[ad_1]
فقط یک روز دیگر تا اغاز رأی‌گیری برای دوازدهمین دوره انتخابات مجلس مانده است. انتخاباتی که می‌توان او گفت برای اصفهانی که امروز با چالش‌های گوناگون دست‌وپنجه نرم می‌کند زیاد سرنوشت‌ساز خواهد می بود.
این که چه افرادی را انتخاب کنیم و بر کرسی‌های مجلس بنشانیم برای اصفهان حیاتی شده است. احتمالا همانند چند دهه قبل نیست که فقطً هر که طرف‌دار بیشتری داشت یا چهره شاخص‌تری بین مردم می بود بتوان او گفت توان نشستن روی صندلی نمایندگی و حل مشکلات امروز اصفهان را دارد. آگاهی مردم اصفهان آن‌قدر بالا رفته که بفهمند در این زمان که اصفهان با مسائل گوناگون همچون عدم جریان دائمی زاینده‌رود، فرونشست، خشکسالی، آلودگی و… دست‌وپنجه نرم می‌کند هر فردی را نباید به مجلس فرستاد. اصفهان نمایندگانی می‌خواهد که مسائل آبی که سال‌ها است بر زمین‌مانده را بتواند چاره کند. افرادی که پیگیر حقابه زاینده‌رود از وزارت نیرو باشند. امروز قضیه اول استان آب و زاینده‌رود شده است بعد فردی باید بر کرسی بهارستان بنشیند که اشراف کاملی بر آنچه بر حوضه زاینده‌رود از سراب تا پایاب بر آن قبل داشته باشد.زیروبم پروژه‌ها را بداند و بر کرسی تکیه بزند که توان تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی و دفاع از حقوق تضییع شده آن باشد. مجلس دوازدهم می‌تواند در از بین بردن یا تشدید مشکلاتهای امروز استان و کلان‌شهر اصفهان نقش داشته باشد. امروز همه فهمید این نوشته شده‌اند که نبوده است زاینده‌رود و خلأ جریان دائمی آن چه مصائبی بر سر اصفهان خواهد آورد و زمان برای از بین بردن آن زیاد اندک است. تا جایی که اگر راه چاره‌ای برای آن اشکار نشود این مقدار علائم حیاتی اصفهان هم از بین خواهد رفت و روزی خواهد رسید که حسرت زمان‌های ازدست‌رفته را خواهیم خورد.
در این چند روز و در ایام تبلیغات انتخاباتی تعداد بسیاری از نامزدهای اصفهان هر یک به نحوی به قضیه زاینده‌رود ورود کردند و هر کس برای پر کردن سبد آرای خود تلاش کرد قولای دراین‌رابطه بدهد. قضیه‌ای که احتمالا حداقل در چند دوره قبل بی‌سابقه بوده که تا این مقدار به آن پرداخته شده باشد. دلنشین اینجاست که هنگامی به برنامه‌های تبلیغاتی نمایندگان استان‌های هم‌جوار هم نگاه کنیم آنها هم از نمد زاینده‌رود برای خودشان کلاهی بافته‌اند و جلوگیری از پروژه‌های قانونی که هم تأکیدات رهبری را داشته و هم مصوبات محیط زیستی و اجرای پروژه‌های غیرقانونی در این حوزه را به دستاوردهای خویش از مجلس پیش افزودند.
فضای مجازی هم که میدان مناظره‌ها و جدال‌های آبی بین نمایندگان و نامزدهای درون‌استانی و بین استانی شده است. متأسفانه دراین‌بین حتی برخی از نمایندگان استان هم سخن‌هایی از جنس تفرقه و مخالفت با احیای زاینده‌رود می‌زنند که گویای نگاه منطقه‌ای و محدود به حوزه انتخابیه خودشان است و خود را تافته‌جدابافته از مسائل آبی استان می‌دانند.
