نفس راحت اپل؛ ترامپ افزایش تعرفه واردات کالا از چین را به تعویق انداخت_اصفهانیا

«دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا تنها چند ساعت پیش از آخر مهلت قانونی، با امضای یک فرمان اجرایی افزایش تعرفه‌های گمرکی بر کالاهای چینی را برای ۹۰ روز دیگر به تعویق انداخت. این تصمیم که در اغاز فصل اراعه آیفون ۱۷ اتخاذ شده، موقتاً اپل و دیگر شرکت‌های فناوری را از یک ضربه مالی چند میلیارد دلاری نجات می‌دهد.

به نقل از CNBC، بر پایه توافق قبلی قرار می بود تعرفه ۳۰ درصدی بر کالاهای چینی در نیمه‌شب ۱۲ آگوست (۲۱ مرداد) به آخر برسد و به رقم ۱۴۵ درصدی برگردد. اما ترامپ با امضای یک فرمان اجرایی تازه، این مهلت را تا اواسط ماه نوامبر (اواخر آبان‌) تمدید کرد تا به مذاکره‌کنندگان دو سرزمین زمان بیشتری برای رسیدن به یک توافق تجاری تازه بدهد. این تعویق، یک نفس راحت موقتی برای شرکت‌های فناوری محسوب می‌شود که به شدت به زنجیره فراهم مستقر در چین وابسته می باشند.

تعویق مجدد تعرفه‌های چین به زمان ۹۰ روز

احتمالا هیچ شرکتی به اندازه اپل از این تصمیم سود نبرده باشد. این شرکت پیش‌تر اظهار کرده می بود که اگر تعرفه‌ها افزایش یابد، فقط در سه‌ماهه چهارم مالی، با یک هزینه اضافی ۱.۱ میلیارد دلاری مواجه خواهد شد. بااین‌حال، این یک پیروزی کامل نیست. نرخ تعرفه جاری ۳۰ درصدی، خود ۱۰ برابر زیاد تر از نرخ کمتر از ۳ درصدی است که اپل پیش از اغاز جنگ تعرفه‌ها پرداخت می‌کرد. این تعرفه به‌تنهایی در سه‌ماهه سوم مالی ۸۰۰ میلیون دلار برای اپل هزینه داشته است.

این چنین اپل برای افت این سختی، قسمت عمده‌ای از تشکیل آیفون‌های بازار آمریکا را به هند منتقل کرده است. اما این استراتژی نیز با مسائل خاص خود، از جمله تعرفه‌های گمرکی خود هند (که بین ۲۵ تا ۵۰ درصد تخمین زده می‌شود) مواجه است.

اپل در این چالش تنها نیست. این جنگ تجاری و عدم قطعیت ناشی از آن، همه صنعت فناوری را تحت تأثیر قرار داده است؛ شرکت‌هایی همانند نینتندو، DJI و مایکروسافت پیشتر قیمت برخی محصولات خود را افزایش داده‌اند. شرکت‌های تراشه‌سازی همانند AMD و انویدیا نیز برای دریافت مجوز فروش به چین، با پرداخت ۱۵ درصد از سود خود به دولت آمریکا موافقت کرده‌اند.

کارشناسان اعتقاد دارند که بزرگ‌ترین قضیه برای کسب‌وکارها، نه خود تعرفه‌ها، بلکه ماهیت غیرقابل پیش‌بینی و نامنظم سیاست‌های تجاری دولت ترامپ است. این چرخش‌های ناگهانی، برنامه‌ریزی طویل مدت را برای شرکت‌هایی که دارای زنجیره‌های فراهم جهانی می باشند، تقریباً غیرممکن کرده است.