نورنوشی در مهمانسرای عباسی

یکشنبه ۲ دی کمتر از یک ساعت از گشایش نمایشگاه نگذشته می بود که داخل مهمانسرای عباسی شدم. عباس در فرهنگ شیعه همره با آب است. اگر چه عباسی در این ترکیب به شاه صفوی ارجاع دارد و نه حضرت ابوالفضل. با این همه برای گفتن نمایشگاه ذهن من به این قطعه طلایی تاریخ هم رفت. مهمانسرا هم جای نوشیدن و منفعت گیری کردن است. و این کلمه، تکیه بر موقت بودن و گذرا بودن دارد که حکم هر مهمانی همین است و از سویی بر منفعت گیری های گوناگون از جمله نوشیدن اشاره دارد. با این که کاروان چشم هایم خسته از یک کار روزانه می بود، در بین تاریکی شب و با راهنمایی چراغ هایی که ستاره ای شده بودند در حیاط مهمانسرا به تالار باغ اندوخته رفتم. هر سه واژه آن باید درست کنار هم نشسته باشد: تالار، باغ و اندوخته تا مایه شعر بشود در چشم و ذهن مخاطب. و چه باغی زیباتر از تاثییر هنری هنرمند شهر و چه اندوخته ای گرانمایه تر از خود هنرمند و سپس آثارش که در معرض دید، لذت و نقد افراد قرار گرفته است. پله ها را که بالا می رفتم لای کتاب هایی که خوانده بودم هم سری زدم. چند سال پیش از این در کتاب «من بهشت را دیده ام» به نامی برخورد کردم که با آن آشنا بودم. دکتر امیر حسین ذکرگو، هنرمند، تاریخ‌نگار و هندشناس ایرانی است که اکنون در مالزی است و مجموعه گفتگوهای «زهرا زواریان» با او در کتاب «من بهشت را دیده ام» جمع آوری شده است، هنگامی به خاطرات خود از دانشگاه هنر اصفهان می رسد نامی هم از «دکتر اصغر جوانی» در کنار دیگر استادان پیشکسوت و صاحب نظر می کند. اکنون آقای نقاش یعنی دکتر اصغر جوانی، نمایشگاهی با گفتن «نورنوشی» در تالار «باغ اندوخته» مهمانسرای عباسی برقرار کرده است.

  نمایشگاه نقاشی های آقای دکتر اصغر جوانی عضو هیات علمی دانشکده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر  اصفهان تا ۷ دی ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۶ الی ۲۱برگزار می گردد. گفتن این نمایشگاه از بیتی از مولوی در دیوان شمس گرفته شده است. مصرع دوم بیت این است: « من نور خورم که قوت جان‌ست». این روزها  که هوش مصنوعی مد شده است خوب است نگاه کنید که هوش مصنوعی درمورد کل این غزل چه حرف های است:«این متن به نوعی شعر یا نثر ادبی است که در آن نویسنده از انواع غذاها و خوراکی‌ها سخن بگویید می‌کند و گفتن می‌کند که او از برخی چیزها پرهیز می‌کند و به برخی دیگر تمایل دارد. به طور کلی، او نمی‌خواهد به چیزهای بی‌قیمت یا زیان اور تکیه کند و در عوض به چیزهایی که برای جان و روحش سودمند است دقت می‌کند. این چنین به اهمیت انصاف و برقراری ربط درست اشاره دارد و پافشاری می‌کند که عشق و لذت‌های واقعی باید در زندگی او وجود داشته باشد. در نهایت، او بر این مسئله پافشاری دارد که چیزهای ناپسند و زیان اور برای او جایی ندارند».

۳۸ تاثییر از دوره های گوناگون کاری اصغر جوانی به نمایش گذاشته شده است. این نمایشگاه را می توان به نوعی گذری بر مجموعه آثار او نیز دانست. نمایشگاهی که می تواند به نوعی به کلاس آموزشی برای علاقمندان و دانشجویان نقاشی نیز محسوب گردد. کارها با منفعت گیری از رنگ و روغن و اکریلیک، شکل گرفته بودند. هنرمند این مجموعه خودش درمورد کارهایش او گفت: من تا این مدت در حال توانایی کردن هستم. او به بن مایه های کارهایش اشاره کرد و از معراج رسول اکرم(ص)، اشعار و مطلب های مولوی و فرهنگ ایرانی نام برد. از قسمت فرهنگ ایرانی او به کاشی های شهر اصفهان و این چنین قالی ها نیز اشاره کرد. این استاد گروه نقاشی دانشگاه، نور و رنگ این مجموعه ها را در تابلوهایی اراعه کرده است که بنا به روایت برخی از مخاطبان نوعی رنگ های شاد و شیرین کنار هم نشسته اند. ذکر این مسئله ملزوم است که وی پیش از این کتاب مستقلی نیز در حوزه معراج با گفتن «سیر تحول معراج نگاری حضرت محمد(ص) (از عصر ایلخانی تا عصر صفویه)» انتشار کرده است.