خانه دوست همین جاست

اتفاقات تازه در اصفهان که برای نخستین بار ۱۰۰ توراپراتور، اینفلوئنسر و خبرنگار از سراسر جهان را گرد هم آورد، نقطه عطفی برای گردشگری این شهر به شمار می‌آید. ابتکار اتاق بازرگانی اصفهان نشان داد که می‌توان به توان قسمت خصوصی مطمعن کرد، کار را به آنها سپرد و چشم به راه نتایج مثبت می بود.

تورگردان‌های خارجی طی چند روز اقامت در اصفهان از میراث فرهنگی، آثار باستانی، صنایع دستی، هتل‌ها و زیرساخت‌های گردشگری بازدید کردند. در چهارباغ قدم زدند، شکوه عالی‌قاپو و میدان نقش‌جهان را به نظاره نشستند، تاریخ را در ستون‌های پابرجای چهلستون و سی‌وسه پل مرور کردند و در محله‌های جلفا با مهمان‌نوازی مردم این دیار آشنا شدند.

تنها حسرتی که در سخن بگویید‌هایشان مشهود می بود، جاری نبودن زاینده‌رود می بود. اما همین زمان چند روزه که نصیب‌شان شده می بود را غنیمت شمردند و از لحظه لحظه در اصفهان بودن لذت بردند.برخی این نقد را داشتند که زمستان فصل مناسبی برای گردشگری اصفهان نیست و بهتر می بود این اتفاقات در وقتی برگزار می‌شد که زاینده‌رود جریان داشت. اما توراپراتورهایی که توانایی سفر به اصفهان را داشتند، اذعان می‌کردند که این شهر در زمستان هم زیباست. اصفهان با تنوع آب و هوایی منحصربه‌فردش این ظرفیت را دارد که در نیم‌روز، مسافران را از مناطق سرد و برفی به کویر گرم رساند.نباید گردشگری اصفهان را تنها به زاینده‌رود  و یک فصل محدود کرد. اگر چشم به راه جاری شدن آب در رودخانه بمانیم و سپس به فکر اندوخته‌گذاری در این قسمت بیفتیم، تنها زمان را از دست داده‌ایم.

رکود گردشگری به معنی صدمه‌پذیری اقتصاد شهری و تهدید میراث فرهنگی است. در حالی که گردشگری می‌تواند بدون تشکیل آلودگی، اقتصاد شهر را رونق دهد و به نگه داری و احیای آثار تاریخی پشتیبانی کند.آن‌گاه که گردشگر به اصفهان بیاید و در چهارباغ قدم بزند، صدای تاریخ را از دل کاشی‌های میدان نقش جهان بشنود و با مردمی که در کوچه‌های جلفا و بافت تاریخی شهر به رسم دوستی لبخند می‌زنند هم‌کلام شود، با همه وجود درخواهد یافت که «خانه دوست همین جاست». دل به این دیار می‌بندد و هر سال آرزوی دیدار مجدد آن را خواهد داشت.

این همان حسی است که گردشگران خارجی را مسحور این شهر می‌کند و آنان را به سفیرانی برای معارفه زیبایی‌های نصف جهان تبدیل خواهد کرد.اگر گردشگر بیاید، بازار اصفهان رونق می‌گیرد، مدیران شهری و استانی به گسترش زیرساخت‌ها و خطوط هوایی فکر می‌کنند، هتل‌های مدرن ساخته می‌شود و رستوران‌ها منوی متنوع‌تری اراعه خواهند داد. بوم‌گردی‌ها در روستاها و شهرهای کوچک جان مجدد می‌گیرند و اقتصاد شهر بدون اتکا به صنایع آب‌بر، شکوفا می‌شود.