از این سخن‌ها و شعارها که در زمان تبلیغات زده می‌شود بگذریم تنها قضیه‌ای که باید به آن دقت شود و برای مردم مهم است این است که چه فردی توانایی ملزوم برای گرفتن حق اصفهان از حقابه زیست‌محیطی و قانونی‌اش و برگشت دادن حقوق ضایع شده در حوضه زاینده‌رود را دارد. احتمالا امروز این که اصفهان در کمیسیون‌های فرهنگی، اجتماعی، بهداشت و… حاضر باشد به‌اندازه وجود در کمیسیون کشاورزی، آب و منبع های طبیعی یا حتی کمیسیون انرژی حیاتی نباشد.
تعداد بسیاری به این باور رسیدند که ۵ نماینده شهر اصفهان و ۲۰ نماینده استان را باید به نحوی انتخاب کرد که وزنه استان را در مجلس بخصوص در مسائل آبی بالا ببرد. نمایندگان استان چالش‌های استان را باید دغدغه خود هم بدانند و تنها نگاه منطقه‌ای نداشته باشند. این که حس کنند فرونشست فقط شهر اصفهان را می‌بلعد یا ریزگردها و خشکسالی دامن شهروندان چند شهر استان را می‌گیرد و این مشکلات را نادیده بگیرند، اشتباهی است که چند سال دیگر گریبان خود آنها را هم خواهد گرفت. مطمئناً هنگامی ریزگردها از تالاب تفتیده گاوخونی بلند شوند چند استان مجاور که هیچ؛ حتی تا پایتخت را طی می‌کند. فرونشست و خشکسالی اصفهان را غیرقابل‌سکونت خواهد کرد و مهاجرت معکوس به شهرها و استان‌های هم‌جوار اتفاق می‌افتد. یک میلیون و نیم مهاجری که از استان‌های دیگر امروز در اصفهان ساکن و مشغول به کارند ناگزیر به برگشت به شهرها و استان‌های خود خواهند شد. آنگاه این شهرها که خود امروز با مشکل بیکاری یا عدم امکانات ملزوم بهداشتی، درمانی و … روبه رو‌اند بر بار مشکلاتشان افزوده می‌شود. تاب‌آوری‌شان کاسته می‌شود و مصائبشان صدچندان. هنگامی کشاورز اصفهانی که امروز در بین استان‌های سرزمین بیشترین سهم را در تشکیل گندم، غله و دیگر محصولات کشاورزی دارد نتواند کار کند، یا به‌خاطر خشکسالی زمین‌هایشان بایر شود و محصولی ندهد گرانی‌ها و افتمحصولات کشاورزی در سرزمین افزوده می‌شود. احتمالا در این زمان بایستی بیشتر از هر چیز نامزدها و نمایندگان شهرها و استان‌های گوناگون به این باور برسند که همه ایران یک کشتی است و نمی‌توان نشست و دید گوشه‌ای از آن سوراخ شود و ما نظاره‌گر باشیم. امروز برای نگه داری همه میراث کهنی که در این سرزمین به‌یادگارمانده باید تلاش کرد. فرقی هم نمی‌کند که در کجا باشد. میدان نقش‌جهان، سی و سه پل، مسجد جامع عباسی و هر تاثییر تاریخی که در اصفهان است نماد و نشانی از هویت و فرهنگ ایرانی است که نگه داری و حراست از آن بر مسئولیت هر فردی است که ذره‌ای به این خاک حس تعلق دارد.
با همه این سخن‌ها بهتر است در این زمان باقی‌مانده یک نگاه درست به کارنامه‌های عملی نه فقطً قولهای نامزدها بیندازیم و یک چینش درست برای صندلی‌های سرنوشت‌ساز اصفهان در مجلس داشته باشیم. امروز اصفهان نیاز به یک تصمیم درست دارد. باید با ترکیب برنده امروز به صحن مجلس قدم بگذاریم و با اهرم قانون و افزایش توان لابی‌گری برای احیای زاینده‌رود دولت را مکلف به اجرای پروژه‌های معطل‌مانده سی‌ساله کنیم و این تنها راهی است که امروز پیش پای اصفهان مانده است.
[ad_2]
منبع