زمان فرهنگ

بنوش به یاد تشنه لبان کربلا! به یاد کودکانی که امیدشان به سقا می بود، به یاد سقای تشنه ایی که آبی ننوشید و برنگشت! به یاد سالاری که تشنه تر از همه، در کنار امواج خروشان فرات، شهید شد! هان ای فرزند آدم، بدان که حکمت ارادت و حقیقت عشق را باید نوشید تا بر کتیبه قلب، نوشته شود!  از تاریخی که یک سر آن ریشه در زندگی همه پیامبران دارد و سر دیگرش را باید در کربلا اشکار کرد. و این مردم پیمان جمعی بسته اند که هر بار آب می نوشند، بر لبان حقیقت گوی حسین علیه السلام، سلام بدهند و نشان بدهند که آب با نام حسین (ع) گوار می شود و شربت ها با یاد او شراب بهشتی می گردند. اصلا بهشت از دل جوانمردی  و ایثار کربلا جوانه می زند. عکس این یادداشت هم در ساعت ۱۱ و ۰۷ دقیقه روز یک شنبه ۴ شهریور ۱۴۰۳ و در خیابان بزرگمهر و در مسیر حرکت راهپیمایی اربعین ۱۴۰۳ تهبه شده است. خادمان در یک موکب زیاد ساده، شربت تهیه می کنند تا ذکر یا حسین و سلام بر لب های تشنه او زیاد شود. اصفهان از قبل، دارای آب خوری های زیاد می بود. و در کنار اکثر این آب خوری ها می توان ذکر «سلام بر حسین» را دید. در کنار این سنت حسنه که برای همه سال و به خصوص ایام گرم سال در شهر پابرجا می بود، این روزها و در دو ماه محرم و صفر و صد یقیناً در روز اربعین، این حرکت قشنگ بهتر و زیاد تر خودش را نمایان کرده است. جا دارد تا از عموم شهروندان و یقیناً مسئولان شهری خواست شود که باز بر تعداد این زمان های شهری اضافه کنند. زمان هایی که در کنار بر طرف کردن نیاز امروز فرد، او را به تاریخ، فرهنگ و دین پیوند می زند. این نوع زمان ها، نشان از یک تمدن اصیل و فرهنگ قدیمی دارد. فرهنگی که می تواند ما را برای رسیدن به شهر مطلوب پشتیبانی کند. آری شهر ما شهر سلام بر حسین علیه السلام است. شهری است که تشنه و سیراب در خیمه عشق کنار هم می باشند و سیراب کردن تشنه یک هنر مقدس است