فیلم سونسوز؛ داستان، نقد و اسامی بازیگران

اخبار فیلم سونسوز 

• فیلم سونسوز به زبان آذری است.

• توانایی نمایش آثار تماما آذری در جشنواره فجر که طی سالیان تازه به فیلم‌هایی چون «او» (خانه) و «آتابای» مربوط است، مشخص می کند که در صورت پرداخت درست و داستانگو بودن تاثییر، استقبال خوبی از این‌ آثار به عمل می‌آید.

  آخرین مطالب

  • اینفوگرافی چیست و چطور می‌توان آن را ساخت؟
  • خوددرمانی سالمندان این مشکلات را برای آنها به وجود می آورد_اصفهانیا
  • روزنامه اصفهان امروز شماره ۵۲۸۹، ۱۲ آبان ۱۴۰۴
  • تجارت خارجی گمرک اصفهان از مرز یک میلیارد دلار گذشت!
  • زنگ خطر سرمازدگی در اصفهان؛ موج قطبی، دما را تا ۱۰ درجه زیر می‌کشد!

• تنها بازیگر چهره فیلم مریم مومن است که او هم در این فیلم به زبان آذری سخن بگویید می‌کند.

• رضا جمالی از محصولات انجمن سینمای جوانان است که در مرکز اردبیل فعالیت داشته و تا بحال چندین فیلم مختصر ساخته که «عروسی مسلم» یکی از آن‌ها است.

نقد و بازدید فیلم سونسوز

فیلمو شات: احسان ناظم‌بکایی: یک فیلم جمع و جور بومی با فضای دل انگیز و یقیناً سوژه ای شگفت که طنازانه پرداخت شده. روایت توقف زاد و ولد در روستایی دورافتاده که نام فیلم هم برآمده از آن است. سبک روایت فیلم را هم باید از برگ های برنده آن دانست. این که چند پیرمرد در حال ساخت مستندی درمورد عقیمی در روستایشان می باشند زاویه دید نویی محسوب می شود. احتمالا اگر از زاویه فرد دیگر به آن پرداخته می شد ناظر فیلمی تلخ یا حتی معمایی بودیم. همین تحول زاویه دید سرخوشی و خنده جالبی ساخته است. این که چند مرد و پیرمرد از مرحله های درمانی و آزمایشات خود فیلم بگیرند و درددل کنند فضای سالن را پرخنده کرده می بود. در واقع این چنین نوشته چالش برانگیزی توسط خود روستاییان به سخره گرفته می شد. فیلم در فضای بومی و گویش آذری پیش می رود و برای همین زیرنویس فارسی در جای جای آن وجود دارد که احتمالا برای مخاطب غیرآذری سخت باشد. سون سوز از جمله فیلم های تجربی است که قسمت مهمی از سینمای اجتماعی و هویتی ما را می سازند.

سعیده نیک‌اختر: یک فیلم کمدی موقعیت که بازیگران غیرستاره دارد ولی مخاطب دوستشان دارد. یک عده پیرمرد در یک روستای دورافتاده در حوالی اردبیل می‌خواهند فیلمی درمورد خودشان بسازند. همه فیلم به زبان ترکی است و تنها بازیگر معروف فیلم مریم مومن است که او هم ترکی سخن بگویید می‌کند. مشکل همه اهالی روستا عقیم بودن‌شان است و سونسوز هم دقیقا به همین معناست. حسن فیلم نمایش قابهای زیبای طبیعت اردبیل است و جدی نگرفتن فیلم توسط بازیگرانش. فیلم شعار نمی‌دهد. با این که نیمی از دیالوگ‌ها نریشن است. پیرمردهای فیلمساز داخل فیلم، اینقدر برایشان فیلم ساختن تفریح بزرگیست که خودشان هم به مشکل خودشان می‌خندند بی‌آنکه حس قوت‌نمایی داشته باشند که برای مثال دارند کار بزرگی انجام خواهند داد. همین خودش جهت خندیدن مکرر مخاطب داخل سالن می‌شود. ضمن این که گویش ترکی هم پشتیبانی بزرگی به طنز آن کرده است. زبان ترکی پر از ضرب المثلها و اشعار طنزگونه است که معادل فارسی ندارد و فقط خود ترک ها فهمید منظورش خواهد شد. قابل ذکر است که ترک ها همیشه و همه جا هوای هم زبانهایشان را دارند. فیلم با
آنکه درمورد مساله جنسی افراد است اما اصلا شوخی جنسی ندارد و داخل حریم خصوصی آدم‌هایش نمی‌شود. احتمالا اگر همین مضمون را بازیگران جوان و خوش سیما بازی می‌کردند اینقدر دلنشین و دوست داشتنی نمی‌شد. نهایتا فیلم جمع و جور و ساده و کم هزینه است و زیاد همانند فیلم‌های تجربی ساخته شده که به درد نمایش تلویزیونی عصر جمعه می‌خورد. در آخر مشکلی از اهالی روستا حل نمی‌شود اما دست کم چند قاب خوش رنگ دیده‌ایم و چند ساعتی با اهالی روستا خندیده‌ایم.

