بیوگرافی پرستو احمدی خواننده

فرارو: روزنامه جوان در مطلبی با گفتن «اغاز مجدد پروژه‌های سریالی هنجارشکنی» کنسرت پرستو احمدی را ساختارشکنانه توصیف کرده و معتقد است این عمل با دقت جریانات تازه درمورد مصوبه حجاب می‌تواند پروژه‌ای موثر برداشت شود.

این روزنامه در این باره نوشت: همزمانی این ماجرا با اجرای لایحه عفاف و حجاب و شوآف تراشیدن موی سر ازسوی یک بازیگر زن، نوشته را از یک رخداد ساده به پروژه‌ای موثر برای تضعیف نظام فرهنگی سرزمین تبدیل کرد، اما آیا خوانندگی زنان در ایران نوشته جدیدی است؟ آیا کنسرت‌های زنان در ایران ممنوع بوده است؟

«کنسرت‌های زنان» قانونی، بومی و بدون ممنوعیت

یکی از با اهمیت ترین نکاتی که در این تحلیل باید به آن دقت شود، این است که خوانندگی زنان در ایران ممنوع نبوده و نیست. در بیشتر از سه دهه تازه، خوانندگی زنان به‌صورت تک‌خوانی برای بانوان و این چنین همخوانی در گروه‌های مختلط در قالب‌های قانونی انجام شده است. کنسرت‌های متعدد بانوان در تالار وحدت، برج آزادی و سالن‌های رسمی سرزمین مشخص می کند قضیه فقطً فقدان مجوز قانونی در مواردی خاص است، نه ممنوعیت کلی.

اتفاقاً در همین چارچوب، وزارت ارشاد بار‌ها برای خوانندگی بانوان در حوزه موسیقی سنتی و فولکلور، مجوز‌های بسیاری صادر کرده است. از تک‌خوانی بانوان برای بانوان گرفته تا اجرای گروه‌های همخوانی زنان و مردان، در چارچوب قوانین شرعی و فرهنگی قابل اجرا بوده است، به این علت ادعای برخی رسانه‌های معاند مبنی بر «ممنوعیت خوانندگی زنان در ایران» کاملاً خلاف واقع است. آنچه مورد اشکال واقع می‌شود، تلاش برای عبور از خطوط قرمز قانونی و فرهنگی در قالب نماد‌های اعتراضی است.

ابزار پروژه هنجارشکنی

پرستو احمدی، به گفتن فردی که از سال‌های قبل در فضای مجازی به بازخوانی قطعات موسیقی می‌پرداخت، در چند سال تازه مورد دقت رسانه‌های معاند قرار گرفت. این حرکت، از منظر جامعه‌شناسی کنش نمادین اعتراضی برداشت می‌شود، چون در جامعه ایرانی، برخی از این قطعات موسیقی، نماد‌های اعتراض سیاسی و فرهنگی شناخته خواهد شد.

اما مسئله قابل‌تأمل این است که ویدئوی تازه وی به جای آنکه فقطً یک اجرای موسیقی باشد، همزمان با اجرای لایحه عفاف و حجاب انتشار شد. این همزمانی، اتفاقی به نظر نمی‌رسد، چون دقیقاً شبیه آنچه در قبل نیز شاهدش بودیم، این ویدئو به شدت در رسانه‌های معاند از جمله بی‌بی‌سی فارسی و ایران‌اینترنشنال بازنشر شد. مقصد از این عملیات رسانه‌ای، تقابل فرهنگی و تحریک افکار عمومی داخلی می بود، به‌اختصاصی که این اتفاق همزمان با شوآف تراشیدن موی سر از سوی آناهیتا همتی رقم خورد.

«سکوت وزارت ارشاد» خطای استراتژیک یا تاکتیک مصلحتی؟

یکی از سؤالات اساسی، سکوت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در برابر این چنین رخداد‌هایی است. در حالی که نهاد‌های قضایی و امنیتی بلافاصله عکس العمل نشان دادند و اظهار کردند پرونده‌ای برای عوامل تشکیل ویدئوی مذکور راه اندازی شده است، سکوت وزیر ارشاد قابل توجیه نیست. وزیر ارشاد به گفتن متولی سیاستگذاری فرهنگی سرزمین، باید در این چنین مواقعی پیشگام جهاد تبیین باشد.

