ما عاشق پدرمان هستیم

پدر! پشت و پناه! اعتبار و مطمعن! محبت و قاطعیت! مهربانی و قوت! و هزار چیز دیگر که همه انها در همان واژه پدر نهفته است. از جمله اصل و نسب ما به پدر برمی گردد. ما را به پدرهایمان می شناسند. ما اگر هنرمند و فعال و معتبر باشیم مایه افتخار و مباهات پدرمان می شویم و اگر خدای ناکرده چیزی غیر از پیروزی و صلاح را پیدا کرده باشیم، مایه شرمساری و سرافکندگی پدرمان می شویم. درد اگر اشکار کنیم، پدرمان زیاد تر از خود ما رنج می کشد و همه تلاش خودش را می کند که درد کمتری را توانایی کنیم. هر سختی که به سوی ما بیاید، گویی آن سختی سینه پدرمان را نشانه رفته است. پدرمان، دار و ندارش را برای ما می گذارد و دلش می خواهد ما سعادتمند شویم. بهترین ها را برای ما می خواهد و وصیت می کند که فرزندان او با هم خوب و مهربان باشیم. و پیامبر خدا بنا به فرمایش خودشان با علی (ع) پدر امت می باشند و ما که افتخار مسلمانی را داریم، فرزندان آن دو نور بی نظیر و یگانه هستیم. نکند یادمان برود پدرمان برای ما چه مقدار زحمت کشیده است! نکند بهترین پدر دنیا را فراموش کنیم و سراغ دیگران برویم! ماه صفر و به خصوص روزهای آخر آن که می رسد، یاد و نام اندوه فراق پدر با فرزندان در سراسر خانه های مشتاقان، مجدد نو می شود. پرچم بالا می بریم و اظهار می کنیم: ما پدرمان را دوست داریم. ما با او و دین او، زندگی کرده ایم و خاطره داریم. ما عاشق پدرمان هستیم. پدری که مبعوث شد تا مکارم اخلاق کامل گردد تا آگاهی بهترین دستاورد بشر گردد تا صبر و زیبایی و اسایش، در سبد زیست آدم قرار گیرد و بالاخره تا این که خدا نزدیک دیده شود و راه بندگی او، نمایان گردد. همه بناهای مذهبی جهان اسلام بعد از نام و ذکر خداوند، مزین به نام حضرت محمد (ص) است. در جهان شیعه وجود نام  نام امیرالمومنین را هم می توان در کنار نام پیامبر(ص) دید. این تبلور عشق و آگاهی را در بناهای اصفهان هم به خوبی و زیبایی دیده می شود. در کنار آن میراث گرانقدر، یاد و نام پیامبر(ص) و حضرت امام علی (ع) در کتبیه های پارچه ای و موقت اظهار مجلس سوگواری هم وجود دارند. این نامها در زندگی و فرهنگ ما جریان اشکار کرده است و به اصل فرهنگ ما تبدیل شده است. عکس این یادداشت در ساعت ۱۸ و ۵۳ دقیقه روز سه شنبه ۶ شهریور ۱۴۰۳ در خیابان هشت بهشت تهیه شده است. عکس مربوط به ورودی خیمه ای است که به نام پدر و فرزندان شهیدش بنا شده است. می توان از ورودی تا داخل آن، همه جا نگاه و عنایت پدر را دید.