درنگی بر خلاء

اردیبهشت ماه، بهاری ترین ماه سال مخصوصا در اصفهان است. درست در کنار نهر فرشادی، در جایی که بیدهای مجنون شما را به عاشقی آن هم در جامه هنرمندی فرامی خوانند و در نزدیکی قلب صفوی جایی مقداری آن طرف تر از نقش جهان، گالری آرین هنر معاصر، اردیبهشت خود را به نمایش آثار  امیر عباس محمدی راد تعلق داده است. اردیبهشت که اینجا بخوانید بهشت را گاه می توان از لابلای رقص شاخ و برگ درختان و ساقه های دیگر گیاهان، به جان افسرده و ماشینی ما نزدیک تر دید. این چنین طبیعت مخصوصا بهار، معلم بزرگی است مخصوصا برای اهالی هنر و در این روزهایی که بزرگداشت مقام معلم است، می توان همراه نگاه یک معلم با سابقه حوزه هنرهای تجسمی و نقاشی شد و تفسیر تازه ای از آموزش و جهان را دید. آن هم در گالری که به همت یک معلم دیگر تشکیل شده است.

گالری آرین هنر معاصر در اصفهان،  تا ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴  میزبان نمایشگاه آثار هنرمند معاصر، امیر عباس محمدی راد خواهد می بود. این نمایشگاه شامل ۲۳۰ تاثییر به طور اسلاید و ۲۳ تاثییر دیواری خواهد می بود. آثار این نمایشگاه با تکنیک دیجیتال آرت خلق شده‌اند و حال و هوای شرقی را به ذهن می‌آورند.

در بیانیه این نمایشگاه، امیر عباس محمدی راد به مفهوم “دومانلی” اشاره کرده است؛ واژه‌ای آذری که به توصیف مه گونگی و زیبایی‌های طبیعت و اشیاء می‌پردازد. او در این بیانیه به پیوند بین عناصر اساسی طبیعت و اشیاء زندگی روزمره اشاره کرده و پافشاری دارد که ادراک انسان در خلاء بین اتفاق‌ها شکل می‌گیرد. محمدی راد بر این باور است که سکوت و خلاء، عرصه‌ساز ظهور اشیاء و اتفاق‌ها می باشند و آثار او به نوعی پاسداشت این خلاء و سکوت تصویری محسوب خواهد شد.

موسیقی مورد منفعت گیری در اراعه آثار نیز از مجموعه FENG SHUI، تاثییر دان گیبسون و دانیل مِی، الهام گرفته شده است که به تشکیل فضایی هماهنگ و آرام در کنار آثار پشتیبانی می‌کند.

امیر عباس محمدی راد، استادیار در دانشگاه هنر اصفهان، دارای دکتری تخصصی در رشته تاریخ تطبیقی تحلیلی هنر اسلامی است. او در سال ۱۳۹۷ موفق به اخذ مدرک دکتری خود از دانشگاه هنر تهران شد و گفتن آخر‌نامه‌اش «مطالعه‌ تطبیقی تصویرنگاری دوره‌ی تیموری ایران و دوره مینگ چین» بوده است. این چنین، او دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته پژوهش هنر و کارشناسی در رشته نقاشی است.

*بیانیه نمایشگاه

“چنان پر شد فضای سینه از دوست                   که فکر خویش گم شد از ضمیرم”

                                                                                                  حافظ

“دومانلی ” ، واژه ای است آذری، که در توصیف مه گونگی، مه آکندگی، طبیعت، اشیاِء و حتی در نگاهی شاعرانه به طبع و ذهن انسان، اشاره دارد.

گاه آنچه علت ستایش ما از آثار پیشینیان است، اکسیر پیوند بین عناصر اساسی _خاک و آب و باد و آتش_در بناها و اشیای مورد منفعت گیری در زندگی روزمره، به نحوی موجز و دقیق بوده که نتیجه نهایی یکدستی و پالودگی در فن و روش آنان برای دستیابی به جنبه استعلایی و متصاعد کننده اتفاق های حوالی بوده است. ادراک آدمی در خلاء بین اتفاق ها شکل می گیرد. اشیاء و اتفاق های قابل رویت حد بیرونی ابژه عظیم و بی حد خلاء می باشند. رویت اشیاء نت های آغازین ورود به ملودی های غیرقابل تکرار جهان مانا بوده و به عبارتی دیگر “حوالی”به مثابه طبیعت و اشیاء، نقطه اغاز ورود به پهنه بی انتهای وجوداند. اتفاق های رویت پذیر بیرونی ترین لبه جهان اند. آثار حاضر، وام دار فرهنگ تصویری و دیداری خاور دور است. منفعت جویی از کم ترین وجود ابژه های رویت پذیر به تصمیم پاسداشت ابژه اعلی و وجود راستین، که تنها در فهمیدن “خلاءSHONITA)” ، (SHONIYAH امکان پذیراست. خلاء بین اشیا و اتفاق ها با سکوت تصویری، مورد اشاره و اصرار قرار می گیرد.

 موسیقی از سکوت زاده می شود و در سکوت به زندگی خود ادامه می دهد.

اشیاء از خلاء به وجود می آیند و در خلاء دگرگونی خویش را سپری می کنند.

آدمی از” تهی بی انتهای قبل” زاده می شود و بعد از” درنگی” به “تهی بی انتهای پسین” می پیوندد.

مجموعه پیش رو حاصل درنگی است بر این لحظه و اصرار که” دومانلی”خوانده ایمش. برای سامان بخشی از روش (تکنیک)، عکاسی تلفیقی طبیعت، اشیاء و بافت، منفعت برداری شده است. همه آثار با نشان E1/5،پشت نویسی و امضاء شده اند.

موسیقی مورد منفعت گیری در ارایه آثار را مدیون مجموعهFENG SHUI، از DAN GIBSON ,  و DANIEL MAY ، (live in Natural Harmony 2010) هستم.