سخن درها

احتمالا مقداری عجله داشتم. احتمالا هم دلم نمی خواست آن روز از داخل مسجد امام، عکاسی بکنم. از کنار ورودی که رد شدم، تصمیم گرفتم از بیرون و از جایی که در چوبی مسجد اشکار هست، دزدیده تا جایی که می توانم نیم نگاهی به مسجد بیندازم. در این نگاه، با مقداری تحول زاویه عکس های مختلفی می توان تهیه کرد که هر کدام روایتی متفاوت دارند در بین این روایت ها، مایل بودم بر روایت وجود و نقش در، اصرار کنم. درهای بسته شما را پشت خودشان نگاه می دارند و اجازه ورود به شما نمی  دهند. درهای بسته داخل حوزه سیاسی هم شده است همانطور که درهای باز جای خوبی در ادبیات سیاسی برای خودش اشکار کرده است. سیاست مداران یا طرفدار سیاست درهای بسته می باشند و یا درهای باز. یقیناً زیاد تر این قماش، مدعی می باشند که طرفدار، سیاست درهای باز می باشند. اما در حقیقت سیاست هم همانند تعداد بسیاری از امور دیگر، نسبی است و نه می توان صد در صد از این سو می بود و نه از آن سو. بعد بیش تر سیاست مدران جهان، طرفدار سیاست درهای نیمه باز می باشند. اما درهای نیمه باز نتوانسته جایی در دنیای ادبیات سیاسی برای خودش دسته و پا کند. یا حداقل نویسنده این یادداشت از آن خبری ندارد. نه تنها سیاست که گویی زیاد تر گزینش های جهان با همین مقوله روبرو است. عده ای پشت تکه بسته می همانند. عده ای از پشت تکه باز دنیای آن سو را نگاه می کنند ولی باز داخل نمی توانند بشوند و تنها عده ای عده ای از قسمت باز عبور می کنند و در را پشت سر می گذاراند. درها همان کار فیلترینگ را انجام می دهند. درها می توانند چند نقش را بازی کنند و به عبارتی با تحول کارکردشان، تحول معنایی برای مخاطب آن فضا تشکیل می کنند. درها حالتی میانی دارند. حالتی که نه این می باشند و نه آن و یقیناً برای خودشان این و آنی دارند. امروز طراحی ها و جایگاه های درها، اهمیت خاصی دارند. معماران و طراحان، با نگاه به درها به گفتن ویترین مجموعه های مسکونی، خدماتی، تجاری و اداری نگاه می کنند. درها همزمان کارکرد قسمت های فرد دیگر از معماری را هم مسئولیت دار می شوند. درها، گویی نماد همان سخنگو ها می باشند. سخنگوهایی که بخشی را نشان می دهند و بخشی را نهان می کنند و با این کارشان، هر طوری که خواستند فضای درون را برای بیرون ترسیم می کنند. درها در ادبیات فارسی هم وجود چشمگیری داشته اند. درهای قدیمی و جالبی از دوره های گوناگون در اصفهان وجود دارد. از جمله قدیمی ترین درهای حاضر، دری از درهای مسجد جامع اصفهان مربوط به دوره تیموری است.