اصفهان؛ دروازه‌ای نو به سوی هند

روابط ایران و هند مدام از تاریخچه‌ای غنی و پیچیده برخوردار بوده است. این دو سرزمین در طول تاریخ با فرهنگ‌های متفاوت، اما در عین حال مکمل، به علت موقعیت جغرافیایی و اقتصادی خود مدام ارتباطات نزدیکی داشته‌اند. از تبادل کالا تا دانش، هنر و ادبیات، پیوندهای عمیق فرهنگی و اجتماعی بین دو ملت تشکیل شده است. احتمالا نقطه اوج این روابط به دوران صفوی با مرکزیت اصفهان باز گردد. با این حال، این روابط در برهه‌ای کمرنگ و رو به افول گذاشت.

هفته قبل، سفیر هند به اصفهان سفر کرد و این عمل او گامی مهم در جهت احیای روابط تاریخی و فرهنگی دو سرزمین به حساب می اید. در این سفر، پافشاری اختصاصی‌ای بر ابعاد گوناگون همکاری، به اختصاصی در عرصه‌های گردشگری و اقتصادی صورت گرفت. سفیر هند به اهمیت هم‌افزایی در عرصه گردشگری اشاره کرده و بر ترویج جاذبه‌های گردشگری اصفهان و هند پافشاری کرد. اصفهان، با آثار تاریخی و فرهنگی بی‌نظیر خود، می‌تواند به گفتن مقصدی دلنشین برای گردشگران هندی معارفه شود. علاوه بر این، تبادل گردشگران می‌تواند به تحکیم دوستی و تعامل های فرهنگی بین دو ملت پشتیبانی کند.

سفیر هند این چنین دیدارهایی با رئیس اتاق بازرگانی اصفهان و استاندار داشت و در این گفتگوها بر لزوم گسترش پروژه‌های مشترک اقتصادی پافشاری کرد. فرصتی برای افزایش اندوخته‌گذاری‌های متقابل و تشکیل عرصه‌های همکاری در حوزه‌های گوناگون اقتصادی نظیر صنایع، تکنولوژی و کشاورزی نقل شد. مطمئناً این سفر می‌تواند با یادآوری اسبق روابط تاریخی دو سرزمین و اهمیت تاریخ مشترک در تحکیم و بازآفرینی روابط امروز نقش مؤثری داشته باشد. ارتباطاتی که در عرصه‌های فرهنگی و تجاری از قرن‌ها پیش وجود داشته، اکنون می‌تواند پایه‌گذار گسترش ارتباطات مدرن باشد.

از نظر دیگر، با افزایش تعامل های تجاری و اندوخته‌گذاری‌های متقابل، هر دو سرزمین می‌توانند به رشد اقتصادی و گسترش زیرساخت‌های خود پشتیبانی کنند. همکاری در پروژه‌های بزرگ و تشکیل کریدورهای حمل و نقل می‌تواند به تسهیل تجارت و حرکت آزادانه کالاها بین دو سرزمین پشتیبانی رساند.سفر سفیر هند به اصفهان حامل مطلب‌های امیدبخش و پافشاری بر همکاری‌های متقابل می بود؛ سفری که عرصه‌ساز احیای روابط نزدیک‌تر بین دو سرزمین و منفعت‌مندی از ظرفیت‌های بالقوه حاضر در عرصه‌های گردشگری، اقتصادی و فرهنگی است. باید امید داشت که این گفتگوها و همکاری‌ها در آینده به نتایج ملموس‌تری منجر شود.

احیای این روابط می‌تواند به تبادل ازمایش ها فرهنگی و علمی بین دو سرزمین منجر شود. برقراری بورس‌های تحصیلی و همکاری‌های علمی می‌تواند به بهبود سطح آموزش و پژوهش در هر دو سرزمین پشتیبانی کند. این روابط می‌تواند به هر یک از کشورها پشتیبانی کند تا از تکیه‌گاه‌های استراتژیک خود خارج شوند و گزینه‌های جدیدی را برای فراهم منافع ملی خود باز کنند. تنوع در روابط بین‌المللی می‌تواند قوت چانه‌زنی هر دو سرزمین را افزایش دهد.

به‌طور کلی، احیای روابط ایران و هند و فعال‌تر شدن صنعت گردشگری در شهرهای تاریخی همانند اصفهان نه تنها به سود هر دو ملت خواهد می بود، بلکه می‌تواند در شکل‌دهی به آینده مشترک دو سرزمین و تأثیرگذاری بر روابط منطقه‌ای و جهانی نیز حائز اهمیت باشد. این همکاری‌ها می‌تواند الگویی از دیپلماسی پایدار و چندجانبه در عرصه جهانی باشد.

اصفهان بار دیگر می‌تواند در این مقطع تاریخی نقش بزرگی ایفا کند و باز ناظر آمد و شد گردشگران و تاجران هندی به این سرزمین باشد. با امضای تفاهم‌نامه خواهرخواندگی‌اش با حیدرآباد هند، آغازگری بر این ماجرای پرهیجان خواهد می بود و باز هم آن روزگاران درخشان را رقم خواهد زد و پیوندهایی عمیق‌تر از پیش تشکیل کند.