علی نعیمی: فیلم سونسوز احتمالا یکی از آن آثار است که زیاد تر از هرچیز، به نوعی ربط با مخاطب برقرار می‌کند تا داستانی بزرگ و پیچیده را روایت کند. داستان فیلم ساده است؛ عده‌ای از پیرمردهای یک روستای دورافتاده در حوالی اردبیل می‌خواهند فیلمی بسازند. آن‌ها به زندگی و مشکلات‌شان می‌نگرند، به چیزی که احتمالا در ظاهر قضیه بزرگی نباشد، اما به‌نوعی در جهان خودشان اهمیت دارد. قضیه‌ای که به نظر می‌رسد همه روستایی‌ها را تحت تأثیر قرار داده: عقیمی و ناتوانی در تشکیل همانند.

اما مسئله دلنشین فیلم این است که داستانش نه به شکل جدی و غم‌انگیز، بلکه به روشای آرام و بی‌مبالغه روایت می‌شود. برخلاف تعداد بسیاری از فیلم‌ها که به تصمیم رساندن مطلب یا مقصد خاصی ساخته خواهد شد، سونسوز زیاد تر از آنکه بخواهد چیزی را بگوید، به سادگی زندگی را در قالبی کمدی و با نگاه انسانی به نمایش می‌گذارد. به طوری که در نهایت نه از مطلب فیلم، بلکه از نوع نگاه به آنچه که در زندگی‌اش برایش مهم است، حس رضایت خواهی کرد.

همه بازیگران فیلم از افراد غیرستاره‌ای می باشند که احتمالا هیچ‌گاه جزو محبوب‌ترین چهره‌های سینما نباشند، اما آن‌ها شخصیت‌هایی با قلبی بزرگ می باشند که فضای فیلم را به شدت ملموس و صمیمی می‌کنند. یقیناً نباید از این هم غافل شویم که یکی از بازیگران مشهور، مریم مومن هم در فیلم وجود دارد که به طور طبیعی به زبان ترکی سخن بگویید می‌کند. ترکی که در آن ضرب‌المثل‌های طنزآمیز و اشعار محلی رنگ و بوی خاصی به دیالوگ‌ها داده‌اند.

چه چیزی در این فیلم دلنشین‌تر از همه است؟ احتمالا عدم جدیت بیشتر از حد بازیگران و نوع بی‌پروایی‌شان در برابر این که فیلمی در دست ساخت دارند. این فیلمسازان روستایی حتی به مشکل خودشان می‌خندند و هیچ زمان به خودشان اجازه نمی‌دهند که حس کنند در حال انجام کار بزرگی می باشند. این روحیه، علتمی‌شود که مخاطب در همه زمان به راحتی بخندد و با فیلم ربط برقرار کند، به‌اختصاصی که زبان ترکی با لهجه و ویژگی‌های خاصش، لایه‌ای از طنز را به فیلم افزوده است.

مضامین فیلم در عین آنکه به موضوعات جنسی پرداخته‌اند، اما نه تنها از هرگونه شوخی یا تحقیر پرهیز می‌کنند، بلکه به نوعی مرزهای حریم خصوصی شخصیت‌ها را نیز در نظر می‌گیرند. بی‌آنکه داخل مسائل شخصی و حساس بشوند، بی‌هیچ پرده‌پوشی و دور از هرگونه اغراق، تماشاگر را با خود به دنیای ساده و بی‌واسطه خود می‌برند.

این فیلم اگرچه در نهایت هیچ مشکلی را از روستایی‌ها حل نمی‌کند، اما لحظاتی از زندگی آن‌ها را با رنگ‌ها و احساسات خاصی برایمان به نمایش می‌گذارد. چیزی که در یادها می‌ماند، احتمالا زیاد تر توانایی بودن در کنار این آدم‌ها است تا هر چیز فرد دیگر. این فیلم با سینمای انسانی کیارستمی شباهت‌هایی دارد، جایی که داستان به موضوعات پیچیده‌تر از آنچه که به چشم می‌آید می‌پردازد، اما در عین حال بی‌هیچ تلاش برای توضیح دادن چیزی، آن را می‌زند.

در نهایت، سونسوز نه تنها یادآور سینمای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دهه شصت است، بلکه بازگشتی به مفهومی ساده و صادقانه از زندگی، خنده، و هنر است که احتمالا هیچگاه نمی‌خواهیم از آن جدا شویم.