبدیل شود. اگر در این فاصله بتوانیم خودمان و جامعه خودمان را درست ببینیم و  نقد کنیم. یعنی از دریچه قهرمانها به جامعه نگاه کنیم که با نگاه همیشگی ما متفاوت است. بشر برای زندگی خودش به قهرمان نیاز دارد. جامعه برای بالندگی و ادامه حیات خودش به قهرمان نیاز دارد. قهرمان هایی که رسانه ها و رخدادها تشکیل می کنند از این زوایه خوب می باشند و جامعه به آنها نیاز دارد. اما کتاب بهترین و در دسترس ترین رسانه ای ست که می تواند با قهرمانان آنها جامعه مورد بازبینی قرار بگیرد. یادمان باشد خریدن، خواندن، داشتن و معارفه کتاب های روایی می تواند در تحلیل و تصمیم های ما تاثییر بگذارد. کتابفروشی ها ایستگاه بین راهی این قهرمانان است. آنها را پاس بداریم. عکس این یادداشت در مجموعه کتابفروشی های  خیابان آمادگاه و روبروی مهمانسرای عباسی تهیه شده است. ساعت ۱۸ و ۸ دقیقه روز سه شنبه ۲۹ خرداد این عکس تهیه شده است. گویی مجسمه کتابخوان دارد داخل کتاب می رود تا بتواند با قهرمان کتاب به هر کجا که ملزوم است، سفر کند.