سحابی آیلار رضائی به آرین هنر معاصر رسید

عصر یک شنبه ۹ دی ماه ۱۴۰۳ درست چند دقیقه مانده به ساعت ۱۷ داخل گالری موسسه آرین هنر معاصر شدم. از هنگامی که پوستر نمایشگاه را در فضای مجازی دیده بودم تا دیدار خودم از نمایشگاه، در ذهنم زیاد چیزها رد و بدل شده می بود ولی با ورود به فضای نمایشگاه، همه آنها در ذهنم فرونشست و زیاد تر به فضای به ظاهر خالی نمایشگاه فکر کردم. اول از همه، خودم را دچار چیدمان عکس های آثاری کردم که گویا الان وجود ندارند. چیدمان های تصویری که برخی از آنها با پر یا خالی بودن شطرنجی، خودش زیاد سخن داشت. هر قطعه از چیدمان هم می توانست، به گفتن یک ترکیب بندی نقاشانه، محل تامل باشد. هر چیدمان داستان بخشی از زندگی هنرمند می بود. بخشی که یقیناً زیاد تر به دوران کودکی فرد ارجاع داشت.

آیلار رضائی، متولد   ۱۳۷۸  ورامین و دانش آموخته کارشناسی رشته نقاشی دانشگاه هنر اصفهان، این مجموعه را کنار هم فراهم آورده می بود. در کنار این چیدمان ها، یک ویدئوی نزدیک به ۱۵ دقیقه ای هم می بود. او توانایی شرکت در نمایشگاه های گروهی با گفتن های «هویت»، «ریتم»، «روزمرگی»، «ناکامی نور»، «کنتراست» و «فروش ۵» را در کارنامه کاری خود دارد. این نمایشگاه اولین توانایی نمایشگاه فردی این هنرمند است.

رضائی در بیانیه نمایشگاه خود که گفتن سحابی را دارد، آورده است:«سحابی یا میغ واره، به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای بین ستاره ای حرف های می شود که هم گورستان و هم زایشگاه ستارگان می باشند. مجموعه آثارم در این نمایشگاه، بر پایه اسمبلاژهایی ست، در فضای درونی جعبه های مقوایی که در دو قالبِ چیدمانِ تصاویرِ این اسمبلاژها به روش دوبعدی و ویدئویی از آنها به نمایش درآمده است. این آثار همانند یک سحابی، فضاهایی پر از نور و تاریکی، هجومِ ازمایش ها و تفکرات و احساسات، انقباض و انبساط ایده ها و تولد و مرگ متوالی شان می باشند. این این چنین زیستی درون من جریان دارد. شما تماشاگر این جریان ممتد و مشوش هستید». در کنار ویدئوآرت،  ۶ تاثییر او در ابعاد: ۷۰×۱۰۰ و با تکنیک: اسمبلاژ، عکاسی و چیدمان عکس ها بر دیوارهای گالری تکیه داده اند. نوشته نمایشگاه «گفتنِ زیستِ درونی هنرمند» است.

درمورد این مجموعه استاد «حسین تحویلیان» در یادداشتی  با گفتن «گزارش به مثابه تاثییر هنر» نوشته است: «قسمت بزرگی از هنر به گزارش تعلق یافته است. وقتی که نقاش منظره ای را ترسیم می کند یا مجسمه ساز پیکره ای را می سازد، زیاد تر یکی از عناصر مهم هنر گزارشی است که برای مخاطب اراعه می شود. این نوشته حتی برای آثار آبستره هم مصداق اشکار می کند. یک تاثییر آبستره گزارشی از حال و هوای ذهنی و پنداری هنرمند است که نه با ارجاع مستقیم بلکه با عناصر هنری برای مخاطب آماده شده است. هنرهای معاصر پا را از این هم فرار گذاشته اند و گاه از خود گزارش به گفتن تاثییر هنری منفعت گیری می شود. این نوشته راجع  به نمایشگاه آیلار رضائی صدق می کند. آیلار گزارشی از درون مایه پنداری خود را به طور اسمبلاژ بازنمایی کرده است. هم چون زندگی که لحظاتش می آید و ناپدید می شود، اسمبلاژ های او نیز اینک وجود خارجی ندارند. آنچه باقی مانده گزارشی است که در ویدئو آرت و چیدمان عکس های ایشان مشاهده می شود. هنرمند از دل این گزارش مخاطب را به لحظاتی از زیست خود فرا می‌خواند که اینک نیست اما جنس لحظات تکرار شونده و نابود شونده هم چنان ادامه می یابد».

نمایشگاه آیلار رضائی تا ۱۲ دی ماه ساعت ۱۷ تا ۲۰ در گالری آرین هنر معاصر خیابان فرشادی کوچه شماره ۴-ساختمان آرین  برقرار می باشد. افرادی که مایل می باشند بخشی از زیست درونی خانم رضائی را تماشا کنند می توانند این زمان را از دست ندهند و خودشان را پای چیدمان ها و روبروی ویدئوی او برسانند. برخورد او و نگاه او به گفتن یکی از نمایندگان نسل جدیدی هنری، قابل تامل است. نسلی که خاطره دارد ولی همانند نسل های قبلی خاطره بازی نمی کند. فهمیدن او از جهان حداقل در نوع روایت، متفاوت از نسل های قبل تر خواهد می بود.