جای خالی پیوست فرهنگی برای نسل زد

اخیرا خبر تکان دهنده ای درمورد مرگ یک نوجوان ۱۷ ساله و چهار نوجوان دیگر سرنشین خودروی او وایرال شد که تاثییر زیاد بدی بر مردم اصفهان و حتی سرزمین داشت.

این که آمار مرگ و میر در تاثییر تصادفات روز به روز در حال افزایش بوده و پلیس راهنمایی و رانندگی را وادار به افزایش چند برابری جرائم کرده است به کنار. یقیناً اگر این راهکار بتواند تاثییر مورد نظر را در افت جرائم رانندگی داشته باشد. اما مسئله اینجاست که آمار بالای تصادف موتور سواران جوان و رانندگان جوان خودروهایی که با شدت دیوانه‌وار رانندگی میکنند زنگ خطری برای جامعه ماست که مدتها پیش به صدا در آمده ولی هم چنان راهکار جانشین مناسبی برای جلوگیری از آن از سوی مسئولین اراعه نشده است.

در شهری که رو به سالمندی می تازد و تلاش بالادستی ها برای افزایش جمعیت جوانان را هرروز در قالب های مختلفی شاهدیم متاسفانه پیوستی برای نشاط جوانان و تخلیه انرژی جوانی شان آنچنان که باید و احتمالا اراعه نشده است.

جوانان شهر ما جز پاتوق کردن در کافه ها، گرویدن به سیگار و موادمخدر همانند آن و رانندگی در اتوبان‌ها تفریح فرد دیگر ندارند. در این راستا شاهدیم که جان های گرامی ایشان که زیاد هم برای جامعه نیاز و سودمند است به سادگی از دست می رود.

جامعه ای که تا این مدت در گیر و دار برقراری ربط با نسل زد در جا میزند و زبان مشترکی با او اشکار نکرده است بعد چطور می تواند به نیازهایش دقت کرده و او را در مسیری صحیحی از زندگی و جوانی اش همراهی کند؟

در گذر فرهنگی چهارباغ نوجوانان دهه هشتادی همچون جزامی ها مورد نفرت اقشار گوناگون قرار دارند و این پیوست فرهنگی از خلأ تفریح این نسل زیاد رنج می برد به این علت نباید از شنیدن خبر تصادفات جوانان و نوجوانانمان در دور دور های خیابان های مرداویج و شیخ صندوق بنالیم یا مرگ این پنج نوجوان ۱۷ ساله این این چنین شگفت زده مان کند چون ما هرکدام به سهم خود آنها را نفهمیده ایم.