همانند مادر بزرگ ها

باغ های عمومی، فضاهای شهری می باشند که در دل خودشان محل زایش و رویش روایت های گوناگون می باشند. روایت هایی که از زمان ساخت و زمین قبل از باغ اغاز می شود تا به نام باغ و یقیناً فضاهای و کارکردهایی که برای آن تعریف کرده اند، ادامه اشکار می کند. باغ های عمومی همانند مادربزرگ ها می باشند. همه به خانه آنها می روال و در یک صمیمت و سادگی کنار هم می نشینند و در عین حال که از احوال هم باخبر می شوند پای قصه مادربزرگ شما اینجا بخوانید باغ عمومی می نشینند. اگر نوه های خوبی باشیم و سریع سریع به مادربزرگ سربزنیم، قصه های زیاد تر و زیباتری را می توانیم بشنویم. یقیناً مادربزرگ ها بعضی اوقات روایت ها و قصه هایشان را لابلای دردها و ناله هایشان گفتن می کنند. نیاز به مراقبت دارند و …ما احتمالا تیم درمان باغ نباشیم و نتوانیم مراقبت های خاص از باغ انجام بدهیم ولی می توانیم صدمه جدیدی به او نرسانیم و زخمش را زیاد نکنیم و هزار کار نکرده و نگفته دیگر که می توانیم انجام دهیم. یکی از کارهایی که نوه ها دوست دارند انجام بدهند گرفتن عکس یادگاری از مادربزرگ ها و بعضی اوقات با آنهاست. تلاش کنیم گوشی هایمان را موثر به باغ های عمومی ببریم. از باغ های عمومی و تصاویر طبیعی و زیبای تشکیل شده در آن عکس بگیریم. این عکس ها و این اصالت طبیعت و درخت را به اشتراک بگذاریم و فضاهای اجتماعی خودمان را با تصویرهای از مادربزرگ های فضاهای شهری، قشنگ و پر از خاطره بکنیم. جدای از این تشبیه، باغ های عمومی می توانند به انسان شهرنشین و معاصر، یادآور شوند که زیبایی و عطر و بوی طبیعت را فراموش نکند. این باغ ها با حالت گسترش شهرهای امروزی، جنبه درمانی هم دارند. فضادرمانی را اگر نشنیده اید مهم نیست مهم این است که برای خودتان و خانواده خودتان زمان بگذارید و به این مکان ها بروید. عکس این یادداشت در ساعت  ۱۸  و  ۵۰ دقیقه روز ۲۵ تیرماه سال ۱۴۰۳ در باغ غدیر اصفهان به ثبت رسیده است. منظره زیاد زیبایی که با خورشید پشت ابر و وجود شعاع های نورانی آن در آسمان، انسان را به یاد تشبیه هایی از قسمت های مهم معرفتی چون انتظار می اندازد. به یاد ما غیبت شدگان در نزد آقای حاضری می اندازد. او که همه درختان به احترامش ایستاده اند. او که با عشق، فرمان می دهد. به امید روزی که همه جهان، با نسیم فرج، سراسر شکوفه کند و برای همیشه سبز و پر از طراوت و نشاط گردد.