اصفهان بی بیشه می‌شود » اصفهانیا

امروز روز درختکاری است. روزی که هر شهروندی را بیش‌ازپیش به کاشت و نگه داری درختان تشویق می‌کند. اما در همین روزهایی که تعداد بسیاری به پویش نهضت درختکاری مدام‌اند افرادی اشکار خواهد شد که بی‌محابا با تیشه به جان درختان می‌افتند و در روز روشن و در غیاب دستگاه‌های ناظر درختان شهر را قطع می‌کنند. متأسفانه هرازچندگاهی تصاویر و فیلم‌هایی از قطع‌شدن گسترده درختان در بیشه ناژوان و برخی دیگر از نقاط اصفهان در رسانه‌ها و فضای مجازی انتشار می‌شود که گویای این حقیقت است که برخی به‌عمد و یا از سر سود شخصی درختان را قطع می‌کنند. چوب‌برهایی که قبلاً در شب درختان این منطقه را قطع می‎کردند و اکنون در نبوده است نظارت کافی و یا غفلت شهرداری و محیط‌زیست در روز هم درختان را می‌برند، قطعه‌قطعه می‌کنند، بارگیری می‌کنند و به کارگاه‌های چوب‌بری شهر می‌فروشند. حتماً تصاویری از نیسان‌هایی که چوب بار زده‌اند و در کهندژ و آتشگاه حرکت می‌کنند را تابه‌حال دیده‌اید.سؤالی که پیش می‌آید این است که چه فردی باید از اینها بپرسد این درختان بریده را از کجا آورده‌اند؟ تا کی قرار است سر درختان بیشه را ببرند و هیچ‌کس پاسخگو نباشد؟
 این روزها شعارهایی در شهر دیده می‌شود که در آن جای خالی را قرار است با کاشت درخت پر کرد؛ اما آیا بهتر نیست اول جلوی بریدن درختان و خالی‌شدن جایشان را بگیریم و سپس به فکر کاشت درخت در جاهای خالی بیفتیم؟!
 چند زمان پیش هم که خبری امیدوارکننده آمد که شهردار اصفهان بازدیدی سرزده در ناژوان داشت. خبری که سپس از انتشار کردن تصاویر آه از نهاد هر دوستدار محیط‌زیست شهر اصفهان بلند شد و معلوم شد شهردار برای بازدید از فضاهای گردشگری ناژوان همانند آکواریوم، تله سیژ و… به این منطقه رفته و خبری از بازدید علت و عوامل قطع گسترده درختان در این منطقه نبوده است. درحالی‌که تعداد بسیاری انتظار داشتند مدیران شهری به این عمل واکنشی نشان بدهند. اما تا بحال هیچ یک از سازمان‌های مسئول در این عرصه جواب شفاف و روشنی نداده است.
قانون به‌وضوح مسئولیت دستگاه‌ها بخصوص شهرداری را دراین‌رابطه اشکار کرده و نگه داری و حراست از درختان در محدوده شهری را به مسئولیت آن گذاشته به‌طوری‌که هیچ‌کس حق بریدن درختی بدون مجوز از این سازمان‌ها را ندارد حتی اگر در حیاط خانه‌اش درختی کاشته باشد نمی‌تواند آن را بدون هماهنگی قطع کند. مالکیت معنوی درختان به شهر و شهرداری مربوط می‌شود، اما امکان پذیر مالکیت مِلکی از فرد دیگر باشد که آن فرد حق تعرض ندارد و قانون‌گذار مسیر را اشکار کرده است؛ در واقع شهروندان حق قطع درخت در ملک شخصی را هم ندارند.
 ماده ۷ کمیسیون نگه داری و گسترش فضای سبز اشکار کرده که هر شخص یا نهادی که بخواهد درختی را قطع یا جابه‌جا کند، حتی درختی که بیمار است، باید با این کمیسیون هماهنگ کند و کمیسیون نگه داری و گسترش فضای سبز نیز بعد از بازدید آن را قبول یا رد می‌کند که در صورت قبول کمیسیون امکان قطع درخت وجود دارد. قانون حتی جرائم سخت‌گیرانه‌ای را هم برای قطع درختان دیده است.
 با وجود این قوانین چه شده که انبوهی از درختان بیشه ناژوان بدون مجوز قطع می‌شود بی‌آنکه فردی علت آن را بپرسد و یا پاسخی از نهاد سازمانی شنیده شود؟
 احتمالا این عدم شفافیت و بازدید دقیق نوشته همچون آتش‌زدن درختان به چالشی برای شهر اصفهان تبدیل شود که روزی افرادی که تا دیروز در معابر شهر درختان را آتش می‌زدند شبانه یا در روز تیشه و اره به دست بگیرند و درختی را قطع کنند.
 اگر وضع به این شکل جلو برود اصفهان بی بیشه می‌شود. بیشه‌ای که ریه شهر در این روزهای آلوده است و مقداری به تازه شدن نفس شهر پشتیبانی می‌کند. اما به‌سادگی تیشه به ریشه بیشه ناژوان می‌زنیم و معلوم نیست چه برخوردی با این قبیل عمل های صورت می‌گیرد. اگر عمل یا جریمه‌ای هم صورت می‌گیرد گویا آن‌قدر بازدارنده نیست که باز ناظر وقوع این چنین جرائمی در شهر هستیم و اکنون گستاخی به حدی رسیده که یک فرد در کنار فرزندش می‌ایستد و با اره به جان یک درخت می‌افتد و آن را قطع می‌کند.
 در کلان‌شهری همانند اصفهان که نبوده است منبع های و ذخایر آبی، افت بارندگی و خشکسالی‌ها رشد درختان را محدود کرده است و هر روز از ظرفیت فضای سبز شهری کاسته می‌شود، قطع و آتش‌زدن درختان چه به بهانه گسترش و چه با طمع شخصی یا بیماری و… به بحران زیست‌محیطی شهر دامن می‌زند و روزی می‌رسد که از باغ شهر اصفهان چیزی نمی‌ماند. ازاین‌رو می‌طلبد مسئولان و مدیران شهری بیشتر از قبل بر این رفتارهای مخرب نظارت و کنترل داشته باشند و با اعمال قانون جلوی اقداماتی ازاین‌دست را بگیرند و شهروندان هم بایستی با نگاه دغدغه‌مندانه‌تری به نگه داری و نگهداری درختان شهرشان نگاه کنند و اجازه قطع درختان در ملک‌های شخصی یا معابر شهری را به هیچ‌کس ندهند.