این سکوت به چند علت می‌تواند زیان اور باشد:

خلأ رسانه‌ای برای روایت‌های معارض: هنگامی وزارت ارشاد به گفتن متولی فرهنگی در این ماجرا سکوت می‌کند، رسانه‌های معاند، خلأ حاضر را پر و با تشکیل روایت‌های مغرضانه، عکس قربانی‌سازی از عوامل این هنجارشکنی‌ها اراعه می‌کنند.

افزایش ابهام در افکار عمومی: افکار عمومی، بدون توضیح و شفاف‌سازی امکان پذیر عمل های قضایی را «برخورد‌های سختگیرانه» برداشت کند. این در حالی است که اگر وزارت ارشاد به تبیین ابعاد نوشته بپردازد، امکان اقناع جامعه وجود دارد.

برترین ها: عکس العمل‌ها به «کنسرت فرضی» از سوی حقوق‌دانان، هنرمندان و فعالان اجتماعی زیاد زیاد بوده است، برخی از کاربران، عملِ خانم احمدی را با «قمرالملوک وزیری» قیاس کردند که در سالِ سال ۱۳۰۳ خورشیدی در گراندهتل و بدون حجاب روی صحنه رفته می بود و نظمیه از او ضمانت گرفت که دیگر بی‌حجاب کنسرت ندهد، یقیناً درمورد این قیاس یک نادرست بزرگ شکل گرفته، پرستو احمدی حمایتقسمت‌های قابل‌توجهی از طبقه متوسط را با خودش دارد(با تکیه بر عکس العمل‌های مجازی)، اما قمر نداشت و اساسا حرکت قمر، چیزی علیه باورهای متصلب جامعه می بود، وگرنه سیستم که مخالفتی با قمر نداشت، اما درمورد پرستو احمدی این گونه نیست، این قیاس از مبنا غلط است.

 محسن برهانی در شبکه‌ی «ایکس» نوشت: «بر پایه قوانین کیفری حاضر در جمهوری اسلامی ایران: ۱- برگزاری کنسرت بدون مجوز، جرم نیست. ۲- خوانندگی زن، جرم نیست.» 

حسن نمکدوست (استاد ارتباطات و رسانه) در همین شبکه این چنین اظهارنظر کرد: «قانون حجاب ‌و عفاف، مطلب است، اجرای کنسرت فرضی خانم پرستو احمدی نیز یک مطلب. همانند همیشه قسمت بزرگی از جامعه‌ی امروز ایران، مطلب اول را تحکم و تهدید معنی می‌کند و دومی را آزادی و حق. حاکمیت هم برعکس و مطابق معمول، اولی را حق می‌داند و دومی را تهدید. یک گسست ارتباطی تام و همه.»

در این بین «عبدالرضا قضاوت» نیز در اظهار نظر خود نوشت:‌ «رونمایی از پروژه پرستو احمدی، ۴۸ ساعت قبل از ابلاغ قانون حجاب و عفاف، همان گونه که طراحان این قانون در انتظارش بودند تا قوت چانه‌زنی مخالفان دولتی اجرای قانون حجاب و عفاف افت یافته و به دفاع از قانون حجاب شرعی متنعم شوند. هم‌افزایی برندها و بنیادگرایان دیدنی است!»

معین خزعلی، مشاور حقوقی نیز در عکس العمل نوشته است: «بنا بر قوانین جاری در ایران نه خوانندگی زنان جرم است و نه انتشار کردن عکس خوانندگی یک زن بدون حجاب اجباری در فضای مجازی. از این رو هرگونه اظهار جرم یا راه اندازی پرونده قضایی علیه پرستو احمدی کاملا غیرقانونی است.»

و رضا شفاخواه، وکیل دادگستری: «خانم پرستو احمدی اجرای شما و گروهتان از ترانه خون جوانان وطن لاله دمیده، اشکمان را درآورد. اگر برای شما و همراهانتان دردسر قضایی و پرونده درست کردند، ما و همکارانمان شما را در راهروهای دادگستری تنها نخواهیم گذاشت.»