آسمان و بنا

دیدن آسمان آن هم در شهرهای معاصر بعضی اوقات سخت و بعضی اوقات زیاد سخت است. با این همه انسان همیشه دوست دارد با نگاه به آسمان، خودش را بی نهایت وصل کند. نگاه به آسمان نوعی سبکی و حس پرواز را در انسان تشکیل می کند. با این همه آسمان در نقاط گوناگون شهر و با دقت به فضاهای دیگر شهری، یکسان به نظر نمی رسد و حس منتقل شده از آن هم یکسان نیست. بی شک از لابلای ساختمان های عمودی آهنی و بتونی، آسمان معنی فرد دیگر دارد تا آسمانی که از پنجره یک خانه قدیمی و از یک بنای سنتی دیده شود. آسمان از بین بافت معاصر، تضاد شدیدی با بقیه تصاویر تشکیل می کند در حالی که آسمان دیده شده از یک خانه قدیمی، درست همانند نگاه به یک مهمان گرامی است. آسمان دیده شده در فضاهای سنتی و تاریخی، چیزی جدا و نزدیک نیست. آسمان و این نوع بناها درست کنار هم چیده شده اند و گویی خالق آسمان و هنرمند بنا، زیاد به هم نزدیک بوده اند که محصول کارشان اینگونه در کنار هم لذت قسمت و هماهنگ است. عکس به مخاطب می تواند پشتیبانی کند که آسمان آن منطقه چه نقشی در زیست فردی و اجتماعی آن افراد دارد. بنابر این نظر می شود برای ثبت زندگی خود، تلاش کنبد از آسمان خانه و محل کار و شهر خود عکاسی کنید. در این عکس آسمان را در کنار بافت های گوناگون، نشان دهید. به نوعی آسمان می تواند شاخص کیفیت فضای زیست روانی شما باشد. در زیاد تر توانایی های عکاسی از آسمان، همیشه رضایت برای عکاس وجود داشته است مگر این که بافت های دیگر چنان صفحه را اشغال کرده باشند که اجازه دیده شدن آسمان را ندهند. تصویری که در آن آسمان سهم کمتری نسبت به دیگر فضاها دارد، تصویری غمگین و حکایت دل هایی است که از آسمان کنده شده اند. عکس این یادداشت در ساعت  ۹ و ۲۸ دقیقه روز سه شنبه ۲ مرداد ماه ۱۴۰۳ در ساختمان دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان تهیه شده است. نگاه کنید که آسمان و بنا چه مقدار به هم در چشم مخاطب نزدیک می باشند. درست همانند دو خواهر.