وعده یا عمل، وزیر نیرو در آزمون اصفهان

چند روز پیش ویدئویی از شکسته شدن لوله انتقال آب زاینده‌رود به یزد توسط کشاورزان شرق اصفهان در فضای مجازی انتشار شد. درست همین هفته قبل، استاندار اصفهان در جمع کشاورزان حاضر شد و پای سخن بگویید‌هایشان نشست. اما نه‌تنها اعتراضات فروکش نکرد، بلکه شکل تازه‌ای به خود گرفت.

حرکت تراکتورها به سمت اصفهان و در نهایت شکستن لوله انتقال آب، واکنشی به سال‌ها قولهای بی‌سرانجامی است که کشاورزان شنیده‌اند؛ اما هیچ نتیجه‌ای از آن ندیده‌اند. افت بارش‌ها نیز بیشتر از پیش، آنها را نسبت به معیشت و اینده ان ها نومید کرده است.حرف های می‌شود وزیر نیرو قرار است به اصفهان سفر کند و با کشاورزان او مباحثه داشته باشد.

احتمالا هم قولهای تازه‌ای برایشان بیاورد. اما کشاورزی که امروز حقابه‌اش را مطالبه می‌کند و حتی از حق نکشت خود قبل و تنها خواهان رهاسازی  و توزیع عادلانه آب است، با چه وعده جدیدی قانع خواهد شد؟ قضیه این نیست که وزیر نیرو به اصفهان بیاید یا نه، بلکه مهم این است که آیا می‌تواند کشاورزان را قانع کند که به دریافت خسارت رضایت دهند، درحالی‌که تا این مدت هیچ امیدی به رهاسازی زاینده‌رود ندارند؟ کافی است تصویری از حالت امروز اصفهان را روبه رو او بگذاریم و از او بخواهیم چشمانش را ببندد و لحظه‌ای فکر کند: اصفهانی بدون زاینده‌رود، دچار خشکسالی ۹۹ درصدی و با فرونشستی که سالانه ۱۸ سانتی‌متر پیشروی می‌کند. حتی فکر خساراتی که به شهر، میراث فرهنگی، کشاورزی و محیط زیست داخل می‌شود، دشوار است. احتمالا همین فکر کافی باشد تا وزارت نیرو به جای قولهای توخالی، کاری عملی انجام دهد.

زمان برای اصفهان با شتاب می‌گذرد. هر روز خشکی زاینده‌رود و افت منبع های آب زیرزمینی، زندگی مردم را زیاد تر به چالش می‌کشد. فرونشست هر لحظه گسترش می‌یابد و مناطق بیشتری را، به‌اختصاصی در شهر اصفهان دچار می‌کند. این فرونشست‌ها اکنون تا بیخ گوش آثار تاریخی شهر رسیده و هر لحظه بیم نابودی آن‌ها می‌رود. باید پل‌های تاریخی و میدان نقش‌جهان را هم در همین قاب دید؛ بناهایی که به علت جاری نبودن زاینده‌رود و گسترش فرونشست، در اغاز تبدیل شدن به ویرانه‌هایی می باشند.

اکنون از آقای وزیر بخواهید چشمانش را باز کند و اصفهان را دریابد. امروز دیگر روز وعده دادن و عبور کردن نیست. اکنون زمان آزمون وزارتخانه‌ای است که مسئولان آن سالها اصفهان را فراموش کرده و برای یک حوضه فقیر و بی آب نسخه برداشت های بی قاعده آنهم از پایتخت پیچیده اند. نسخه هایی که هر روز تن اصفهان را رنجورتر و خشکیده‌تر کرد. بالادست‌نشینان را  نیز حریص‌تر به آبی  کرد که نه فقط برای کشاورزی و محیط‌زیست چند شهر و استان؛بلکه برای شرب و حیات چند میلیون انسان است. آقای وزیر صدای آینده اصفهان را می شنوی؟!