اصفهان قلب تاریخ ایران

تا این مدت مناقشه بر سر یک روز به نام شهر اصفهان بین مدیران شهری، شورای شهر و دوستداران اصفهان و تاریخ‌شناسان  باقی است. بیست سالی هم از گردآوری پیشنهادهای گوناگون برای نام‌گذاری یک روز برای اصفهان می‌گذرد. پیشنهاداتی که هر کدام روز و مناسبتی را برای روز نکوداشت اصفهان گفتن کردند.

دوم اردیبهشت‌ماه جشن باستانی اردیبهشتگان، ۲۸ اردیبهشت‌ماه روز جهانی موزه و میراث‌فرهنگی، ۳۱ اردیبهشت‌ماه روز جهانی گسترش فرهنگی، سوم اردیبهشت‌ماه روز بزرگداشت شیخ بهایی، دهم بهمن‌ماه سالروز برگزاری بزرگ‌ترین جشن سده در اصفهان در زمان مرداویج زیاری، اول آذرماه سالروز بنیان باروی بزرگ اصفهان در زمان دیلمیان و چند روز دیگر. بعد از قضاوت، همه انها روی تاریخ اول آذر به‌گفتن روز اصفهان هم نظر شدند. انتخابی که باز با مخالفت‌ها و سنگ‌اندازی‌هایی روبه رو شد و تا امروز هم بر سر آن توافقی صورت نگرفته است.  جدای از این که این روز انتخاب شود یا نه و در تقویم ثبت گردد یا خیر؛ اصفهان در اول آذر برای تعداد بسیاری از  اصفهان دوستان معنی و مفهوم فرد دیگر دارد. اول آذر که از راه می‌رسد فرصتی برای تجدید عهد با این شهر افسانه‌ای دست می‌دهد که به‌سوی آسمان‌های بلند و تاریخ پرفرازونشیب خود پیش می‌رود.

اصفهان، دارالملک و نصف‌جهان، با جاذبه‌های خیره‌کننده‌اش، همچون آوای لالایی زرین در دل‌های فارسی‌زبانان طنین‌انداز است. در هر گوشه از این شهر، داستانی نهفته است؛ داستان‌هایی از عشق، جنگ، علم و هنر که در گذر تاریخ سینه‌به‌سینه نقل شده و به نسل اصفهان امروز رسیده است. پل‌های قشنگ همچون سی‌وسه‌پل و پل خواجو که همانند دوتارهای قدیمی بر روی زاینده‌رود نغمه می‌زنند، یادآور ربط انسان و طبیعت می باشند.

در کنار معماری شگفت‌انگیز بناهایی چون میدان نقش‌جهان و مسجد شیخ لطف‌الله، روح زندگی جاری است و از دیروز تا امروز، داستان‌های انسان‌ها در آن به‌یادگارمانده است. اصفهان شهری است که نور طلایی آفتاب بر گنبدها و مناره‌هایش می‌تابد و در دلش خانه‌هایی دارد که دیوارهای آنها به زبان خاموش، تاریخ را روایت می‌کنند. کلمات شاعرانه «ماهرخ» و «شاهرخ» در بین رنگ‌های لعابی کاشی‌کاری‌ها به وجد می‌آید و عشق را با نام‌های افسانه‌ای پیوند می‌زند.

اینجا، جایی است که قلم و چوب، زیبایی را به خلق آثار هنری بدل کرده‌اند و روح هر تماشاگر‌ای را جلب می‌کند. اول آذر، یادآور همبستگی فرهنگی و هویتی مردم این دیار است. روزی برای جشن‌گرفتن زیبایی‌های این شهر و بازآفرینی داستان‌های کهن آن. مردم اصفهان در این روز نه‌تنها به یاد قبل‌های خود، بلکه به آینده‌ای روشن که در انتظارشان است، چشم می‌دوزند.

 اگر چه در نبوده است جریان زاینده‌رود زیست اصفهان به مخاطره افتاده و چالش‌هایی همچون آلودگی هوا، خشکسالی و فرونشست  در سر راه وجود دارد،  اما اراده‌ای آهنین در دل این مردم نهفته است که می‌تواند زمان‌ها را از مُرادهای ناامیدی رها کند.

اصفهان، بهشت خاکی، جایی که در بغل تاریخ جاودانی‌اش، یادها و روایت‌هایش شگفتی می‌آفریند و در دل هر نسلی زنده و برقرار می‌ماند. بیایید در روز اصفهان بر گرد هم بیاییم و عشق به این سرزمین را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم.

روز نکوداشت اصفهان باید فرصتی باشد برای آگاهی‌سازی در رابطه چالش‌ها و این چنین نمادهای غنی این شهر، از جمله برج قوس که نمایانگر جستجوی حقیقت و ماجراجویی است. با حمایتو شراکت مردم و مسئولان، می‌توان امید داشت که اصفهان با افزایش آگاهی و دقت به قیمت‌های فرهنگی‌اش، آینده‌ای روشن و پایدار داشته باشد.

در این روز، بیایید با احترام به تاریخ و فرهنگ اصفهان، به زیبایی‌های این شهر زیاد تر دقت کنیم و در نگه داری و حراست آن بکوشیم. بیایید آثار تاریخی‌اش را پاس بداریم، داستان‌هایش را زنده نگه‌داریم و نسلی را پرورش کنیم که قیمت‌های فرهنگی سرزمینشان را فهمیدن و به آن عشق بورزند.