ریل‌گذاری قولها

در روزهای قبل و در مراسم آخر حفاری خط ۲ مترو و خروج تی بی‌ام پروژه قطار شهری اصفهان در ایستگاه آمادگاه، زمان منفعت‌برداری از جبهه شمالی این خط آنهم به طور آزمایشی به تابستان سال آینده موکول شد.

روز قبل نیز در نشست رئیس شورای اسلامی شهر درمورد چرایی تأخیر در برخی قولها بخصوص در خصوص مترو سوال کردیم. پروژه‌ای که هشت سال از اغاز آن می‌گذرد، اما آنچه طی این سال‌ها زیاد تر از پیشرفت پروژه به چشم آمده، تأخیرهای پیاپی و قولهای محقق‌نشده مسئولان شهری در ادوار گوناگون است.

هر بار که به موعد اظهار‌شده برای منفعت‌برداری نزدیک می‌شویم، سخن بگویید از «افتبودجه» به بین می‌آید و افتتاح این پروژه حیاتی برای شهر و مردم اصفهان، باز هم به تعویق می‌افتد. اگر گسترش متروی اصفهان را با دو کلانشهر دیگر یعنی تهران و مشهد قیاس کنیم به وضوح در می‌یابیم با این که اصفهان سریعتر دراین مسیر قدم برداشته اما درسه دهه قبل در گسترش این قسمت عقب مانده است. در حالی که تا بحال تهران ۷ خط قطار شهری خود را راه‌اندازی کرده است و در مشهد ناظر راه‌اندازی دو خط و منفعت‌برداری از دو خط دیگر تا آخر سال ۱۴۰۴ هستیم؛ اصفهان تا این مدت در خط دو مترو خود مانده است.

بعد از پایان سال ۱۴۰۲ یعنی زمان وعده داده شده برای پایان پروژه خط دو، مسئولان شهری خبر از منفعت‌برداری چهار ایستگاه آن تا آخر سال ۱۴۰۳ دادند. اکنون با آخر مجدد این زمان و نزدیک شدن به سال تازه، بار دیگر همان سناریوی آشنا تکرار شده است و افتتاح ایستگاه‌های این خط مشروط به فراهم بودجه به تابستان ۱۴۰۴ موکول شد. اما آیا این وعده تازه نیز سرنوشتی شبیه قولهای قبل اشکار خواهد کرد؟رئیس شورای شهر اصفهان در نشست خود عدم فراهم سهم دولت را علت تأخیر در این پروژه نقل کرد. موضوعی که چندین دفعه و چندین دفعه از سوی مسئولان شهری نقل شده، اما نتیجه‌ای جز ادامه بلاتکلیفی برای مردم نداشته است.

طویل شدن زمان اجرای پروژه قطار شهری نه‌تنها جهت افزایش هزینه‌های اجرایی می‌شود، بلکه مشکلاتی نظیر اختلال در ترافیک شهری، آلودگی هوا و از دست رفتن مطمعن عمومی را در پی دارد. مردم اصفهان که سال‌ها چشم‌انتظار منفعت‌برداری از خط دوم مترو می باشند، دیگر نمی توانند قولهای تکراری و مشروط به فراهم بودجه را بپذیرند.

از نظر دیگر دولت هم باید فراهم بودجه مترو اصفهان را با همان نگاه به پایتخت در برتری قرار دهد تا بیشتر از این در گل نبوده است اعتبار نماند. حال سوال اینجاست: آیا تابستان ۱۴۰۴، ایستگاه پایانی این تعویق‌های مداوم خواهد می بود و ریل‌گذاری قولها به آخر خود می‌رسد یا این که مردم اصفهان باید هم چنان در انتظار مترویی بمانند که گویا قرار نیست به این زودی‌ها از ایستگاه قولها عبور کند؟