صدای بیدار باش

خیابان هشت بهشت شرقی، خیابان میثم، خیابان ارشاد، تنگنا قائم. نام این مکان­ها آدم را به کجاها که نمی ­برد؟ به بهشت! به کوفه و یاران باوفای علی چون میثم، به رشد و ارشاد و سرانجام به قائم که همه بن ­بست­ های هستی را باز می ­کند. روایت­ های جالبی دارند نشانی های شهر. تصمیم می­کنم و به اتفاق خانواده به مجلس سوگواری امام حسین (ع) می­رویم. مقداری دیر رفته ایم و فقط به سینه زنی می­رسیم. انسان گم می­شود بین این همه اشتیاق و این دست­ هایی که بر سینه زده می ­شوند و گویی صدای بیدار باش هستی می باشند. صدای بیدار باشی که از فرد اغاز می­ شود و کم کم جمع را در بر می ­گیرد. صدایی که به راحتی تا کربلا می ­رود تا تاریخ مقدس سر در می آورد و جایی نزدیک همه وقایع بزرگ، جان انسان را عبور می­دهد. لحظاتی سپس که مجلس همه می ­شود و پذیرایی هم به آخر می­رسد در حالی که پسرم را در در یک دست بغل کرده ام، با سختی سراغ کتیبه های این مجموعه می­روم و با موبایل تصاویری از آن را تهیه می ­کنم. از جمله عکس این یادداشت که در ساعت ۲۲ و  ۴۸ دقیقه روز پنج شنبه ۱۸ مرداد ماه ۱۴۰۳ به ثبت رسیده است. اول چشمم چون این زمان سلام بر حسین (ع) را زیاد تر دیده است، نام حاضر در کتیبه را هم حسین می ­خواند ولی با مقداری با دقت فهمید می شوم که نام حاضر حسن است. دلم بی اختیار از کربلا به مدینه می ­رود و …. درمورد امام حسن (ع) باید زیاد او گفت ولی کم حرف های می­ شود. بیشترین روایت این سال ­های شهر ماه از تاریخ ولادت آن امام بزرگوار در نیمه ماه رمضان و مراسم های آن روز است. از جمله این مراسم­ها می توان به سفره کرم امام حسن (ع) و اعطای نان نذری در برخی از نانوایی ها اشاره کرد. آری اغاز ماه صفر، موج تازه ای از اندوه خاندان پیامبر را در اذهان مشتاق و علاقمند به این سلسله آسمانی، راه می اندازد. موجی که در نهایت و در آخر صفر با رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام رضا (ع) همراه است. در این ماه، دو روز برای شهادت امام حسن (ع) نیز ذکر شده است. هفتم و بیست و هشتم صفر. دو روزی که زمان ذکر امام حسن(ع) در مجالس شیعی شنیده می شود. در صفر دو شهادت دیگر هم از این خاندان دیده می شود: شهادت زید بن ابن علی و رقیه خاتون.